“En dan ben ik óók nog dom!” Die uitroep deed ik ergens in januari 2019 in de spreekkamer van de huisarts. Ik had die ochtend een IQ-onderzoek gehad en ik wist precies wat ik wel en niet goed had gedaan. Mijn conclusies was dus: “En dan ben ik óók nog dom.” Maar is dat zo? Ben ik dom?
Wat is dom?
Om te beginnen ben ik er helemaal tegen om iemand dom te noemen. Oké, ieder mens haalt af en toe een domme actie uit, maar dan bén je nog niet dom. Ik heb als juf uiteraard tientallen keren tegen kinderen gezegd: “Nee, dom bestaat niet. Het kan dat je iets moeilijk vindt, maar dan ben je niet dom! Je bent hier toch om te leren?” Ik meende daar ieder woord van en sta nog steeds helemaal achter dat standpunt.
Toch vond ik het op die middag in januari 2019 heel erg nodig om mezelf dom te noemen. Maar waarom eigenlijk?
Wat is er met me aan de hand?
Die middag had ik een afspraak met de huisarts en het was er één van velen. Ik was nog volop hypochonder en had sowieso elke drie weken een afspraak. Die middag ging ik even los. Ik vertelde dat ik het traject in was gegaan van onderzoeken om uiteindelijk te ontdekken wat er met me aan de hand was. “Want ja, ik ben een hypochonder, maar ik heb vast ook ADHD of zo en ik weet het gewoon niet. En ik voel me hartstikke depressief.” Zo ging die opsomming nog een poosje door, om dus te eindigen met: “En dan ben ik óók nog dom!”
Waarom was ik dom?
Op het moment dat ik dat zei, meende ik het. Die morgen had ik tijdens het IQ-onderzoek precies doorgehad wanneer ik fouten maakte. Overigens heel logisch hoor, dat je fouten maakt tijdens een IQ-onderzoek, maar ik doe de dingen graag perfect. Ik had dus door dat het nazeggen van (lange) rijen getallen prima was gegaan, maar ik had ook wel door dat het qua blokjes leggen één groot drama was geweest. Bij algemene kennis zou ik het geen groot drama noemen, maar ik wist precies welke vragen daar fout waren. Eenmaal thuis had ik namelijk gelijk even de goede antwoorden opgezocht op het wereldwijde web. Dus ja, ik had géén idee wat er met me aan de hand was. Ik voelde me al jaren ellendig en ik had altijd gedacht dat ik in ieder geval nog wel een beetje slim was, maar nu was ik dus óók nog dom.
Ik ben niet dom!
Natuurlijk ben ik niet dom. Dat wist ik toen met mijn verstand natuurlijk ook wel, maar mijn gevoel was even de weg kwijt. Inmiddels weet ik het met mijn verstand én mijn gevoel. En toch is dat IQ van mij een raar iets. Er zitten zulke enorme kloven in. Tussen de verschillende onderdelen, maar ook binnen sommige onderdelen. Tussen mijn werkgeheugen en mijn verwerkingssnelheid zit een kloof zo groot als nog nooit iemand had gezien. Dat wil dus zeggen dat ik wel álles onthoud (ik scoorde foutloos bij het geheugen), maar dat ik niet weet waar ik het moet laten.
Ben ik dan dom? Nee. Ik heb een enorme kloof in mijn IQ. Daardoor vóel ik me soms misschien dom. Maar ik voel me vooral onbegrepen. Nu, maar heel mijn leven al. Ik kom namelijk heel wijs over en op veel gebieden ben ik dat ook. Maar niet omdat ik het echt kan doorzien. Mijn wijsheid komt allemaal uit mijn geheugen. Als het daar niet zit, heb je grote kans dat ik het even niet kan plaatsen. Leg het me een (paar) keer goed uit en ik onthoud het voor de rest van mijn leven. En nee, dat is niet dom. Dat is mijn manier van (ver)werken. Niet voor iedereen te begrijpen en soms zelfs voor mezelf ook niet, maar zéker niet dom.
Hoofdtaal 
Ik vind de druk van onze maatschappij om ‘hoog’ te scoren soms best wel link. Ook omdat we mensen veroordelen op hun intellectuele prestaties, en we niet kijken naar andere dingen. Een vriendin van mij is heel creatief, kan prachtig tekenen, schilderen en bloemschikken. Ik kan dat niet. Toch denkt zij dat ze dom is, omdat ze niet net zo’n hoge opleiding heeft gedaan als ik. Terwijl zij juist op haar manier heel slim is, maar haar vorm van slim ‘telt niet’. Dat vind ik zo raar!
LikeLike
Helemaal eens. En dan doen we ook nog vaak een beetje neerbuigend naar bijvoorbeeld monteurs o.i.d. Geloof mij: elke keer dat ik bij de garage zit of dat mijn cv-ketel onderhouden wordt enz enz ben ik héél blij dat niet iedereen op de universiteit heeft gezeten, want dan zouden er grote problemen ontstaan. Ik ben heel blij met al die praktische(re) mensen. En ja, ik heb er veel in de klas gehad en ik ben er trots op als ik nu zie hoe die terecht zijn gekomen. Dat zijn dus nu de mensen die ik zou moeten bellen als mijn auto kapot gaat:). Moeten ze hun juffie komen redden:). O, en wat denk je op schoolkamp? Juffie had een band geplakt. Twee tellen later was de band weer leeg. Eén van de kinders even geplakt en we konden vrolijk verder zónder dat het over moest;).
LikeLike
Precies dat! Maar laten we daar vooral op blijven neerkijken, want als je niet op zijn minst hbo+ hebt, dan ben je echt een enorme loser… Ja, maar wel een loser die het land van warm water en elektra kan voorzien, die de auto’s kan repareren, de wegen kan aanleggen en de riolering kan maken. Je weet wel, van die beroepen waar iedereen op neer keek, tot ze opeens ‘cruciaal’ werden zo’n anderhalf jaar geleden… Ja, dat zijn echt zulke enorme losers… Niet dus!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat vervelend dat je dat zo voelt. Ieder mens is van waarde.
LikeGeliked door 1 persoon
Dom.
Rotwoord eigenlijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig weten we tegenwoordig dat er ook nog zoiets als een EQ bestaat en een IQ niet alleen zaligmakend is. Zowel mijn EQ als mijn IQ zijn nooit gemeten, is ook niet nodig ik weet ook zo wel hoe ik mijn sterke kanten de minder sterke kanten kan laten compenseren.
LikeGeliked door 1 persoon