Lekker vaag, maar heel bewust

Er zijn blogs waarin ik een beetje vaag doe. Misschien niet altijd prettig voor de lezer, maar in mijn geval is vaagheid altijd een bewuste keuze. Ik deel nu eenmaal veel, maar lang niet alles. Soms is dat reden om gewoon geen blog over een bepaald onderwerp te schrijven en soms blijf ik bewust vaag.

Voorbeelden van vaagheid

Als er hier iets vaag is, is dat dus bewust. Zo vermeldde ik hier op een gegeven moment dat ik ‘eind mei’ een intake had bij de ggz. Uiteraard wist ik gewoon een datum, maar die vermeldde ik bewust niet. Bovendien vond ik dat die datum niets zou toevoegen aan de boodschap van die blog.

Een ander voorbeeld van vaagheid zag ik bij mezelf toen ik iets postte over de uitslagen van mijn laatste bloedonderzoek. Er was niets geks aan de hand. Het ging niet om iets waar ik me voor zou moeten schamen en het was absoluut niet zeldzaam. Toch zei ik niet welke waardes te laag of te hoog waren. Bewust niet.

Dat geldt ook voor de blogs die ik twee jaar geleden schreef over mijn darmonderzoek. Uiteraard wist ik wanneer ik dat zou krijgen, maar ik zei dat ik ‘binnenkort’ aan de beurt was. Ik voegde de datum niet aan de blog toe. Opnieuw had dat ook niets toegevoegd aan de blog, want die ging over het feit dat ik in de stress schoot toen ik een brief kreeg waarin ik las dat ik naar een groepsvoorlichting moest. Uiteindelijk bleek ik daar niet heen te hoeven. De boodschap van de blog was dat ik er dus voor niets stress over had gehad. Een datum zou niets toe hebben gevoegd. Ook op sociale media meldde ik niets op de dag van mijn onderzoek. Ik deelde gewoon mijn blog van die dag en verder heb ik geen idee wat ik er deed. Ik vermoed weinig.

Uiteraard zijn er ook tal van zaken waar ik gewoon niets over schrijf. Die ‘bestaan niet’ online. Ik denk altijd: als ik er eigenlijk niets over kan zeggen, ga ik ook geen dingen roepen als ‘privézaken’ enz. Dan zorg ik gewoon dat het ‘er niet is’. Zoiets zou bijvoorbeeld kunnen gebeuren als één van mijn naasten ziek zou zijn. Daar zou ik niets over kunnen schrijven en dus zou ik zorgen dat het ‘niet bestaat’ (en nee, dit is geen hint dat er zoiets aan de hand is).

Bewust vaag over medische zaken

Waar komt die vaagheid over bepaalde zaken eigenlijk vandaan?

Weet je waarom ik niet gewoon schrijf welke waardes in mijn bloed niet goed waren en welke medicijnen ik kreeg? Ik weet dat er hier hypochonders meelezen. Af en toe komen ze hier ook via de zoekmachine en ik weet hoe dat gaat. Als een hypochonder hier leest over vermoeidheid en bloedwaarde X zit die hypochonder de volgende dag bij de huisarts: “Ja, maar ik las op een blog…” Nergens voor nodig. Een huisarts kan echt wel zelf nadenken welke waardes geprikt moeten worden. En bovendien wil het feit dat mijn vermoeidheid (deels) verklaard kan worden door bloedwaarde X nog helemaal niet zeggen dat dat bij een ander ook zo is.

Dat geldt overigens ook voor mijn antidepressiva. Ik heb hier nog nooit gemeld welke pillen ik precies slik. Ja, oké, antidepressiva, maar de naam ga je niet vinden. Bewust niet. Ook hier geldt: wat voor mij werkt, hoeft voor een ander niet te werken. Ook voor mij en mijn huisarts is het vinden van het juiste middel een lange zoektocht (geweest). Ik vind dat iedereen zelf met de betrokken arts op zoek moet naar wat werkt.

Bewust vaag over data

Dan de data. Waarom ben ik dáár dan zo vaag over? Heel simpel: ten eerste voegt een datum vaak niets toe. Maar de belangrijkste reden om geen data te noemen, is omdat een datum online knallen me een gevoel van ‘druk’ zou geven.

Stel dat ik twee jaar geleden online had geknald: “Op 14 oktober heb ik mijn darmonderzoek.”
In dat geval hadden er mensen op 13 oktober berichtjes gestuurd met succes en dat soort dingen. Op 14 oktober hadden er mensen gevraagd hoe het was gegaan. Dat is allemaal lief, maar het geeft mij op zo’n moment ook te veel prikkels. Ik zorg dus bij dat soort dingen dat alleen mensen heel dichtbij op de hoogte zijn.*

Er is namelijk nog iets. Toen was alles goed, maar vijf jaar geleden had ik een grote poliep en daarna als complicatie een heftige nabloeding. Ik krijg die herhaalde onderzoeken niet voor niets. Het kán zo zijn dat er weer iets zit. In zo’n geval zou ik eerst mijn familie, vrienden en hulpverleners in willen lichten en de kans willen hebben om het voor mezelf op een rijtje te zetten. Pas daarna zou ik het dan delen met mijn volgers hier. Als ik de datum online knal, heb ik toch het gevoel dat ik uiterlijk een dag later hier moet delen wat de uitkomst is. Dat geldt voor zo’n onderzoek, maar ook bijvoorbeeld voor een intake.

Daarom blijf ik dus vaag als het gaat over data. Dat geeft mij de mogelijkheid eerst mijn naasten en hulpverleners op de hoogte te brengen van belangrijke ontwikkelingen en om op mijn tijd ook hier de dingen te delen. Tot nu toe bevalt deze ‘tactiek’ prima.

*Zal ik nog eens iets ‘verklappen’? Vorige week dinsdag had ik weer een darmonderzoek en daar las je hier nog helemaal niets over. Alles was gelukkig goed. De blogs over waarom ik dat onderzoek kreeg en over hoe alles ging, volgen over een paar weken.