Mijn mobiele telefoon ligt vrijwel altijd binnen handbereik. Daar zijn allerlei (goede en minder goede) redenen voor. Ik vind het echt een geweldige uitvinding, die mobiele telefoon. Toch heb ik er eigenlijk ook een hekel aan. Is die telefoon fijn of niet? Ik zie voor- en nadelen en vandaag benoem ik die en deel ik mijn zoektocht naar balans in het omgaan met mijn telefoon.
Hoera voor de mobiele telefoon!
Mijn allereerste mobiele telefoon was zo’n ding met uitschuifantenne, een klepje voor de toetsen en een accu die een jaar mee kon. Ik kreeg hem toen ik naar de middelbare school ging en hij zat altijd in mijn tas. Hij stond uit en was alleen voor noodgevallen.
Nog steeds ga ik niet met de fiets of de auto weg zonder mijn telefoon. Ik vind het toch wel héél erg prettig dat ik in geval van nood iemand kan bellen. Een broer om de weg te wijzen of om te vragen wat een brandend lampje in de auto betekent of de ANWB als mijn fiets of auto me in de steek laat. Ik zie dat toch wel als het allergrootste voordeel van de uitvinding van de mobiele telefoon: altijd en overal iemand kunnen bereiken in geval van nood.
Eeuwige bereikbaarheid
Tegelijkertijd vind ik het feit dat ik zelf altijd bereikbaar ben het grootste nadeel van de mobiele telefoon. Dat was ook de reden dat ik collega’s het liefst mijn nummer niet gaf. Ik houd daar gewoon niet van. Ben ik niet thuis? Dan zit ik lekker op mijn fiets in de polder of ben ik bij iemand anders. Dan heb ik helemaal geen zin om gebeld te worden. (Thuis trouwens ook niet, maar dat is weer een ander verhaal.)
Ik ben inmiddels vrij makkelijk geworden: op formulieren is mijn mobiele nummer altijd 0612345678 en als ik geen zin heb in een telefoontje neem ik gewoon niet op.
Contacten onderhouden via WhatsApp
Nog zo’n briljante uitvinding van de laatste jaren vind ik WhatsApp. Voor mij voelt een berichtje van iemand krijgen of naar iemand sturen hetzelfde als iemand echt spreken. Iemand zei een keer tegen me dat we elkaar al lang niet gezien hadden. Dat bleek te kloppen, maar dat gevoel had ik helemaal niet, want we hadden elkaar elke dag via de app gesproken. Voor mij is een gesprek via de app net zo waardevol als een ‘echt’ gesprek.
Je voelt hem natuurlijk al aankomen: ook WhatsApp heeft nadelen. Soms overspoelen de berichten me. Ik heb de neiging om altijd overal gelijk op te willen reageren. Oplossing? Mijn telefoon maakt alleen nog geluid als ik gebeld word. Verder niet. Appjes komen bovenin het balkje te staan* en er gaat een klein lampje branden, maar binnenkomende appjes maken geen geluid. Dat zorgt ervoor dat ik appjes makkelijker even naast me neer kan leggen. Hoera voor WhatsApp dus.
De telefoon geeft afleiding
Het grootste probleem tussen mij en mijn telefoon is het feit dat ik hem pak als ik eigenlijk al overprikkeld of moe ben. Dan wil ik graag lezen, maar lezen kost veel concentratie en dan is het makkelijker om maar eindeloos door mijn sociale media te scrollen. Is dat erg? Ik denk het niet. Ik denk dat het een heerlijke manier van ontspannen kan zijn.
Toch merk ik dat het voor mij ook een ‘gevaar’ is. Júist als ik moe of overprikkeld ben, kan ik maar beter zorgen voor weinig prikkels. Door eindeloos te scrollen, zoek ik veel prikkels op. Ik merk ook dat ik dan uiteindelijk niet tot rust kom. Mijn hoofd komt pas écht tot rust als ik een boek pak. Dan zwijgt mijn eigen chaos en spreekt de auteur. Daarom leg ik mijn telefoon steeds vaker echt even buiten bereik ’s avonds. Dan lees ik namelijk. En wat blijkt? Zonder telefoon in de buurt kan ik ineens nog wél uren achter elkaar lezen, want dan is er geen afleiding. De aanloop naar het lezen duurt nog wel lang (want concentratie nodig en dat is lastig, dus duurt het lang), maar als ik dan eenmaal begin, is het zó fijn.
Telefoon: vriend of vijand?
Als ik zou moeten zeggen of ik nu die telefoon uiteindelijk als een vriend of als een vijand zie, zou ik toch wel concluderen dat ik het een vriend vind. Ik ben blij dat ik op deze manier contacten kan onderhouden. Maar het is net als met echte vrienden: ik heb tijd alleen nodig om ‘op te laden’. Af en toe wil ik die telefoon dus even niet. De balans is nog best een zoektocht. Ja, die contacten zijn leuk en scrollen is dat ook. Maar ik moet er ook voor zorgen dat er niet te veel tijd in gaat zitten. Tot nu toe slaag ik daar de ene dag beter in dan de andere en voor nu vind ik dat ook eigenlijk prima.
*Dat zijn ook de enige meldingen die ik krijg. Van alle andere apps staan de meldingen uit. Facebook, Instagram, mail enz. zie ik dus alleen als ik daar zelf naar op zoek ga.
Hoofdtaal 
Zo herkenbaar wat je schrijft, het is soms lastig om
los te komen van de oneindige stroom van woorden.
Toch doe ik het bewust en ga ik ook hele weekenden
Offline wat ik dan serieus zo fijn vind dat ik het zo
lang mogelijk zo wil laten. Toch doe ik dat niet ;))
LikeGeliked door 1 persoon
Het grappige is: als ik online ben, vind ik het leuk, maar als ik offline ben, mis ik het ook totaal niet. En zolang dat nog zo is, denk ik dat het nog wel goed zit;).
LikeLike
Ja dat denk ik ook, bewust zijn is al
een mooie stap heb ik me laten vertellen.
En anders zouden we dit ook moeten missen.
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar, die struggle in balans met je telefoon! Hier ook praktisch geen meldingen zodat ik niet elke keer naar mijn telefoon grijp.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben ook echt geen beller, dus hulde aan WhatsApp! Die social media is wel soms iets te verslavend dus dat probeer ik wel in te perken. Ik heb ook bijna alle meldingen uit staan behalve WhatsApp en mail.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn mobiel is mijn vriendje. Nog wel, er zijn niet veel bellers.
What’sApp heeft het voordeel dat ik zonder te openen kan zien of het belangrijk is en ik reageer daar later op.
Ook heb ik vaste tijden dat ik even op mijn telefoon kijk: ochtend, tussen de middag en ’s avonds rond 9.
Dat kostte in het begin wel moeite, hoor, maar juist omdat ik niet steeds met dat ding bezig wilde zijn heb ik dat ingesteld.
Ha ik heb op formulieren hetzelfde telefoonnummer.
LikeLike
Vaste tijden vind ik wel een goed idee. Al was het maar om dan te antwoorden. Kijken kan eventueel wel tussendoor, maar dan kun je voor de antwoorden gewoon echt even de tijd nemen.
LikeLike
Mijn telefoon staat eigenlijk altijd op stil, dat werkt erg goed vind ik.
LikeLike
Dat heb ik ook lang gedaan, maar sinds er een bepaald virus uitbrak, werd ik af en toe gebeld en dan was het toch wel handig om telefoontjes te horen. Dat is ook echt het enige waarvoor het ding van mij geluid mag maken.
LikeLike
Amper meldingen, ok op whatsapp heel wat mensen op geen meldingen en mijn telefoon gaat op stil na een bepaalde tijd. Ook heb ik op sociale media geen vrienden toegevoegd. Dat heeft me er al wat gekost maar ze delen het maar gewoon met mij dan dat ik het ergens moet vinden.
LikeGeliked door 2 people
Ik vind altijd dat ik er niet vanuit kan gaan dat mensen iets weten omdat het op sociale media heeft gestaan. Inderdaad: als mensen iets moeten weten, horen ze dat van mij en dat verwacht ik andersom ook.
LikeLike
Vriend, absoluut!!!
Maar ook hier na een bepaalde tijd gaat die op niet storen.
in geval van nood weet iedereen ons te vinden/bereiken.
LikeGeliked door 1 persoon
In geval van nood kunnen ze mijn huistelefoon bellen. Die laat ik ’s nachts wel gewoon op geluid staan.
LikeLike
De mijne is m’n vriend, ik heb hem onderweg altijd en graag bij me. maar in bijv. de trein lees of puzzel ik nadat ik gemend heb dat ik de beoogde trein gehaald heb. Maar ik doe ook niets met social media én geen officiële zaken online of per mobiel. Dat komt op de vast lijn binnen en als ik niet thuis is dat pech.
LikeLike
De vaste lijn gebruik ik steeds minder en eigenlijk vind ik dat jammer. Veel makkelijker namelijk: niet thuis is niet bereikbaar. Lekker simpel.
LikeLike
Ik gebruik bij voorkeur de vaste lijn, gewoon al omdat de mobiel aan je oor toch ongemakkelijk is. ook bij het doorspitten van de tegenwoordig onontkoombare menuutjes is dat veel makkelijker.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar, niet alleen van die balans zoeken maar ook dat een WhatsApp gesprekje voelt als een echt gesprek. Voor mij is dat ook zo en dat zorgt er soms ook voor dat ik absoluut geen nood voel om familie of vrienden in het echt te zien terwijl echt misschien wel fijner zou zijn dan WhatsApp :p
Eigenlijk staat mijn geluid wel heel vaak uit omdat ik er behoefte aan heb zelf te kiezen wanneer ik iets bekijk. Maar dat is dan ook vooral als mijn lief bij mij is. Mensen kunnen mij in echte nood dan via hem bereiken, haha :p
LikeLike
Mijn geluid staat ook uit hoor. Alleen een beller maakt herrie. Ik denk dat het ‘probleem’ van een WhatsApp gesprek dat voelt als een echt gesprek vooral is dat dat voor een ander niet altijd zo is. Die kan dan dus denken dat je elkaar heel lang niet gesproken hebt, terwijl het voor mij/ons heel anders voelt.
LikeLike
Tijdens ons verlof was de smartphone meer een vijand dan een vriend… uren tokkelen en scrollen… zonde van de tijd! Nu we terug aan het werk zijn, is er minder tijd en ik vind mezelf ook veel rustiger en slaap ook beter. Hij is terug mijn vriend 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wil hem niet graag mee rmissen, maar niet om mee te bellen. Ik koester mijn ‘slechte bereikbaarheid’!
LikeGeliked door 1 persoon