Dit jaar heb ik mijn ‘vakantie’ gebruikt om deel te nemen aan de inburgeringscursus voor het bejaardentehuis. Ik wist eerlijk gezegd niet dat dat bestond, maar terwijl ik bezig was met de cursus drong steeds meer tot me door dat zo’n cursus best een goed idee zou zijn. Misschien niet voor het toelatingsbeleid, maar vooral om bij jezelf na te gaan of je al wel of niet klaar bent voor de stap naar het bejaardentehuis. Ik kan vast verklappen: ik ben al bijna geslaagd…
Brrrr, het bejaardentehuis!
Laat ik het maar heel eerlijk zeggen: ik heb het niet zo op bejaardentehuizen. Ik vind het een geweldige uitvinding hoor, daar niet van. En ik snap heus wel dat het goed is dat ze bestaan. Mijn grootste probleem met bejaardentehuizen zit daar ook niet in. Ik heb vooral een enorm probleem met de walgelijke lucht die er op één of andere manier altijd hangt in die tehuizen. Het is bij ons in de familie inmiddels gewoonte om een diepe hap lucht te namen als we zo’n tehuis betreden en eenmaal buiten doen we dat opnieuw. Geen idee wat het is, maar het is mufheid vermengd met magnetronvoedsel en dingen die ik niet wil weten.
Toch sluit ik niet uit dat ik uiteindelijk in een bejaardentehuis zal belanden. Mocht ik echt ooit een oudje worden, lijkt zo’n tehuis me namelijk stukken relaxter dan eindeloos in een eigen huis blijven wonen en constant een beroep moeten doen op anderen. Nee hoor, zet mij dan maar gewoon in zo’n tehuis. Die lucht zal wel wennen, hoop ik.
Ben ik al klaar voor het bejaardentehuis?
De afgelopen zomervakantie bracht ik vooral in mijn eigen fijne huis door en natuurlijk in mijn eigen omgeving. In de weken dat ik geen therapie had, nam ik extra tijd voor hobby’s en na nog maar anderhalve week zonder therapie concludeerde ik al dat ik zo ongeveer geslaagd was voor de inburgeringscursus voor het bejaardentehuis…
Hoe ik dat weet? Ik deed van die dingen die bejaarden volgens mij ook doen. Ik zet ze maar even heel overzichtelijk op een rijtje.
– Ik bleef thuis, want thuis is het gewoon zo fijn.
– Ik was ineens bezig in een boekje met Zweedse puzzels en raakte er bijna verslaafd aan.
– Ik fietste dagelijks twee rondjes op mijn elektrische fiets. (Dat het om twee rondjes gaat, is denk ik een punt aftrek.;))
– Ik deed elke middag een dutje.
– Ik stond ’s morgens op tijd op, want uitslapen doe ik niet meer aan.
– Ik genoot elke week van de uitzending van ‘We zijn er bijna’. (Je weet wel: bejaarden op reis met de caravan.)
– Ik slikte elke dag mijn pillen uit de pillendoos die keurig voor de hele week klaar stond.
– Ik boog me met veel plezier liefst dagelijks over een legpuzzel.
Ik kom al best een eind toch? Volgens mij ben ik al bijna geslaagd. Maar nee, alle gekheid op een stokje: ik vond het heerlijk, die simpele dingen, maar voor volgend jaar hoop ik toch weer op een klein beetje meer actie.
Hoofdtaal 
Zeker aftrek voor dat tweede rondje, haha! Je krijgt er wel 3 punten bij als je bingo speelt en daarvan geniet trouwens.
LikeLike
Hm, bingo deed ik niet. Toch nog even geduld dan voor ik slaag.
LikeLike
Het klinkt mij heel prettig in de oren!
LikeGeliked door 1 persoon
Als ik je lijstje bekijk, moet ik bekennen dat ik ook bijna geslaagd ben.
De pillen laat ik staan, maar daarvoor in de plaats komt mijn pedicure (die kan er beter bij en het ook beter zien)
“we zijn er bijna” ken ik niet, maar ik kijk wel weer graag taalspelletjes..
De luchtjes worden voor mij het probleem: ik heb een heel, je echt heel scherpe reuk, alles komt 3x zo vies binnen (lekker ook wel)
Groetjes,
LikeLike
Mijn neus is ook nogal scherp afgesteld. Soms handig, maar vaak niet. Komt binnenkort nog een blog over. En ik geloof dat we inmiddels een bejaardentehuis met bloggers kunnen vullen. Gezellig én lekker rustig, als iedereen schrijft in plaats van kletst 😉.
LikeLike
Oké, dus ik wandel ipv fiets (ik doe aan “ommetjes”…), Zweedse puzzels is helemaal mijn ding, ik ben al halverwege een zelfgebreide sjaal en het allerliefste drink ik een kopje thee terwijl ik TV kijk en met mijn voeten in een voetbadje zit. Uitslapen lukt niet meer na maanden aan slaapproblemen (elke dag klokslag 6u schieten mijn ogen open -_-) en ik heb mijn vitaminepilletjes op alfabetische volgorde staan.
Kan ik een kamer met uitzicht op de tuin krijgen?
LikeLike
Geslaagd! Voor dat uitzicht op de tuin moeten uiteraard wel extra kosten in rekening worden gebracht 😉.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat kan wel van de erfenis af.
LikeGeliked door 1 persoon
Geen zorgen hoor , het “bejaardenhuis” bestaat niet meer. Niet meer in de vorm als het in de jaren 60 ontstond.
Wat er overbleef zijn de “verzorgingshuizen” waar je niet meer tussen gewone ouderen woont maar uitsluitend onder mensen die ( heel veel) zorg nodig hebben, nee zeker niet goed voor de luchtjes. Mijn overleden vriendin Marion woonden nog in echt bejaardenhuis maar ze ging maar wát graag op stap. Dus misschien ben je toch nog niet geslaagd voor je bejaardenhuis toegang. 😉
LikeLike
Daar was ik dus al bang voor. Die hele Hendrik Groen hype klopt niet echt geloof ik… Lekker er nog op uit enzo…
LikeLike
Marion wérd wel steeds hulpbehoevender maar aanvankelijk kon ze nog doen en laten wat ze wilde. In de Hendrik Groen serie zag je het verdwijnen van de bejaardenhuizen ook al aan komen. Steeds meer gebouwen kregen nieuwe bestemming dan werden er geen nieuwe ouderen meer opgenomen en moesten er oudjes naar een andere locatie. bestemmingen Dat speelde destijds, ruim 5 jaar geleden alweer, bij Marion ook al .
LikeGeliked door 1 persoon
Verzorgingshuizen ken ik helaas ook vanbinnen en je hebt gelijk: qua luchtjes is het ook daar niet best. Wat niet wegneemt dat de mensen die ik daar kende er uitstekende, liefdevolle zorg hebben gekregen.
LikeLike
Gelukkig maar, veel dingen kunnen gewoon niet anders omdat je nú pas in aanmerking komt voor een tehuis als je echt veel zorg nodig hebt, dat was anders in de oude bejaardenhuis vorm.
LikeGeliked door 1 persoon