Bij mij in de polder ruik je regelmatig wat natuurlijke luchtjes en als de wind richting mijn huis waait, ruik je die dus ook bij mij thuis. Over het algemeen vind ik de polderluchtjes heerlijk, tenzij er een penetrante geur van koeienmest hangt. Dan wil ik toch af en toe verzuchten dat het niet al te lekker ruikt. Totdat de geur van koeienmest ineens veranderde in de beste parfum ooit. Hoe dat kwam, lees je in deze blog.
Gevoelig neusje
Misschien is het verstandig om eerst even te vermelden dat ik nogal gevoelig ben voor geuren. Mijn neus lijkt alles op te pikken. Soms is dat heel handig. Zo vond ik ooit dat het in huis naar brand rook en bleek er een lamp aan het doorbranden te zijn. Toen was mijn neus best handig. Soms is het ook heel onhandig. Ik ruik nu eenmaal overal en altijd van alles. Volgende probleem: ik link geuren vaak aan gebeurtenissen. Als ik smeltend plastic ruik, gaat mijn hoofd nog altijd terug naar het moment dat ik als puber in paniek was omdat ik een brandlucht rook in huis.
Uiteraard kan de link naar gebeurtenissen ook positief zijn. Als het net geregend heeft in het bos, doet dat me denken aan familievakanties van vroeger.
Walging
Van sommige geuren walg ik echt. Dat heeft dan vooral te maken met de herinnering die bij zo’n geur hoort. Zo walg ik van de geur van sinaasappel en in mindere mate van die van citroen. De drankjes die je moet nemen om voor een darmonderzoek te laxeren, ruiken daar namelijk naar. Zogenaamd smaken ze er ook naar, maar dat vind ik dus niet. Ik vind ze vooral heel smerig. Ik hoef ze maar te ruiken en ik ga al kokhalzen.
Drinken zonder geur en smaak – sonde
Omdat de voorbereiding van een darmonderzoek bij mij tot nu toe altijd uitliep op overgeven, zouden we het deze keer anders doen. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en kreeg het laxeermiddel via een sonde. Mijn huisarts en MDL-arts hadden dat in overleg besloten en ik vond het een goed plan. Ik wist namelijk echt niet hoe ik zo’n drankje en de daarop volgende liters vocht weg zou moeten werken. Twee vliegen in één klap: ik zou het niet proeven en niet ruiken én het vocht zou meer gedoseerd naar binnen gaan, waardoor ik hopelijk niet zou gaan overgeven. Drinken lukt me namelijk gewoon echt niet in de voorgeschreven hoeveelheden en zeker niet als ik eerst iets weg heb moeten werken waar ik van walg.
De verpleegster kwam het laxeermiddel naast mijn bed klaarmaken voor gebruik. Ik gaf direct aan dat dat een slecht plan was, want dan zou ik het ruiken en gelukkig begreep ze dat en maakte ze het elders klaar. Ik rook dus niets.
Het leek de briljante oplossing, maar helaas liep ook het toedienen van al het vocht via een sonde na een paar uur uit op overgeven. Je snapt dus dat die 22 uur die ik in het ziekenhuis verbleef geen pretje waren. Overgeven is altijd al een drama en met een sonde in je strotje is het een dubbel drama.
Ziekenhuisluchtjes
Ik lag op een vierpersoonskamer. Dat was uiteraard overprikkeling ten top, want constant piepten er infusen en lege sondezakken en bovendien was de buurman bezig om zichzelf van alles te vertellen. Het was nogal druk. Niet alleen qua herrie, maar ook qua geuren. Ik werd gek in de tijd dat ik daar verbleef. Het rook naar ontsmettingsmiddel, opgewarmd slap ziekenhuiseten en je-weet-wel wat voor vieze geurtjes nog meer op een afdeling voor maag- darm- en leveraandoeningen.
Koeienmest is parfum!
Na 22 uur kwam ik thuis. Voor mijn gevoel rook ik overal nog ziekenhuis. Alles moest in de was en liefst in de prullenbak. Zelfs na een warme douche dacht ik constant de ziekenhuislucht nog ergens te bespeuren. Onzin natuurlijk, maar toch moest ik frisse lucht. Ik kon nog bijna niet op mijn benen staan vanwege de hongerstaking en het overgeven en het gebrek aan slaap (want nee, je slaapt niet in een ziekenhuis), maar ik móest naar buiten.
Ik ging. Het was bewolkt, maar dat was niet erg. Het was buiten stil.
Het rook er naar vers gemaaid gras en koeienmest.
En nooit eerder was dat zó fijn.
Koeienmest was na 22 uur ziekenhuisluchtjes ineens de lekkerste geur ooit.
Hoofdtaal 
Haha. Wat heb je gedaan ? Ik heb nu mijn hond in gedachte. Die , als hij vindt dat hij stinkt , naar parfum , zich helemaal kan overgeven aan de mest lucht. En daar willen ze de baas ook wel in laten mee delen 😏. Erg hé. Al die overprikkelingen in zo ‘ n ziekenhuis.
LikeLike
Hahaha, nee, ik ben op m’n zadel blijven zitten. Lopend was ik niet zo stabiel:). Maar een ziekenhuis is wel echt overprikkeling ten top ja.
LikeLike
Ooo citroen ❤ Ik vind pleisters ook altijd zo vies ruiken.
LikeLike
Pleisters heb ik dan weer minder moeite mee. Ander irritatiepuntje daarvan is wel dat ik tijdens het onderzoek gemonitord moest worden. Dus van die plakkers op m’n bovenlijf om mijn hartslag te kunnen zien. Man o man, dat plakt drie dagen later nóg… Kreeg het er met geen mogelijkheid af.
LikeLike
Dat vieze geuren zo in je neus blijven hangen, dat vind ik echt het ergste… Soms kan ik daar helemaal gek van worden ! Dat je het echt óveral ruikt / meent te ruiken…
LikeLike
Ja. Ik lag ’s avonds in mijn eigen bed (expres verschoond voor ik naar het ziekenhuis ging) en dacht het nog te ruiken. Onzin, dat wist ik. Maar ik moest mezelf echt even streng toespreken;).
LikeGeliked door 1 persoon
Alles beter dan ‘ziekenhuis’!
LikeLike
Dat sowieso.
LikeLike
Hahaha, koeienmest een heerlijke geur. Doet me terugdenken aan toen de oudste aan het afstuderen was en daarvoor in onze achtertuin koeienmest kookte … Brrrrrr
LikeLike
O, daar herinner ik me nog een blog over. Nu klinkt koeienmest ineens toch wel heel vies hè;).
LikeLike
Henk zou enorm met je meegevoeld hebben, ook hij kon die liters drinken niet aan, werd er doodziek van. De ziekenhuis voorbereiding bracht ook geen oplossing. 3 jaar na zijn genezing van darmkanker hebben we de voorgestelde jaarlijkse onderzoeken gelaten voor wat het was. Maar daar ben jij nog te jong voor om die risico’s te nemen. Wel fijn dat je mest nu niet meer vies vindt ruiken, 😉
LikeLike
Dat snap ik zó, dat je die onderzoeken op een gegeven moment dan stopt. Ik ben er inderdaad veel te jong voor om dat te doen, maar phoe, als ze daar ooit iets anders op kunnen verzinnen… Het onderzoek zelf vind ik geen probleem. Zo gebeurd. Maar die vreselijke voorbereiding elke keer maakt dat ik er dan toch tegenop ga zien.
LikeLike
Ja precies, dat drinken is echt een ramp als je geen “drinker”bent. En van Henk wisten we dat hij een langzaam groeiende soort tumor had áls er weer iets gevonden zou worden, hij was toen al in de 70 waardoor we het risico wel konden nemen af te wachten tot hij klachten zou krijgen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het duurt denk ik nog wel even voor ik koeienmest een lekker geurtje ga vinden. 😉 Die valt mij bij echt in de categorie vieze luchten. Ik heb ook een hele sterke neus, dus ik vind geuren of geweldig (kaneel en lavendel bijvoorbeeld) of erg vies (ziekenhuis en koeienmest vallen daar zeker onder) en kan er dan ook echt last van hebben omdat ik het zo sterk ruik.
LikeLike
Dat is het ja, er echt last van kunnen hebben.
LikeLike
Medicijnen meuren gewoon vreselijk. Mijn dingetje is after eight. Gelukkigex was er dol op maar die lucht alleen al. Ik wist dat het in huis was al was het in een afgesloten zak achterin een kast gelegd. Koeienmest lekker vinden zal wel niet gebeuren maar het is beter dan ziekenhuis.
LikeLike
Brrr… die dingen smaken ook nog eens smerig. Ik kreeg ergens halverwege de nacht nog een tweede dosis in m’n sonde gespoten. Verpleegster die dat deed, had net gerookt. Normaal vind ik het een walgelijke lucht, maar nu was ik er blij mee. Die rooklucht overstemde de geur van het drankje.
LikeLike
Hoe is het mogelijk inderdaad. Maar tegelijkertijd kan ik me zeker voorstellen dat de geur van koeienmest welkom is na de geur van het ziekenhuis!
LikeGeliked door 1 persoon