Als kind was ik lid van twee bibliotheken. Eerst ging ik met mijn moeder mee naar de bibliotheek van een kerk in het dorp, maar toen ik daar wel zo’n beetje alles wat ik leuk vond had gelezen, werd ik lid van de openbare bibliotheek. Beïnvloedt het feit dat ik christen ben mijn boekenkeuzes? En zo ja, hoe dan?
Lezen, lezen, lezen
Mijn ouders hebben me christelijk opgevoed, op alle terreinen van het leven. Dat we lid waren van een bibliotheek die hoorde bij een kerk, betekende uiteraard dat ik vooral christelijke boeken las. Dat betekent echter niet dat andere boeken verboden waren. Op de (christelijke) basisschool werd voorgelezen uit niet-christelijke boeken en dat was prima. Toen ik zelf bij de christelijke bibliotheek zo’n beetje ‘alles’ had gelezen, werd ik lid van de openbare bibliotheek. Er ging een enorme boekenwereld voor me open. Zóveel boeken! Zóveel letters! Zóveel leesplezier! Maar mocht ik daar dan alles lezen?
Ik lees bijna alles
Ik kan me eigenlijk niet herinneren dat er strakke afspraken waren over wat ik wel of niet mocht lezen. Zelf kende ik inmiddels wel wat schrijvers die ik fijn vond en die ik kende van de christelijke bibliotheek, dus daar nam ik meestal boeken van mee. Toen ik ouder werd, ging ik breder kijken en las ik eigenlijk alles wat los en vast zat. Ik kan me ook niet herinneren dat me ooit boeken zijn afgepakt thuis omdat ze niet zouden mogen.
Een boek hoeft van mij niet christelijk te zijn. Ik houd ervan als een boek een mooi en goed verhaal vertelt. Of dat christelijk is of niet, maakt me niet heel veel uit. Sterker nog: de boeken waarin het geloof er héél dik bovenop ligt, lees ik liever niet. Ik wil niet het idee hebben dat ik eigenlijk een preek zit te lezen. Dat is er overigens met de paplepel ingegoten, want mijn moeder filterde dat soort dingen er bij het voorlezen ook uit.
Boeken in de klas
Op de school waar ik werkte, stonden vooral christelijke boeken in de klassen. Iedere klas had echter ook een abonnement bij de openbare bibliotheek. Ik vroeg de kinderen altijd wat ze wilden lezen van de bibliotheek. Vervolgens ging ik alles halen en koos ik zelf ook nog wat leesvoer voor hen uit. Natuurlijk kwam het dan voor dat er boeken bij zaten die ik zelf niet kende. Ik was daar heel open over: “We zijn een christelijke school. Je snapt best dat sommige verhalen misschien niet bij de Bijbel passen. Als je zo’n boek hebt, moet je dat even met me overleggen.” Dat deden ze ook. “Juf, in dit boek praten ze heel raar over de Heere God. Zullen we die wegleggen?” Opgelost.
Ik koos heel bewust voor deze manier van werken, omdat ik liever heb dat kinderen zelf kritisch leren kijken en dat we over dingen in gesprek gaan dan dat ik ze vooraf van alles verbied.
Wat ik niet lees.
Er zijn wel boeken die ik echt niet lees. Dat zijn boeken over geesten en dat soort dingen. Ik vind dat ik dat niet kan verantwoorden tegenover God. Bovendien is het totaal mijn smaak niet, dus het is nogal simpel om die boeken over te slaan. Boeken met een vloek erin lees ik wel. Niet omdat ik het goedkeur (sterker nog: het irriteert me mateloos), maar wel omdat dat is wat er in het leven gebeurt. Eigenlijk leg ik een boek maar zelden weg vanwege mijn geloof. Dat deed ik bijvoorbeeld wel met Harry Potter.
Mijn (toch christelijke) boekenkast
Toen ik er eens over nadacht, keek ik in mijn boekenkast. Opvallend: bijna alle boeken zijn van een christelijke uitgever. Dat vind ik makkelijk te verklaren. Mijn favoriete boekhandel is een christelijke, waar ik al sinds mijn jeugd kom. Daar hebben ze dus boeken van christelijke uitgevers. En ja, er is meer. Ik herken me vooral in de levens van christenen en in hoe zij in het leven staan. Logisch dus dat mijn romans vaak van een christelijke uitgever komen. Ik vind het prettig als het christelijke leven in het verhaal is verweven. Wil dat zeggen dat ik alleen christelijke boeken lees? Nou, nee. Want heel eerlijk? Ik lees graag een thriller, maar een écht lekkere thriller vind je bij christelijke uitgevers maar weinig. Ik zie een uitdaging voor hen…;)
Klein naschrift: Dit is hoe ik het doe en hoe ik erover denk. Uiteraard zijn er veel christenen die er heel anders over denken. Ik denk ook niet dat er een goed of fout is. In de Bijbel (Romeinen 14) gaat het over verschillende denkwijzen van christenen en staat dat ieder voor zichzelf ervan verzekerd moet zijn dat wat hij doet goed/verantwoord is. Dit is hoe ik het zie. Uiteraard respecteer ik ook de inzichten en keuzes van anderen.
Hoofdtaal 
Leuk om te lezen! En ook goed dat je tegen je leerlingen zei dat ze gewoon de keuze hadden, maar bij twijfel met jou konden overleggen. Als kind las ik heel graag boeken over heksen en tovenaars. Op mijn opleiding kwam ik er toen achter dat mijn studievriendin, die Christen is, dat soort boeken absoluut niet las en mocht lezen. Als ik in m’n boekenkast kijk heb ik boeken van best wat verschillende genres. Wel leuk dat iedereen weer heel andere boeken leest, anders zou het maar een eentonige leeswereld zijn 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben dan toch wel benieuwd wat je zoal las toen je net lid werd van een openbare bibliotheek ? Als ik je hier zo volg, zie ik toch veel christelijke boeken voorbij komen. Wat voor mij dan weer een eyeopener is; ik kende het genre helemaal niet. Overigens vind ik, daardoor waarschijnlijk, dat in de boeken van Kingsbury het er wél heel dik bovenop ligt. Dat maakt me wel nieuwsgierig; bij welke boeken vind/vond jij dat het geloof er té dik bovenop ligt ?
LikeLike
Toen ik lid werd van de openbare bibliotheek las ik vooral ook van de mij bekende christelijke schrijvers. Alleen was het assortiment daar groter. Bij Karen Kingsbury ligt het er inderdaad vrij dik bovenop, maar dat stoort me nog niet eens zo erg. Ik herinner me vooral kinderboeken van bijvoorbeeld Sjanie van Duinen en de serie over Maaike en Marijke waarin hele preken stonden uitgeschreven en gebeden en waarin het dan was gebedje-oplossing. Daar houd ik dus echt niet van. In sommige -met name Amerikaanse- christelijke romans zie je dat ook wel terug. Dat irriteert me dan ook en soms zeg ik dan in een recensie wel iets over typisch Amerikaans gelovig: bidden en alles komt goed. Dat ze overal voor bidden, snap ik. Maar met even bidden komt niet alles precies goed zoals je het graag had gewild. Dat mist een beetje in die typische Amerikaanse christelijke romans.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik lees af en toe een christelijke roman, meestal van Lynn Austin. Dat vind ik prettige boeken voor tussendoor. Verder houd ik meer van de boeken die bij literatuur en spanning staan en in die categorieën zijn niet zoveel christelijke boeken.
Overigens ben ik ook weleens gestopt met een christelijke reeks. Na 4 of 5 delen van de serie ‘De laatste bazuin’ ben ik gestopt omdat ik er erg bang van werd.
LikeLike
Die serie ken ik niet, maar ik kan me daar ook wel iets bij voorstellen, dat je er soms bang van kunt worden. In zo’n geval zou ik ook stoppen.
LikeLike
Heel goed bericht. Ik vind het belangerlijk dat iedereen zijn eigen keuzes maakt. Ook zonder geloof (maar niet zonder waarden en normen!) lees ik niet alles. Boeken waarin een bepaalde ideologie (religie of iets anders) wordt opgedrongen, laat ik links liggen. Verder ben ik geen fan van spoken, geesten, sf en misdaad. of oorlogsromans. (er moet niet te veel zinloos geweld en ruzie invoor komen. En te veel sex (type sex sells) past me ook niet. Alles in een boek moet een doel hebben, en dat doel moet in relatie met het plot of de verhaallijn staan, en geen andere verborgen boodwschap hebben. Als ik mijn “wensen” zo lees, is het een wonder dat ik nog zoveel boeken op mijn tbr heb. Succes!
LikeLike
Haha, ik snap je helemaal en blijkbaar veel auteurs ook, want anders was je lijstje wel korter. 😉
LikeLike
Mooi beschreven, Naomi! Min of meer zit ik op dezelfde lijn.
Ik lees alles wat los en vast zit alleen “sex tot in detail beschreven” leg ik weg, laat ik staan, net als spook-, geest verhalen en science fiction.
LikeLike
Science fiction lees ik ook niet. Maar dat vind ik ook gewoon niet leuk. En een seksscene mag van mij, want ja, hoort bij ’t leven, maar hoeft niet te uitgebreid en al zeker niet te vaak.
LikeLike
Ik vind zelf de manier waarop Katrynn Stockett het geloof in haar boek ‘Een keukenmeidenroman’ een rol geeft erg mooi. Het is eerlijk en laat zien hoe het geloof aan bepaalde personages de kracht geeft om iets moedigs te doen, zonder dat je het gevoel hebt bekeerd te worden.
LikeLike
Nu moedig je me alweeeer aan om dat boek snel te lezen😜.
LikeLike
Ja, pak die hint dan toch ook eens op! 😛
LikeLike
Ja, moet de bieb even wachten met leveren. Ik heb ‘m als e-book in de wachtlijst staan voor als er geen biebboeken zijn…
LikeLike
Gewoon echt boek lezen joh! 😛 Ik zet morgen nog meer hints in!
LikeGeliked door 1 persoon
De boeken die ik als kind las waren altijd van christelijke signatuur. Domweg omdat er nooit boeken in huis waren en we jaarlijks met de kerst een boek kregen op de zondagsschool. Toen ik later naar de bibliotheek kon las ik van alles. Geloof speelt geen rol bij mijn keuze maar als het boek boeit maakt het niet uit als er een geloof in voor komt. Wat mij betreft kun je eigenlijk de mores van “het geloof” ook wel uit de sprookjesboeken halen.
LikeLike
Ja, dat kan zeker! Ik las daarom in de klas ook niet alleen christelijke boeken voor. Vond ik niet nodig.
LikeLike
De christelijke boodschap op zich kan in ieder boek zitten voor de goede lezer.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wil eigenlijk zelfs geen blogs lezen van overduidelijk christenen (of welk geloof dan ook hè!) omdat ik me er niet in kan vinden. De boeken vind ik meestal wat te braaf vaak ook nog ouderwets dat staat me heel snel tegen. Terwijl ik toch heus naar vergelijkbare maatstaven ben opgevoed. Ik lees eigenlijk geen boeken waar liefde en relaties in voorkomt en horror, thriller en fantasy zal je bij mij ook niet vinden maar dat is vooral omdat ik me daar net in kan vinden. Ik vind het geloof vaak weinig aan een boek toevoegen tenzij het in een bepaalde tijd afspeelde, tijdens WO2 was het nog gewoon om naar de kerk te gaan maar in die boeken ligt het er ook neit te dik bovenop.
LikeLike
Klopt wel ja, dat in boeken over WOII geloof regelmatig een rol speelt. Maar inderdaad was voor mijn gevoel het hele land toen zo ongeveer gelovig. En ik snap je wel, wat je zegt over dat brave. Misschien is dat wel één van de redenen dat ik graag afwissel met een lekkere thriller.
LikeLike
Ik ben wel benieuwd. Sla je boeken met zo’n spookje als symbool erop dan over?
LikeLike
Hm, denk het wel ja. Ook omdat ik ze gewoon stom vind overigens.
LikeLike
Als ik een christelijk boek lees, is het vaak toevallig. Ik lees gewoon de boeken die mij aanspreken.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb geen geduld meer om echt lekker te lezen. Dat zegt wel wat , denk ik. Ik probeer het wel maar ben ongeduldig. Ik wil eigenlijk al weten hoe het afloopt. Daarom heb ik mijn eigen manier gevonden. Ik lees het boek vluchtig. Is het mooi dan lees ik het nog ene keer goed.
Ik wil geen geweld meer. Ik wil geen sex in een boek, Waar houd ik eigenlijk wel van? Mijn interesse is wat verschoven. Ik vind het boek: het roodborstje, erg leuk. Een natuurklassieker. Ik houd van boeken waar de connectie met de natuur in verwerkt is. Dus als je een boek te binnen schiet in dit genre houd ik me aanbevolen.
LikeLike
Dat zegt zeker wat, denk ik, als je geen geduld meer hebt om echt lekker te lezen. Bij mij is dat vaak een teken dat ik te veel moet/wil/doe. Vluchtig lezen kan ik echt niet, maar als het werkt, vind ik het een goede tactiek. Boeken met een connectie met de natuur lees ik denk ik maar weinig. Ik ben vooral van de thrillers en de historische romans.
LikeLike