Boekenpraat: De verloren dochter (Armando Lucas Correa)

Het verhaal

2015. Elise Duval woont in New York. Ze is inmiddels tachtig en niemand kent haar anders dan als Elise Duval. Die naam en identiteit zijn haar zó eigen geworden dat ze eigenlijk zelf ook niet meer weet wie ze vroeger was. Totdat er iemand op de stoep staat met een stapel brieven. De brieven zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog geschreven door de moeder van Elise. Dan weet Elise alles weer.

Ooit woonde ze in Duitsland, maar daar was ze als Joodse niet veilig. Ze vluchtte met haar moeder naar Frankrijk, maar ook daar was ze in gevaar. Aan haar leven van vluchten kwam een einde toen ze na de oorlog in Amerika belandde. Elise probeerde te vergeten wie ze was, maar de brieven laten haar zien dat ze niet Elise Duval is, maar een gevluchte Joodse met een heel andere identiteit en familie dan iedereen denkt.

Mijn mening

Historische feiten als achtergrond van een fictief verhaal
Armando Lucas Correa baseerde dit boek op een historisch feit, namelijk de vlucht van Duitsers naar Cuba. Bij aankomst bleken ze daar niet welkom te zijn. Het verhaal in dit boek is fictie, maar ik vind het mooi dat het verhaal ontstaan is om zo’n historisch feit heen.

Daarnaast verwerkt de auteur nog een ander belangrijk historisch (en heftig) feit in dit verhaal, maar als ik dat zou delen, zou ik te veel van het verhaal weggeven. Het verhaal is daarmee niet alleen heel boeiend, goed geschreven en emotioneel, maar ook leerzaam.

Hartverscheurend verhaal over afscheid en liefde
Aan het einde van haar leven zegt de oude Elise Duval: “Ik heb vele levens geleefd, ik weet niet eens meer aan welk nu een eind komt.” Die zin laat in één keer zien hoe hartverscheurend dit boek is. Het vertelt het verhaal van een jong meisje dat in de oorlog keer op keer geconfronteerd wordt met angst en afscheid nemen van wie haar lief zijn. Keer op keer moest dit jonge meisje zichzelf een nieuwe identiteit aanmeten om veilig te kunnen zijn. Keer op keer bond zij zich aan mensen van wie zij dacht dat zij haar familie zouden zijn of worden. Keer op keer volgde het afscheid.
‘De verloren dochter’ omschrijf ik daarom vooral als een hartverscheurend verhaal over afscheid en liefde, maar zeker ook als een verhaal vol van toekomst en hoop. Armando Lucas Correa omschrijft dat allemaal op een heel indrukwekkende, meeslepende manier, waardoor het boek makkelijk leest en moeilijk weg te leggen is.

Conclusie
In de roman ‘De verloren dochter’ vertelt Armando Lucas Correa, verweven rond historische feiten, het fictieve verhaal van Elise Duval. Zij was als jong Joods meisje op de vlucht voor de Duitsers en zwierf door verschillende landen, waarbij ze diverse identiteiten aannam. Ze vergat haar eigen verleden, tot ze er op haar tachtigste weer mee wordt geconfronteerd.
Een ontroerend, meeslepend verhaal over liefde, binding en afscheid, dat moeilijk weg te leggen is.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

Meer informatie over De verloren dochter

Dit boek ook lezen?
Koop ‘De verloren dochter’ bij bol.com.

Boekgegevens
Titel: De verloren dochter
Auteur: Armando Lucas Correa
Vertaling: Fin Distelvink
Uitgeverij: Boekerij
Genre: Roman (Tweede Wereldoorlog)
Pagina’s: 299

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.