Informatieverwerking: het orkest in mijn hoofd

Meer en meer wordt me duidelijk dat autisme niet voor niets een informatieverwerkingsstoornis wordt genoemd. Voor mij zijn informatieverwerking en (de daardoor veroorzaakte) overprikkeling mijn grootste problemen in het dagelijks leven. Toen mijn brein weer even een enorme chaos was, legde mijn huisarts het uit met een orkest als voorbeeld. Het hielp mij om mijn brein weer een beetje beter te snappen.

Tik-tik-tik-tak-tik-tik

Vorige week schreef ik al over de chaos die in mijn hoofd was ontstaan nadat duidelijk was geworden dat er op korte termijn geen oplossing met medicijnen mogelijk was voor mijn brein. Behalve dat ik toen naar buiten ging en foto’s maakte, mailde ik ook mijn huisarts. Ik legde uit dat een week na het consult waarin hij had aangegeven dat hij me zelf de medicijnen niet kon voorschrijven tot me door begon te dringen wat dat inhield. Ik ‘zat klem’, zoals mijn huisarts dat dan noemt. Dan overzie ik het niet meer en ontstaat er paniek en ondertussen tikken in mijn hoofd alle gedachten en doemscenario’s heen en weer.

Ik ben niet slim!

Mijn huisarts begon met uit te leggen dat hij de medicijnen niet voor kon schrijven, maar dat een psychiater dat wel zou kunnen en dat ik daar dan dus heen zou moeten. Probleempje: ik zag dat niet zo zitten. Ik zou naar iemand moeten die ik niet ken en -erger nog- die mij niet kent om mijn hoofd uit te leggen en ik vreesde dat dat uit zou lopen op drama en onbegrip en zéker niet op pillen.

Mijn huisarts legde me uit dat het soms ook moeilijk is om te zien hoe de chaos voor mij werkt. Met mijn intelligentie probeer ik te verbloemen dat de informatieverwerking bij mij nogal traag gaat. Ik riep maar weer eens uit dat ik helemaal niet intelligent ben en dat ik dus niets kan verbloemen. Ik gooide er ook nog even in dat mijn IQ-test had bewezen dat ik niet slim was. Zo, die zat, dacht ik. Test is bewijs, toch?

Het orkest in mijn hoofd

Dat had ik even mis. Mijn IQ-onderzoek laat zien dat mijn informatieverwerking traag is en dat er enorme kloven zitten in allerlei gebieden van mijn IQ, maar datzelfde onderzoek laat óók zien dat ik op andere fronten foutloos en/of heel hoog scoor. Tja….wat moet je dan hè? Vooral mijn geheugen is nogal extreem goed, dus dat zorgt ervoor dat alles wat ik meemaak ook wordt opgeslagen in mijn brein, tot in de kleinste details. Lijkt handig, maar dat is het absoluut niet. Het is vooral heel vermoeiend.

Mijn huisarts gebruikte voor mijn hoofd het voorbeeld van een orkest. In mijn hoofd bevindt zich een heel orkest. Eigenlijk functioneren alle afzonderlijke instrumentengroepen prima, de één wel wat beter dan de ander, maar toch… Probleem met mijn gedachten is alleen dat ze allemaal door elkaar spelen. Ze wisselen elkaar niet af en spelen niet op elkaar in. Tja, dan wordt het een valse herrie. Er mist eigenlijk een goede dirigent die de partijen aanstuurt of even laat stoppen met spelen.

Vervolgens legde mijn huisarts nog een keer uit dat ik heel veel tijd nodig heb om dingen te verwerken. Die tijd is er niet. Steeds als ik bezig ben met het verwerken van iets ‘groots’ gebeurt het volgende alweer. Zo stapelt alles zich op en wordt de muziek nóg luider.

Ik vond het een fijn voorbeeld. Ik weet niet eens meer of het ging om de verschillende onderdelen van mijn IQ of om mijn gedachten, maar ik gebruik het nu in ieder geval voor mijn gedachten. Die hebben gewoon aansturing nodig. En tja, aangezien ik nooit een goede dirigent zal worden (letterlijk en figuurlijk;)), zou wat medicatie prettig zijn. Wordt dus vervolgd, maar dan moet er dus wel eerst een psychiater over mijn hoofd na gaan denken. Je raadt het natuurlijk al: wachtlijst. Ben benieuwd of het vervolg in 2022 of 2023 komt…