Zondagavondstress

De zondag is bij mij een rustdag. In eerste instantie vanuit Bijbels principe, maar ook omdat ik merk dat zo’n rustdag goed voor me is. Het is een dag voor kerkdiensten volgen, lezen, kleuren, rondjes buiten en vooral geen afspraken en heel veel rust. Ik vind het heerlijk. Behalve de avonden dan. De zondagavond eindigt namelijk negen van de tien keer in wat ik inmiddels zondagavondstress noem.

Zondag toen ik nog werkte

In het laatste jaar dat ik werkte, was ik al lang burn-out, maar dat had ik nog niet aan mezelf (en al zéker niet aan mijn collega’s) toegegeven. De zaterdagen waren toen voor huishouden en alle dingen waar ik op werkdagen niet aan toekwam omdat ik alleen maar werkte, at en sliep. Op de zondagen ging ik knock-out. Dan sliep ik bijna heel de dag en liep ik een rondje door de polder. Ik probeerde ook de kerkdiensten te volgen, maar vaak ging alles langs me heen.

Op zondagavond kwam dan altijd de stress. Misschien kan ik het zelfs beter paniek noemen. Het voelde voor mij alsof ik op maandagochtend om half zeven aan een marathon moest beginnen. Op zaterdagavond kwam ik dan total loss over de finish. De zondag was om te herstellen en dan begon de marathon weer. Op zondagavond begon de paniek al om die marathon die op maandag weer zou starten. Dat loste ik op door alvast zoveel mogelijk taken weg te werken. Ik stond dan te koken voor de maandag en de dinsdag, de was op te vouwen en weg te strijken, enz. Allemaal dingen die ik op zondag niet wil doen, maar die ik deed om de week te kunnen overzien.

Toen bleek dat er van me verwacht werd dat ik op maandagochtend ook alle weekendmails had gelezen, besloot ik dat ook op zondagavond te gaan doen. Nee, dat wilde ik niet en het is tegen mijn (christelijke) principes, maar ik deed het wel. Ik wist niet hoe het anders moest. Ik las alles. De antwoorden schreef ik ook, maar omdat ik wist dat ik problemen zou krijgen met mijn werkgever als ik op zondag zou mailen, sloeg ik al mijn antwoorden op in concepten en verzond ik die op maandagochtend. Opgelost. Niet echt natuurlijk, maar het was mijn manier van overleven.

De zondag nu

Nu zijn de zondagen anders. Ik heb gelukkig niet meer de hele dag nodig om te slapen en om zo een klein beetje bij te kunnen komen van de afgelopen week. Bovendien probeer ik nu de zaterdagen ook vrij te houden van allerlei moetjes en vooral te besteden aan hobby’s. Dat zorgt ervoor dat ik op zondag meer rust in me heb en bijvoorbeeld ook beter (thuis, online) de kerkdiensten kan volgen.

De zondagen van nu vind ik fijn. Ik heb een aantal jaren geleden het kleuren ontdekt en dat doe ik nu tijdens de online kerkdiensten. Mij helpt dat om beter te kunnen luisteren. Ik laat me dan namelijk niet afleiden door van alles en nog wat, maar ben gedachteloos bezig met mijn kleurplaat en ondertussen luister ik. Verder ben ik natuurlijk twee keer buiten en op zondag vindt mijn hoofd dat ik overdag ‘mag’ lezen. Dat mag natuurlijk op andere dagen ook, maar op de één of andere manier vindt mijn hoofd eigenlijk van niet, want dan moet ik iets nuttigs doen.
Op zondag maak ik nooit afspraken met familie of vrienden. Ik vind het juist fijn dat het een dag is zonder enige verplichting, behalve dan de kerkdiensten volgen, maar dat zie ik meer als een keuze dan als een verplichting.

Zondagavondstress

Op de één of andere manier is de zondagavondstress er nog steeds, ook nu ik niet meer werk. Het schijnt overigens een bekend fenomeen te zijn en heel veel mensen hebben er last van, heb ik me laten vertellen. Mijn zondagavondstress is op dit moment wel een stuk minder dan toen ik nog werkte. Ik hoef niet meer bang te zijn dat ik op maandag wordt ‘afgerekend’ op iets wat ik in het weekend had moeten lezen of doen. En toch krijg ik op zondagavond stress en streep ik het liefst alle taken van de maandag al af.

Ik weet hoe het komt. De zondag is de enige dag waarop ik van mezelf niets hoef. Die rust doet me zó goed en heb ik zó nodig. Ik weet dat ik mezelf dat soort dagen vaker zou moeten gunnen, maar ik blijf dat moeilijk vinden. Door op zondagavond alle taken van de maandag vast af te strepen (wat niet kan, want ik moet op maandag eerst boodschappen halen voor ik bijvoorbeeld kan koken), wil ik ervoor zorgen dat ik op maandag weer een dag rust heb. Ik appte pas naar een vriendin dat ik wilde dat het heel de week zondag was. Ik weet waarom. Het is om de rust. Ik weet heel goed dat ik die nodig heb, maar blijf het moeilijk vinden mezelf die te gunnen en die rust te nemen. Maar ja, mijn zondagavondstress bevat wél een belangrijke les…