Het was nog maar oktober toen ik om me heen de stress onder (met name) moeders zag oplopen. De kinderen waren zo druk en het duurde nog zo lang tot Sinterklaas. Wat moesten ze toch? Bij ons thuis was -en is- Sinterklaas het hoogtepunt van het jaar. We waren er vast wel druk van, maar toch was er relatief weinig stress. Er waren namelijk geen geheimen. Sinterklaas betekende voor ons: groots genieten zonder geheimen.
Hij komt, hij komt…
Op school werd bij ons vroeger de stress wel wat opgevoerd. De juffen en meesters begonnen met te vertellen dat Sinterklaas zou komen en als we lief waren, zou hij ook wel in de klas komen. Dat soort verhalen hoor en zie ik ook veel om me heen. Ouders die hun kind vertellen dat Sinterklaas komt en die als het even kan de Sint gebruiken als ‘machtsmiddel’ om te zorgen voor goed gedrag in de maand november.
Tja, daar krijg je drukke kinderen van. Dat snap ik wel.
Helemaal niet nodig om ze druk te maken, want ze worden al druk genoeg van de dikke speelgoedgidsen die op de mat vallen en de keuzes die ze daaruit moeten maken voor hun verlanglijstje.
Het grote geheim!?
Wat voor kinderen de meeste spanning geeft, is toch denk ik wel Het Grote Geheim. Sinterklaas is die oude man uit Spanje en hij leest in zijn grote boek of je wel lief bent geweest. Of je cadeautjes krijgt, is natuurlijk afhankelijk van je gedrag in het afgelopen jaar.
Ja, van zo’n man zou ik ook bang worden en heel veel stress krijgen en druk worden.
Bij ons thuis bestond Het Grote Geheim niet. We werden qua Sint ongelovig opgevoed en daar ben ik erg blij mee. Sinterklaas was een verklede man en we wisten ook wie er in het pak zat. Datzelfde gold voor de Pieten. Voor mij was dat al spannend genoeg. Mijn ouders konden wel vertellen wie er in die pakken zaten, dan nog was het allemaal nog steeds spannend. Alles was anders dan anders en zodoende sta ik op menige foto met rode oogjes bij Sinterklaas bij mijn vader op het werk. Ondanks dat er geen geheimen waren, was de spanning voor mij groot genoeg.
Genieten zonder geheimen
Thuis was die spanning er niet. Daar kwam de Sint niet, maar daar was het wel Groots Genieten. Mijn moeder was thuis de Sint (en ja, zij moet belachelijk veel stress gehad hebben, om voor al haar kroost én voor manlief cadeautjes en gedichten te organiseren) en dat wisten we. Die heerlijke tas vol cadeaus en gedichten kwam niet van de Sint, maar van onze ouders. Geen tekeningen voor de Sint dus, maar gewoon dankjewel papa en mama. Ook wel makkelijk. Bij het heerlijk avondje hoorde uiteraard lang(er) opblijven en een hoop lekkers. Het was en is altijd zó gezellig.
De laatste jaren trekken we lootjes, zodat mijn moeder niet meer in haar eentje alles hoeft te organiseren. Het heerlijk avondje is perfecte avond om elkaar met gedichten eens lekker in de maling te nemen en gewoon een dagdeel met z’n allen bij elkaar. Lachen, herinneringen ophalen, enz.
Kun je nog genieten als je Het Geheim kent?
Ik zie zo voor me dat menig lezer de wenkbrauwen fronst. Ach, arme kindertjes daar bij ouderlijk Huize Hoofdtaal. Niks arme kindertjes. We genoten met volle teugen. Als ik voor mezelf spreek: juist omdat er geen geheimen waren. Alles was heerlijk voorspelbaar. We gingen soms naar de plaatselijke intocht, hadden rond 5 december een heerlijk avondje en op de laatste vrijdagavond voor 5 december mochten we onze schoen zetten. Natuurlijk wisten we dat Sinterklaas niet zou komen, maar het ging om het idee*. De volgende dag zat er dan een chocoladeletter in en wat strooigoed en (oh, ik krijg trek!) soms zo’n mierzoete chocolademuis met vulling. Uiteraard was het dan op zaterdagochtend dolle pret, want hoera, de jaarlijkse chocoladeletter! Maar we hoefden geen nachten wakker te liggen om te kijken of we de Sint misschien op het dak zagen. Sint lag namelijk gewoon op dezelfde verdieping te slapen. Wel zo makkelijk. En oké, één keer vergat Sint de schoenen te vullen. Toen moest één van ons de Sint er ’s morgens aan herinneren dat de schoenen gezet waren. Is dat zielig? Nee, dat is juist grappig. Het is onderdeel van Groots Genieten Zonder Geheimen.
Voor iedereen die deze periode stress heeft gehad, heb ik maar één tip: Weg met al die geheimen. Maak het een heerlijk voorspelbaar feest en ga volgend jaar genieten zonder allerlei geheimzinnig gedoe.
*En ja, we zijn inmiddels allemaal volwassen, maar Sinterklaas blijft het feest van het jaar. Dus hoewel er in mijn ouderlijk huis inmiddels geen mat vol (kinder)schoenen meer is, liet Sint dit jaar wel gewoon traditiegetrouw voor iedereen wat achter op die mat. Dat werd vervolgens een paar uur later -zoals het bijgeleverde gedicht voorschreef- keurig in mijn eigen schoen bezorgd;).
Hoofdtaal 
Hier twijfelen we elk jaar. Gaan we het vertellen of niet. Oudste van 5 kwam huilend uit bed vanmorgen van de spanning. Waar we bang voor zijn is dat hij het aan andere kinderen verteld. Hoe hebben jouw ouders dat voorkomen?
Groeten, Suzanne
LikeLike
Ik wist dat er kinderen waren die wél geloofden dat Sinterklaas echt was. Dat legden mijn ouders uit. Maar we kregen geen ‘spreekverbod’ o.i.d. Bovendien: als je tegen ‘diepgelovige’ andere zegt dat Sinterklaas niet bestaat, denken ze toch dat je onzin staat te vertellen. Mijn advies: zeker weten vertellen!
LikeLike
Oh joh, ik ben het zo ontzettend met je eens! Wij gaan later ook niet aan die geheimzinnigheid beginnen bij onze kleine. Volgens mij is het dan voor haar en ons stukken gezelliger!
LikeLike
Zeker weten! Ik kan het echt iedereen aanraden.
LikeLike
Mooi om je ervaring te lezen, want wij neigen ook naar Sinterklaas zonder geheimen. Tegen de spanning, maar ook omdat het niet goed voelt om vragen met leugens te beantwoorden.
LikeLike
Dat van die leugens bedacht ik pas heel recent. Hoe had ik het gevonden als mijn ouders op een gegeven moment ‘leugenaars’ bleken te zijn? Ik denk dat ik daar als kind echt even van bij had moeten komen. Ik zou denk ik best even wantrouwend worden, want zat er dan misschien nog ergens anders bij dingen die ik vanzelfsprekend vond ook zo’n enorme adder onder het gras?
LikeLike
Ik vind dat het feest inderdaad stresserig wordt gemaakt. Als kind vond ik het een geweldig feest en als volwassene trouwens ook. Echt een knus en gezellig familiefeest vind ik het.
LikeLike
Ik ook. Beste feest van het jaar!
LikeLike
Zelf ook ‘ongelovig’ opgevoed. Weet nog goed dat ik op kleuterschool op het moment dat sint en pieten er waren er toch heilig in geloofde ook al wist ik wie 1 van de pieten was. Thuis vierden we pakjesavond met een grote wasmand vol cadeautjes en lekkers.
Onze kids (7 en 3) weten dat papa en mama de cadeautjes regelen. Op school wordt sinterklaas gevierd als cultureel feest: kinderen die dat willen lopen verkleed rond, kleintjes mogen cadeau uitkiezen van bij leeftijd passende cadeautafel, vanaf groep 5 zijn er surprises. Er is lekkers en gezeliligheid. De leerkrachten wakkeren geloof niet aan, maar helpen kinderen ook niet ongevraagd uit de droom. Ouders weten dat als hun kind er heel gericht naar vraagt de leerkracht het apart zal nemen en niet zal liegen.
Klasgenootjes van dame van 7 geloven deels wel. Ze verweet me pas dat we haar er niet in hebben laten geloven. Dat had haar zo leuk geleken. Als ik zie hoe spannend ze het feestje op school en het niet weten wat ze precies gaat krijgen al vindt denk ik dat we echt wel de goede keuze gemaakt hebben. Ook dat aspect van betrouwbaarheid….
‘k Vind het mooi hoe ze nu al rondkijkt hoe een leuk kleinigheidje rond pakjesavond of schoen zetten ingezet zou kunnen worden om ander (broertje) blij te maken.
LikeLike
Het beleid van de leerkrachten vind ik wel een mooie. Zo laat je de keuze toch voor het allergrootste deel bij de ouders voor wat zij willen. Superlief hoe de oudste mee wil denken om anderen blij te maken!
LikeLike
Pakjesavond was in mijn jeugd een super gezellige avond en de “echte sint” kwam bij mij pas binnen, lach niet, toen ik met onze buren (die op ons pasten, terwijl mijn moeder aan het bevallen was van onze jongste zus) naar de intocht van de goedheilig man. Ik was toen al 13 jaar en heel gestrest door de spanning rond deze geboorte.
Voor die tijd was het alleen een gezellige avond met ons gezin…
Wat keek ik er van op dat mijn schoondochter helemaal in de ban was van sint en haar kinderen “zeer gelovig opvoedde met sint.”
Ze zou voor piet spelen op een school (van buurkinders), maar ik zou haar kinderen ophalen uit hun school, want stel je voor dat ze zouden zien dat ze zich aan het afschminken was…
LikeLike
Heerlijk verhaal van die intocht tijdens een bevalling! En phoe, ik heb ook wel piet gespeeld, maar ik fietste na afloop gewoon in m’n pietenpakje door het dorp naar huis;). Grappig genoeg herkende niemand me. Ook de kinderen die me goed kenden niet. Heb me ook ooit af staan schminken tegenover de school, waar alle kleuters het konden zien. Ik doe niet moeilijk:).
LikeLike
Hier hebben mijn ouders het op een gegeven moment verteld, maar ze hebben de eerste jaren wel het sprookje in stand gehouden (al kan ik me niet herinneren dat ze ooit gedreigd hebben met Sinterklaas of Piet die luisterde en waardoor we geen cadeautjes zouden krijgen). Het werd echt ingezet als een feest, niet als een machtsmiddel. Omdat het werk van mijn moeder voor veel drukte rond de andere feestdagen zorgt, vieren wij het nog steeds, zodat we ook een groot familiefeest hebben zonder (al te veel) stress.
Wat ik trouwens qua stress absoluut niet snap is dat ‘o zo leuke’ dobbelspel. Als er nou iets bij mij stressverhogend zou werken, nog meer dan alle hulpsinterklazen, pieten, paarden en pakjesboten bij elkaar, dan is het dat wel…
LikeLike
Dat dobbelspel heb ik geloof ik één keer gedaan op de pabo. Geen actieve herinneringen aan, dus het zal vast niet ‘o zo leuk’ zijn geweest…;)
Sinterklaas inzetten als machtsmiddel vind ik echt een no-go. Volgens mij kun je dan als ouders beter even op opvoedcursus gaan. Ik hoop maar dat dat, net als bij jullie, in zo min mogelijk gezinnen gebeurt.
LikeLike
Ik weet nog dat ik best teleurgesteld was om te horen dat de Sint niet echt was, maar toch vind ik het een heel mooi iets. En nu met de plusdochter geniet ik helemaal mee van het enthousiasme. Misschien zou het anders zijn als ze er veel stress rond heeft, maar dat is eigenlijk niet zo, dus wij blijven nog een beetje ‘liegen’.
LikeLike
Lekker van genieten, nu het nog kan. (Overigens zijn er soms ook kinderen die het wél weten, maar dat niet tegen ouders zeggen, omdat ze denken dat die het niet weten;))
LikeLike
Snap ik van die kinderen hoor, de Sint moest maar eens stoppen met komen als ze aan mama en papa verklappen dat ze het weten 😉
LikeGeliked door 1 persoon
😜
LikeLike
Wij hebben van het feest nooit een stressding gemaakt. En ook zeker niet gedreigd. Het is mijn favoriete feestdag en ik verheug me al op pakjesavond zondag: surprises en gedichten!
LikeLike
Ja, heerlijk! Het is bij mij ook mijn favoriete feestdag. Mede omdat je zo lekker veel voorpret kunt hebben;).
LikeLike
Volgens mij vierden wij pakjesavond met zelfgemaakte cadeautjes. Later niet meer. Toen deden ze er niet meer aan. Mijn man had negatieve herinneringen aan sinterklaas. Dus vierden we het nooit. Op de dag dat kids kerstvakantie kregen gaf ik hen plenty cadeautjes. Maar dat vergelijken op school: wat heb jij gekregen voor sinterklaas, en jij … Het was gewoon raar dat wij het niet vierden.
LikeLike
Dat vergelijken op school vind ik sowieso een ingewikkeld ding. Ik snap natuurlijk dat het in ieder gezin anders is wat ouders hun kinderen geven en dat is prima, maar voor kinderen die een ‘kleinigheidje’ krijgen, is dat soms best moeilijk.
LikeLike
Wat een verstandige keuze! Ik vond het waardeloos dat ik kinderen voor moest liegen dat gedraai om alles heen bah niks voor mij. Ik wilde die dagen liever niet naar school. Je kinderen de waarheid vertellen en ze leren niets aan anderen te verklappen vind ik veel verstandiger.
LikeGeliked door 1 persoon
Zelfs áls een kind het verklapt, maakt dat voor andere kinderen niet zo heel veel uit. Ze zullen het alleen geloven als ze zelf al twijfelen. Als ze zelf nog heilig geloven, denken ze gewoon dat dat kind dat de waarheid kent onzin staat te verkondigen.
LikeLike
Bij ons is er, zolang de kinderen nog geen vragen hebben, wél het geheim. Ik noem het lieven de magie van de Sint. Zolang de ouders Sint en Piets niet als “machtsmiddel ” gebruiken is er alleen die spanning die jij ook had. Wat voor cadeautjes zal ik krijgen, zal er iets in m’n schoen zitten. Het “verhaal”is eigenlijk ook een soort sprookje.
LikeLike
Dat machtsmiddel vind ik echt zó stom. Zou sowieso verboden moeten worden. In mijn geval denk ik wel dat het geheim veel te veel spanning had gegeven, dus voor mij was dit perfect.
LikeLike
En daar gaat het om, je kind aankijken en daarnaar handelen.
LikeGeliked door 1 persoon