De G is van genieten, gezellig, grappig, gemeen, gewoon, enz. Maar na mijn blog met weetjes over mij is de G toch vooral mijn officiële voorletter en de eerste letter van mijn roepnaam. Hilarisch genoeg gingen de reageerders daar behoorlijk mee aan de haal. Reden genoeg om nog even op die G terug te komen.
Waarom ik anoniem blog(de)
Toen mijn blog de lucht in ging, wist alleen mijn huisarts daar iets van. Die had me namelijk in de spreekkamer op het idee gebracht om er toch wel echt nu iets mee te doen en om niet meer te blijven denken dat niemand het zou lezen en dat ik het niet kon. Ik kon dit en ik wilde dit, dus waarom niet? Als niemand het zou lezen (waar hij niet in geloofde en hij kreeg gelijk), zou het in ieder geval leuk en goed voor mij zijn om te schrijven.
Een blog online zetten was behoorlijk eng. Het was nogal persoonlijk en ik was vooral bang dat mijn werkgever of andere collega’s me zouden vinden. Ik zat in de ziektewet en het lag allemaal behoorlijk ingewikkeld. Zo’n blog zou kunnen stuiten op onbegrip: wel bloggen, maar niet werken? In eerste instantie wilde ik ook nog niet gevonden worden door vrienden en familie. Eerst maar eens kijken hoe mijn blog zou gaan lopen.
Zo kwam het dat mijn naam Naomi werd, want dan was ik anoniem. Ik legde al eerder uit waarom ik koos voor die naam.
Een gezicht bij de naam
Al vrij snel vond ik het jammer dat ik op Instagram niet gewoon mijn gezicht liet zien. Toch durfde ik het niet, want inmiddels liepen er procedures met het UWV en ik wilde niet dat zij mijn blog zouden vinden. Dat gold uiteraard ook voor mijn werkgever, sommige collega’s en ik wilde ‘het dorp’ er ook nog graag even buiten houden.
Een dag nadat mijn contract officieel ontbonden was, durfde ik -op Instagram- mijn gezicht te laten zien. Toen voelde dat veilig genoeg. Nog steeds was ik voorzichtig, want ik wilde niet door collega’s of mensen uit het dorp gevonden worden. Toch begon ook dat al snel irritant te worden. Ik wilde niet meer op mijn woorden hoeven letten en na hoeven denken waar ik wel of niet iets kon zeggen over bloggen. Daarom ging in maart dit jaar -ruim twee jaar na de start van mijn blog- alles openbaar. Ik ben nu voor iedereen te vinden. Op mijn privékanalen op social media deelde ik in maart mijn blog. De tam-tam deed de rest. Nu had en heb ik een gezicht én niets meer te verbergen.
Nog steeds Naomi
Als ik dan toch niets meer te verbergen heb, kan ik toch ook wel onder mijn eigen naam gaan bloggen? Het antwoord is nee. Inmiddels is de naam Naomi online zó bij me gaan horen dat die goed voelt. Bovendien zou ik bij eventuele toekomstige sollicitaties niet willen dat een werkgever na wat speurwerk hier uit zou komen. Dat was al vanaf de start een overweging om anoniem te blijven. Inmiddels snap ik dat juist mijn blog misschien wel naar werk zou kunnen leiden en ligt het dus iets anders dan toen, maar toch blijf ik voorzichtig.
Bovendien denk ik bijvoorbeeld aan mijn oud-klasgenoten van de basisschool. Mijn tijd daar was niet leuk. Ik moet er niet aan denken dat zij met een zoekopdracht op Google hier uit zouden komen.
Dat geldt ook voor bepaalde instanties: nieuwe behandelaren, gemeente, UWV, enz.
Het is en blijft Naomi. Dat past. Bekenden gebruiken mijn echte naam niet openbaar op de blogkanalen op social media. Een enkele keer glipt(e) die er wel tussendoor, maar dat vind ik niet erg.
Maar de G is van…
Onder de blog waarin ik de G als mijn voorletter onthulde, werd heerlijk gegokt. Alle reacties kwamen door het filter, dus niemand raadde mijn naam. Er waren ook inmiddels zoveel suggesties gedaan dat ik de reactie met de juiste naam doorgelaten zou hebben. Alleen de plaatser zou dan hebben geweten dat dat de naam was.
Dit waren de suggesties: Gaby, Gabriella, Gertrude, Gaia, Gera, Geerte, Gonda, Gerie, Gerarda, Geesje, Geeske, Geraldine, Geertje, Gré, Gelske, Gooitske, Grietje, Genevieve, Gloria, Gonnie.
Stiekem vond ik het heerlijk om al die namen te lezen. Een paar zaten in de buurt en een paar zouden bij mijn ouders gepast hebben. Maar er zaten er ook een paar tussen die mijn ouders niet eens zouden hebben overwogen en die ik daarom niet bij mezelf vond passen.
Nou, goed. Dat wilde je allemaal niet weten hè? Komt ie dan. Dit is hoe ik kaartjes onderteken. De G is van…
Ik vertrouw er inmiddels op dat er geen misbruik van gemaakt wordt. Want allemaal leuk en aardig, maar hier blijf ik Naomi. En die zoekmachines? Ach, die maak ik het met een foto misschien iets moeilijker, maar anders maakt het me ook niet meer zo heel veel uit.
Hoofdtaal 
Haha, wat een leuk artikel! Wel gek om je echte naam nu te weten. Voor mijn gevoel ben je gewoon Naomi 😉
LikeLike
Het zou voor mij ook echt heel gek voelen om die naam online na al die tijd los te laten.
LikeLike
Nice to meet you 😉
Ik vind je echt geen G, sorry.
We houden op N!
LikeLike
Ik moet dus ook heel erg lachen als ik op Twitter alle frustraties zie eindige op, G…!
LikeLike
Leuk geschreven 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk geschreven. En meerdere namen kan goed als het om meerdere rollen gaat. Overigens heb ik bij Naomi een andere assosiatie als bij je echte naam. Zachter, kwetsbaarder etc. Maar ach… Succes!
LikeLike
Haha, op de één of andere manier is mijn echte naam er één die wordt gebruikt voor irritante mensen. Ach ja, ik vind dat wel grappig.
LikeLike
Dat is jouw interpretatie. Ik dacht meer een zelfverzekerder, extroverter en vooral zeer actieve mensen. Of dat irritante mensen zijn….. soms misschien. Nu ken ik persoonlijk geen G en ook geen Naomi, dus het zijn gewoon gevoelskwesties.
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk artikel en wel slim dat je er zo goed mee om bent gegaan. Ik heb vanaf moment een onder mijn eigen naam geblogd en heb dat wel moeten verduren op school. Maar ik doe het nu met nog evenveel plezier en ben tegenwoordig ook trots op wat ik doe, dus wil het ook niet verbergen. Het is mijn creatieve uitlaatklep. Maar als je in de creatieve sector werkt is het misschien ook wat makkelijker (misschien, geen idee).
LikeLike
Zo begrijpelijk wat je zegt. Misschien is dat het ook: nu ben ik er trots op. In het begin vond ik het toch wel heel erg eng. Geen idee of de sector ook meespeelt. Bij mij geldt dat oud-leerlingen me inmiddels ook kunnen vinden. Dat vind ik spannend, maar daar heb ik vanaf het begin rekening mee gehouden. Ze mogen best de kwetsbaarheid van ‘de mens achter de juf’ zien. Oké, niet alles, maar daar schrijf ik dus ook niet over;).
LikeLike
Ik heb in het begin ook geaarzeld om mijn echte naam te noemen, maar omdat ik mijn blog ook begon om a) iets te doen te hebben terwijl ik ‘wachtte’ op een passende baan en b) mijn blog ook als visitekaartje wilde gebruiken heb ik ervoor gekozen om het wel te doen. Niet overal, maar mijn naam is wel terug te vinden op mijn blog, en als je mijn naam Googlet kom je onder andere bij mijn blog uit. Ik ben dan wel weer voorzichtig met dingen delen rondom mijn autisme en mijn eigen mentale gezondheid/persoonlijke situatie. Ieder zijn/haar/diens eigen keuze toch?
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat dat het belangrijkst is: doen wat voor jou goed voelt. En ik denk óók dat dat kan veranderen. Toen ik begon, had ik nooit gedacht dat ik misschien ooit mijn blog zou kunnen gebruiken in de zoektocht naar iets van werk. Nu twijfel ik soms of dat misschien wél zou kunnen.
LikeLike
Geen zorgen, ik ben altijd zó gewend aan de blognamen dat ik zélfs wanneer ik de blog(st)er in het echt ontmoet hardnekkig bij de blognaam blijf noemen. Die past dan gewoon op de een of andere manier beter. Zolang je geen achternaam gebruikt zal men je toch al niet heel snel kunnen vinden.
LikeLike
Dat zou ik geloof ik ook doen als ik een blogger zou ontmoeten. Omdat je iemand via de blog kent, hoort die naam er dan gewoon bij.
LikeLike
Wat leuk om nu je échte naam te weten!
Stiekem hoera momentje wel, ik dacht namelijk gelijk aan deze naam toen ik die blog las.
Ik hoop dat deze blog voor meer openheid zorgt richting je omgeving.
LikeLike
Leuk, dan had toch iemand het goed!
LikeLike
Aangenaam om kennis met je te maken!
Wel gek hoor, want Naomi vind ik ook gewoon heel goed bij je passen!
Dapper overigens dat je het aan hebt gedurfd om uit de anonimiteit te stappen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wist het natuurlijk al.
Van je loopjes en zo.
Maar hier blijf je gewoon Naomi voor me.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik moet even glimlachen, want jouw echte naam is de anonieme naam van iemand anders die ik via via ken. Precies hetzelfde dus en toch ook weer niet. Ik blijf je overigens gewoon Naomi noemen hoor 😉 Dat beeld zit er nu in bij mij, haha.
LikeLike
Hahaha, dat is grappig. En dat was ook de bedoeling, dat dat er gewoon in zou blijven zitten.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat leuk om te lezen en aangenaam kennis te maken, mede-G. 😉 Maar je bent voor mij toch ook nog steeds Naomi (ben ik niet de enige in zo te lezen :)). Misschien maar een dubbele naam van maken, Naomi-G of G-Naomi? 😉
LikeLike
Hm, dubbel klinkt zo…eh, rijk? En dat ben ik niet;). Niet qua geld in elk geval.
LikeLike
Ik merk dat jij voor mij inderdaad helemaal Naomi bent! Dat je echte naam G is, vind ik heel erg wennen : ) Dat roept heel andere beelden op.
LikeLike
Ik ben dan zo benieuwd welke beelden;).
LikeLike