Week twee was een week van uitersten qua weer en voor mij persoonlijk een pittig weekje.
Zaterdag verheugde ik me op de door Buienradar beloofde wandeling in de stortregen, lekker onder een paraplu. Dat viel tegen. Geen regen te zien zaterdagochtend. ’s Middags overigens wel. Zodra ik op mijn fiets stapte, begon het te stortregenen. Tja, het zal niet waar zijn.
Zondag- en maandagochtend was ik rond zonsopkomst buiten. Niet spectaculair, maar wel fijn.
Drie plaatjes van drie ‘gewone winterdagen’ in de polder.
Maandag was ik moe en heel beroerd. Het was zo’n dag waar ik een paar weken geleden over schreef. Ik werd al ongeveer huilend wakker en vroeg me radeloos af hoe ik ooit de dag door moest komen. Ik deed maar gewoon wat ik moest doen. ’s Middags sliep ik een poos en dat hielp. Toen ik wakker werd, zag ik dat er kunst te zien was in de lucht. Ik sprong snel op mijn fiets en dat ritje maakte alles goed.
Dinsdag was een cadeaudag met blauwe lucht. Woensdagochtend bedacht mijn hoofd om vijf uur dat het ochtend was en ik gaf er maar aan toe en liep om zes uur buiten. Het was donker en mistig, maar de kerktoren van mijn dorpje stond fier te stralen in de mist. Hij mag zelfs de polderplaatjes even onderbreken.
De week eindigde in een kleine, mistige wereld. Ik leefde deze week ook in een klein wereldje. Het was een spannende week, waarin ik na bijna acht maanden intakegedoe met een ggz-instelling een knoop moest doorhakken*. Hoe nu verder? Woensdagmiddag ging de kogel door de kerk (maar gelukkig had ik ’s morgens nog foto’s van de kerk gemaakt;)). Misschien staan de foto’s van donderdag en vrijdag wel symbool voor mijn hoofd. Er was deze week weinig ruimte voor andere dingen dan al dat ggz-gedoe. Ach ja, kan gebeuren. Komende dagen letterlijk en figuurlijk weer wat meer zicht, hoop ik!
*Over deze soap (want zo mag je het rustig noemen) volgt in februari een blogserie. Ik schreef er hier voor het laatst over.
Hoofdtaal 
Mooie plaatjes. Misschien is het geen toeval dat het weer en jouw hoofd “gelijk” zijn. Gewoon luisteren naar je lichaam, en als je vroeg wakker bent, heeft dat een rede, namelijk dat er buiten iets te zien is. (weet niet of het zo werkt). Hier overigens sinds woensdag en nog tot donderdag puur zon. Als de nevel is opgetrokken is het blauw maar stervens koud. En in de bergen, vanaf 1000 m. ligt sneeuw. Heerlijk. Zo goed als die zon in de winter doet. Succes!
LikeLike
Oh, brrr, sneeuw vind ik niks. Blauwe lucht wel;). En overigens was de enige reden voor vroeg wakker worden in dit geval stress.
LikeLike
Maar de week leverde wél mooi foto’s op en daar mogen we van meegenieten.
LikeGeliked door 1 persoon
De luchtfoto’s zijn heel mooi, ik houd van de wolkenluchten, maar de mist kan ook mooie plaatjes geven. Ik hoop dat je in je hoofd meer ruimte krijgt nu “de kogel door de kerk” is?
LikeLike
Nou, het was een kogel die hoe dan ook ellende zou geven. Dus eh, nog even bezinken.
LikeLike
Mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Waar jij loopt en fietst wil ik ook wel even heen. Al een week geen zon gezien hier maar die wolkenlucht op je eerste foto is super. Ik hoop dat je een fijne tijd tegemoet gaat.
LikeLike
Hier ook vorige week dinsdag voor het laatst de zon gezien hoor. Daarna is ie verdwenen en niet meer teruggekomen helaas.
LikeLike
‘Ik deed maar gewoon wat ik moest doen.’ Dat vind ik een hele mooie aanpak, die ik zeker herken. Ik heb als motto: ‘Bij twijfel volg je routine.’
LikeLike
Ja, routine is heerlijk om op terug te vallen!
LikeLike