Blue Monday en goede voornemens

Het is vandaag Blue Monday en hoewel ik niet meedoe aan dat soort dagen, is het wel een mooie kans om eens te filosoferen over de zin en onzin van goede voornemens. Want ja, dát is waarom vandaag de meest depressieve dag van het jaar zou zijn: winter, koud, donker, geen vakantie in het vooruitzicht én je goede voornemens zijn geflopt. Maar de mijne niet hoor.

Wat nou Blue Monday!?

Ik heb al eerder uitgelegd dat ik niet aan Blue Monday doe. Ik laat een kalender namelijk mijn stemming niet bepalen. Ik ben vaak genoeg somber en heb vaak genoeg depressieve gevoelens. Je zou maar net op Blue Monday happy wakker worden en dan volgens de kalender toch depressief moeten zijn. Nee, daar doe ik niet aan mee.

Ik snap het principe wel hoor. De winter mag wat mij betreft ook zo snel mogelijk weer het land uit. Sterker nog: die mag van mij sowieso afgeschaft worden. Maar het grootste probleem schijnt te zijn dat mensen allerlei goede voornemens hadden voor een nieuw jaar en dat die dan zo rond Blue Monday allemaal mislukt blijken te zijn. Mensen balen daarvan en jawel, daar heb je je Blue Monday.

De (on)zin van goede voornemens

Het zal je vast niet verbazen dat ook ik regelmatig dingen heb die ik anders wil doen. De laatste tijd gaf ik bijvoorbeeld te vaak impulsief geld uit als een soort ‘troost’. Moeilijke therapiesessie gehad? Ach ja, dan mag ik wel even een nieuw kleurboek. Ik weet dat dat onzin is, maar ik deed het wel. Ik had natuurlijk kunnen wachten tot 1 januari met het beëindigen van die slechte gewoonte. Maar waarom zou ik dat doen?

Datzelfde geldt voor allerlei andere goede voornemens die ik jaarlijks voorbij zie komen. Ik zie namelijk echt van alles: huis opruimen, meer bewegen, elke dag naar buiten, gezond eten, enz. Ik zwijg maar even over het goede voornemen afvallen, want dat is één van mijn grootste ergernissen in deze tijd van het jaar: mensen die constant praten over wat ze wel en niet eten en waarom. Altijd ultraslanke mensen overigens, met een gezond gewicht. Niet doen!
Al die voornemens zijn stuk voor stuk dingen die ik begrijp. Een aantal van die dingen heb ik me ook weleens voorgenomen. Maar waarom moet dat per 1 januari? Dát is wat mij stoort aan goede voornemens. Als ik vandaag besluit dat ik geen impulsaankopen meer wil doen, start ik daar vandaag mee. Simpel toch?

Toch die nieuwe start per 1 januari?

Een aantal jaar geleden had ik het erover met een paar leerlingen uit groep acht. Bij filosofie had ik het, bij de start van een nieuw kalenderjaar, over goede voornemens. Ik liet eerst de kinderen aan het woord en legde toen uit dat ik niet aan goede voornemens doe. Ik noemde voorbeelden en legde uit: als ik vandaag iets wil veranderen, doe ik dat nu. Waarom zou ik wachten tot 1 januari?

De meningen van mijn leerlingen waren verdeeld, maar één van hen haalde me bijna over om tóch iets te doen met goede voornemens. Die leerling legde namelijk uit: “Kijk, ik weet niet wat u doet op Oudjaarsavond, maar ik zit me dan altijd een beetje te vervelen. Dan kun je dus terugdenken aan je goede voornemens en kijken of je ze gehaald hebt. Als u nu begint, is het 11 januari. U denkt er volgend jaar op 10 januari dan niet aan om te kijken of u het gehaald heeft…”

Hm, goed punt. Maar toch doe ik nog steeds niet aan goede voornemens. Ik evalueer namelijk niet jaarlijks, maar verander gewoon de dingen die ik wil veranderen. Val ik terug? Dan word ik weer even wat strenger voor mezelf en daar hoef ik dan ook niet mee te wachten tot 1 januari. Dat kan ik dus iedereen aanraden, want daarmee bespaar je jezelf een Blue Monday.