Boekenpraat: De leesflow

Er is wat mij betreft weinig fijner dan een goede leesflow. Geef mij maar liever een fijne leesflow dan een goede fles wijn. Nu drink ik sowieso geen alcohol, dus dat is misschien een oneerlijke vergelijking. Liever een goede leesflow dan een zak chips dan. Want hoewel ik de leesflow helaas veel te vaak kwijt ben, geniet ik er ook intens van als die flow er weer even is.

Wat is de leesflow?

Stiekem vind ik ‘flow’ niet zo’n geweldig woord, maar ik vind het toch de beste manier om uit te drukken wat ik bedoel met een fijne leesflow. Als ik een fijne leesflow zit, verslind ik boek na boek. Nu verslind ik die boeken sowieso wel, maar als ik lekker in een leesflow zit, gaat dat toch ‘makkelijker’ dan anders.

In een lekkere leesflow kan ik uren verdwijnen in een boek. Ik pak het op, sla het open, vergeet de wereld om me heen en zie uren later dat de avond om is. Dat vind ik zo’n heerlijk gevoel!

Waar is mijn leesflow gebleven?

Helaas was dat gevoel van een fijne leesflow bij mij weer even verdwenen. Soms heeft dat een duidelijke oorzaak en soms ook niet. In dit geval denk ik dat (zoals meestal) mijn hoofd de oorzaak was van het verdwijnen van de leesflow. Mijn hoofd was nogal druk met allerlei zaken. Lezen is dan een heerlijke manier om te ontsnappen aan de werkelijkheid en mijn hoofd, maar het beginnen met lezen is dan een enorme opgave.

Mijn telefoon, mijn taken en zelfs huishoudelijke taken leiden me dan af en schreeuwen om aandacht. Dat gebeurde nu ook. Ik had een geweldige stapel boeken liggen. Ik was zelfs bezig in een boek dat me vanaf de eerste pagina al raakte en dat ik heel goed vond. Het lag dus echt niet aan mijn boek(en), maar aan mij. Mijn leesflow was weg.

Dankjewel bibliotheek!

In het verleden heb ik al heel wat trucjes uitgehaald om de leesflow weer terug te vinden. Het meest effectief was tot nu toe om in dat soort tijden een ‘leesuur’ in te stellen. Mezelf een uur per dag achter een boek parkeren. Dat probeerde ik nu ook, maar het werkte niet. Ik zat wel achter mijn boek, maar mijn telefoon lag er nog bovenop en leidde me af. Als ik eenmaal begon met lezen, viel ik binnen de kortste keren in slaap. Dat werkte dus niet.

Maar toen ineens, met dank aan de bibliotheek, had ik op een avond de leesflow te pakken. Ik had een boek dat de volgende dag ingeleverd moest worden. En hoewel de bibliotheek nu boetevrij werkt, vond ik toch dat ik het boek op tijd in moest leveren. Het was namelijk gereserveerd door iemand anders. Ik had ook lang op het boek moeten wachten en ik wilde de wachttijd voor anderen niet langer maken dan die al was.

Ik was al dagen bezig in het boek. Toch schoot het niet op, ondanks dat het boek goed was.
Die avond ‘moest’ ik wel, want ik wilde het boek de volgende dag terugbrengen. Ik moest nog 179 pagina’s. Mijn leestempo ligt niet extreem hoog denk ik. Meestal lees ik ongeveer 60 tot 70 pagina’s per uur. Ik had dus nog wel wat uren nodig.

Ik ging er die avond voor zitten. Veel later dan handig was, sloeg ik het boek dicht. Het was heerlijk. Ik had úren gelezen. Het voelde weer even als de leesflow. Het kán dus nog wel, met dank aan de bibliotheek! En nóg fijner: de volgende dag bleef de flow hangen, want ook toen zat ik weer anderhalf uur in een boek. Daarna was die flow helaas weer verdwenen, maar van mij mag hij gewoon 365 dagen per jaar blijven. Zoals ik al zei: beter dan een zak chips;).