Boekenpraat: Ik ben (g)een crimineel!

De eerste (en enige) keer dat ik in mijn privéleven met de politie in aanraking kwam, was toen mijn fiets van het station verdwenen was. Voor mijn werk had ik ook soms contacten met de wijkagent, maar dat telt even niet mee. Eén keer contact met de politie dus en dat als ‘slachtoffer’. Ik ben een brave burger. Als je de zoekgeschiedenis van mijn internet bekijkt, zou je echter vermoeden dat ik een topcrimineel ben.

Een boekenblog moet wel kloppen

Bij het schrijven van een blog zoek ik soms even op hoe ik een woord moet schrijven. Vooral of een woord(combinatie) wel of niet aan elkaar moet, vind ik af en toe ingewikkeld. Werkwoorden vervoegen kan ik wel en ik weet prima hoe je woorden moet schrijven, maar is het ernaartoe of er naartoe? Dat soort dingen zoek ik af en toe op.

Bij een boekenblog zoek ik soms ook andere dingen op. Ik vind het belangrijk dat een recensie klopt. Als ik iets wil schrijven over een serie, zoek ik graag voor de zekerheid de juiste volgorde van de verschillende delen op. Dat geldt ook voor informatie over een auteur. Bij een boekenblog gebruik ik daarom met enige regelmaat Google. Geen probleem en niets crimineels. Mijn recensies zijn verder namelijk van mijn hand, dus geen plagiaat. Nog steeds een brave burger.

Alles voor een goede boekenblog

Alles voor een kloppende boekenblog natuurlijk, dus een poosje geleden zocht ik nog iets anders op dan informatie over een auteur of een serie. Ik keek een boekenblog van mezelf na en zag dat ik over de vrouwelijke hoofdpersoon schreef dat zij de moordenaar moest zijn. Dat had ik zonder nadenken zo opgeschreven.

Net voor publicatie lees ik blogs altijd nog een keer door, om de laatste schoonheidsfoutjes eruit te halen. Mijn oog viel op dat woord moordenaar. Hm, een moordenaar. Gebruik je dat woord niet alleen voor een man? Ik wist het niet. Maar wat moest ik anders: moordenares? Moordenares vond ik een gek woord.

Ik besloot dat Google maar uitkomst moest bieden. De eerste zoekterm was ‘vrouwelijke moordenaar’. Dat leverde vooral nieuwsberichten op over vrouwen die een moord hadden gepleegd, maar dat was niet wat ik zocht. Tijd voor een gewijzigde zoekopdracht: ‘moordenares’. Dat leverde ook niet helemaal op wat ik wilde weten.

Vrouw vermoorden?

Ik wilde een duidelijk antwoord hebben op de vraag hoe je een vrouwelijke moordenaar moet noemen. Een concrete zoekopdracht dan maar:

Moordenaar gebruiken voor vrouw

Die zoekopdracht leverde antwoord op mijn vraag op. Je kunt het woord moordenaar ook gebruiken als je het hebt over een vrouwelijk personage. Probleem opgelost.

Ik sloot bijna Google alweer af, maar toen viel mijn oog weer op mijn zoekopdracht. Ik moest lachen. Deze zoekopdracht kun je op een heel andere manier opvatten dan ik bedoelde. Ik had op zoek kunnen zijn naar een moordenaar om een vrouw te vermoorden. Toen bedacht ik dat ik wel vaker dit soort gekke zoekopdrachten heb gebruikt, bijvoorbeeld om bepaalde politietermen in boeken te snappen.

In gedachten zag ik een rechercheur mijn zoekgeschiedenis doornemen.
Dan lijk ik warempel wel een crimineel.
Niets is minder waar hoor.
Ik ben een brave burger.
Ik schrijf alleen af en toe een boekenblog. Dat is alles;).