Polderplaatjes ~ 2022 ~ week 8

Zo, zijn we allemaal een beetje uitgewaaid deze week? Nu alle stormen het land verlaten hebben én mijn ramen weer schoon zijn en ik dus weer naar buiten kan kijken, is het tijd om terug te kijken op de mooiste plaatjes van de afgelopen week.

Zaterdagochtend moest ik natuurlijk even een inspectie van de polder doen om te kijken of Eunice alleen lief had gespeeld daar of dat ze ook rommel had gemaakt. Op mijn vaste wandelroute had Eunice geen rommel achtergelaten, maar toen ik later naar de bieb fietste, lagen er wel wat bomen om. Alleen had ik toen even geen camera bij de hand, dus op de plaatjes zie je een keurige polder met blauwe lucht. Hoera voor die blauwe lucht!

Zondag en maandag waren saaie, grijze, stormachtige dagen. Mijn dwangmatigheid vond dat ik maandagochtend wél gewoon de polder in moest. Windkracht zes (of was het zeven?) of niet: ik moest mijn uur wandelen. Volgens Buienradar zou het een uur droog zijn. In werkelijkheid liep ik een uur in de stromende regen. Nu heb ik een prima paraplu, die heel goed tegen storm kan, maar ik kon die paraplu echt niet blootstellen aan Franklin. En dus liep ik een uur in de stromende regen. Mijn schoenen waren doorweekt; mijn regenjas was na een half uur toch ook niet meer waterdicht en ik kwam stikchagrijnig thuis. Nat tot op plekken waar je op een keurige blog niet over hoort te schrijven. Goed, gelukkig hebben we de foto’s nog, zeggen ze dan. Maar of dat zo gelukkig is? Die van maandagmiddag mag er zijn, want toen was het ineens droog én was er zon.

Dinsdag en woensdag waren therapiedagen, dus dat betekende dat ik ’s morgens op de fiets sprong en mijn favoriete fietsrondje van ongeveer drie kwartier reed. Dinsdag zag ik de zon opkomen en voor het begon te regenen was ik al lang weer thuis. En dan woensdag. Oh, mag het altijd zo zijn als woensdag? Het was lente! De hoge waterstand in de polder laat zien dat we wel wat zon en droge dagen kunnen gebruiken.

Door naar donderdag en vrijdag. Donderdagmorgen was het stralend weer. Heerlijk, maar ik was eigenlijk net te laat in de polder, want de mooi-weer-wandelaars waren er nu ook. Even onthouden voor als het weer lekker weer is: goed op tijd naar buiten;). Donderdag en vrijdag leverden afwisselende plaatjes op, want niets zo wisselvallig als het weer en daarmee dus mijn foto’s. En jawel, daar is weer een madeliefje. Helemaal scherp kreeg ik ‘m niet, ondanks dat ik mijn best deed het madeliefje met mijn lichaam te beschermen tegen de wind. Het worden er nog steeds elke dag meer en ze houden dapper stand in alle stormen. Op de dag dat deze blog online komt is het nog maar 23 dagen tot de lente. Komt u maar!