Eten en gewicht loskoppelen

In mijn hoofd zijn eten en mijn gewicht onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat ik eet, heeft in mijn beleving rechtstreeks invloed op mijn gewicht. Uiteraard heeft wat je eet ook daadwerkelijk invloed op je gewicht, maar ik denk daarin (zoals in heel veel zaken) nogal zwart-wit. Dat leidt regelmatig tot problemen en die probeer ik op te lossen, maar dat gaat niet zonder slag of stoot.

Eten en gewicht zijn één

Als puber was ik al bezig met mijn gewicht. Toen al waren eten en gewicht in mijn hoofd één. Nog even chips ’s avonds laat? Ik ging eerst op de weegschaal staan. Als de score oké was, at ik nog chips en anders niet. Natuurlijk sloeg dat helemaal nergens op, maar mijn hoofd vond dat destijds heel logisch. Zo vond ik het destijds ook heel logisch om iedere keer dat ik langs de weegschaal liep er even op te gaan staan. En ja, dat was vaak, want de weegschaal stond in de badkamer en daar was ook een wc. Ik denk dat ik gerust tien keer per dag op dat ding stond.

Iets later, toen ik zo rond de twintig was, moest ik afvallen van een cardioloog. Hij had gelijk hoor, want ik was vijftien kilo zwaarder dan gezond, maar ik nam dat nogal serieus. Al het snoep werd verbannen en ik crashte in drie maanden tijd die vijftien kilo eraf.

Gezond was het natuurlijk niet, maar in mijn hoofd wél heel logisch. Ik snoepte niet, dus ik viel af. In razend tempo. Volkomen logisch. Later, toen ik weer meer ging eten, kwam ik weer aan. Ook logisch.

Als gewicht zijn eigen gang gaat

Snoep en koek zijn sinds ik op mezelf woon uit mijn leven verbannen. Ik kan er niet mee omgaan, dus ik koop het niet. Als ik koek in huis heb, kan ik niet één koekje per dag eten. Dan dus maar gewoon helemaal niet. En toch viel ik, toen ik op mezelf ging wonen, niet af.

De koppeling die er was toen ik begin twintig was, verdween. Minder eten betekende niet meer dat ik ook minder ging wegen. Meer eten betekende ook niet altijd dat ik meer ging wegen. Ik kon geen controle meer uitoefenen op mijn gewicht. Dat vond ik heel erg lastig. Vooral als ik weer eens te zwaar was en daar iets aan probeerde te doen. Het lukte me niet meer.

Gezond gewicht

Vier jaar geleden begon ik opeens af te vallen. Ik veranderde niets aan mijn eet- en beweegpatroon. Het ‘gebeurde gewoon’. Op een gegeven moment ging dat zelfs zó snel dat ik het eng vond en maar extra ging eten. Ik kon onbeperkt snoepen en viel nog steeds af. Achteraf gezien zal het wel bij mijn burn-out hebben gehoord, die ik toen nog ontkende.

Twee jaar geleden leerde ik gezond eten. Juist door meer te eten bereikte ik een gezond gewicht én bleef dat gewicht bijna een jaar lang stabiel.

Dat vond ik fijn. Ik heb in mijn leven zelden een gezond gewicht gehad en nu had ik dat dus wel én ik kon het ook nog eens redelijk stabiel houden. Ik snapte niet helemaal hoe, maar ik bleef maar gewoon het eetpatroon vasthouden waarmee ik dat had bereikt. Vooral ook omdat ik wist dat ik dan de juiste voedingsstoffen binnenkreeg. Het bleek namelijk dat ik jaren veel te weinig had gegeten en daar wilde ik niet naar terug.

Heeft het geen zin?

Vanaf 2021 begon ik aan te komen. Eerst langzaam en toen steeds sneller. Ik wist niet waarom. Oké, ik had last van eetbuien, maar ook als ik die niet had, kwam ik in rap tempo aan. Inmiddels heb ik weer een ongezond gewicht en weeg ik 15 kilo meer dan zou ‘moeten’. Ik ben bijna weer terug op het gewicht waar ik vier jaar geleden ook zat, voor het afvallen begon.

Hoe het komt? Ik weet het niet. Deels wel. Deels zal het door de eetbuien komen.
Dus stopte ik die. Ik lag soms met een rammelende maag in bed, maar dan had ik me wél aan de afspraken gehouden. Maar als ik dat een week volhield, was ik nog steeds aangekomen. Na twee weken ook.
“Het maakt toch niet meer uit!” riep ik tegen mijn psycholoog. “Dan kan ik toch net zo goed mijn vreetbuiten hebben? Heb ik er nog lol van.”

Eten en gewicht loskoppelen

Tot een paar weken geleden. Toen ging de knop weer om. Dat kwam door mijn psycholoog. Die zei: “Het gaat nu niet om je gewicht. Het gaat erom dat je goed eet. Dat kun jij, want dat heb je eerder gedaan. Als je dat nou eens drie of vier maanden doet en je blijft aankomen, weet je dat de oorzaak niet in het eten zit. Dan kunnen we kijken of het aan je medicijnen ligt bijvoorbeeld.”

En toen ging dus mijn knop om.
Omdat ik het gevoel had dat het weer zin had. Goed eten had altijd al zin, maar ik baalde zó dat ik toch bleef aankomen, óók als ik geen eetbuien had. Nu had ik weer een doel. We zouden een oorzaak kunnen zoeken voor het aankomen. En dus ging mijn knop om en at ik weer goed. Snoep ik dan helemaal niet meer? Zeker wel. Maar met mate en in het weekend. Want dat deed ik ook toen ik gezond leerde eten en wél stabiel bleef. En als ik mezelf alle ‘lekkers’ ontzeg, houd ik het sowieso niet vol.

Qua eten ging het dus goed, maar helaas viel ik na een poosje (iets met een ggz-soap) ook weer terug in eetbuien. Maar goed, het doel is er, dus de knop gaat wel weer om. En wat mijn gewicht dan doet, zullen we zien. Ik probeer het echt even los te koppelen. Valt niet mee, maar al doende leert men.