Het doen van de weekboodschappen blijft een uitdaging voor me. Ik heb inmiddels de juiste tactieken wel gevonden. Zo ga ik nooit zonder lijstje naar de supermarkt en zorg ik ervoor dat ik altijd uiterlijk om 8.00 uur aan mijn rondje prikkeloverdosis kan beginnen. Dan is het best te doen, al voelt het nog steeds elke week als een topprestatie. Maar dan moet ook wél alles meezitten en dat gebeurt helaas niet altijd. En dan? Dan krijg ik kortsluiting.
Eén kan gebeuren, twee is vervelend, drie…
Het was misschien niet de allerbeste dag om naar de supermarkt te gaan, die dag dat ik kortsluiting kreeg. Ik geef toe dat ik al niet heel lekker wakker was geworden. Veel te vroeg vooral, na een onrustige nacht. Het waaide nogal en de wind had me constant wakker gemaakt. Toch voelde het wel alsof ik een tripje naar de supermarkt prima kon hebben. Lijstje mee, als één van de eersten naar binnen en dan moest het lukken.
Het lukte ook best. Nadat de mist van mijn bril was getrokken, kon ik mijn ronde door de supermarkt maken. Dat ging redelijk, totdat ik bij de crackers kwam. Die waren er niet. Dikke error in mijn hoofd. Ik wilde volkorencrackers en dat schap was leeg. Correctie: het schap met mijn vaste merk was leeg. Ik ging er zelfs voor op mijn knieën, maar nee, ook achterin was niets te zien. Wel allerlei andere smaken, zoals sesam en weet ik veel wat, maar die moest ik niet. Een ander merk dan? Ik kon het even niet bedenken. En bovendien was ik dan gelijk (zonder overdrijven) het dubbele kwijt voor minder crackers. Nu schrijf ik iets op mijn lijstje als ik een nieuwe verpakking openmaak. Ik zou dus gerust een week later crackers mee kunnen nemen. De opengebroken verpakking was nog niet leeg. En dus ging ik verder zonder crackers, maar ondertussen dreunde het door mijn hoofd: Thuis gelijk crackers op het lijstje voor volgende week schrijven. Niet vergeten!
En door. Ik arriveerde bij de tandpasta. Aan één kant van het gangpad waren de schappen helemaal leeg en het pad stond vol met stellingen en karren vol rommel. Maar de tandpasta stond er nog. Hoera! Maar niet die van mij! Kortsluiting. Ik keek nog eens goed, maar kon het echt niet vinden. Een ander merk dan maar. Opnieuw drie keer zo duur. Zonder overdrijven. Ah, in de bonus. Gelijk maar twee dan. En toen ineens viel mijn oog op een slordig volgekwakt vak met tubes tandpasta. Wacht eens even… Dat was mijn ‘vaste’ tandpasta. Alleen was de verpakking blijkbaar vernieuwd. Dure tandpasta eruit en wat ik zocht in de kar. Moet dit?! Dan kan ik het toch niet vinden?! En rot op met al die zooi hier in dat gangpad. Doe dat na sluitingstijd!
En door. Zeep. Leeg vak. Al weken, maar zonder melding dat het uit het assortiment ging. En nu ben ik nogal een zeikerd op dat gebied. Ik wil altijd hetzelfde geurtje, want bij een andere geur moet ik weer weken eraan wennen en heb ik heel de dag het idee dat ik zeep loop te ademen. Al weken had ik gedacht: geeft niet; het is nog niet op. Nu begon het toch wel een beetje irritant te worden. Alleen ‘mijn’ vak was leeg. Complete error. Ik wil gewoon ‘mijn’ zeep. Maar ik nam niets mee.
Kortsluiting – hebben we dat niet allemaal?
En toen was er kortsluiting. Ik pakte nog wat laatste dingen en ging naar de kassa. Gelukkig had ik de zelfscanner gebruikt en hoefde ik dus niet gezellig te doen met iemand achter de kassa. Betalen en wegwezen.
Meestal krijg ik op dit soort verhalen een reactie die neerkomt op: ach joh, dat hebben we allemaal. Het is ook vervelend als er niet is wat jij zoekt in de supermarkt.
Nee, dit hebben we niet allemaal.
Want nu komt het. In de auto op weg naar huis brak er paniek uit. Ik voelde een enorme huilbui naar boven komen. Dat vond ik dan weer zó stom (want ja, om een paar lullige boodschappen…) dat ik dacht dat ik acuut hulp nodig zou hebben. Zie je, ik word gek. Ik moet zo echt even een hulpverlener bellen.
Snap je het? Dat hebben we niet allemaal. Ja, het is voor iedereen schakelen. Maar dit was next level.
Eenmaal thuis pakte ik mijn boodschappen uit. Wat bleek? Ik had niet alleen de crackers en de zeep niet meegenomen, maar was in alle consternatie ook andere dingen van mijn lijstje vergeten. Nu moest ik dus nóg een keer naar een supermarkt. De tranen zaten alweer aan de oppervlakte. Ik stapte opnieuw in de auto en reed naar een andere supermarkt. Met lijstje, uiteraard.
Met een uur vertraging was alles binnen. Ik was gesloopt.
Pas ’s avonds had ik het gevoel dat ik er weer bovenop was.
Hebben we dat allemaal? Nee.
Dat komt door die kortsluiting.
En nee, ik belde geen hulpverleners.
Niet nodig. Ik werd namelijk niet gek, maar ik had gewoon even last van mijn bijzonder snel overprikkelde brein. Dankjewel supermarkt. Zullen we afspreken dat we voortaan alle vakken weer vullen, verpakkingen lekker oud en vertrouwd houden en geen rommel maken? Dank u zeer.
Hoofdtaal 
Helaas enigzins herkenbaar .
Wij gaan altijd samen (mijn man en ik )op zaterdag om 7 uur naar de AH.
Heerlijk rustig praktisch niemand in de winkel .
Maar zeg dat bijna nooit tegen iemand , krijg er vaak vervelende reacties op .
In de trant van “jullie zijn gek “ en dan ook tegen mijn man “jij bent gek dat je meegaat , laat haar lekker zelf gaan “
Maakt mij verdrietig,ik denk dan ik vraag toch niet of je mee gaat , ik val er niemand mee lastig.
LikeLike
Inderdaad: je valt er niemand mee lastig. Dan snap ik echt niet dat mensen op zo’n manier willen/moeten reageren. Ieder z’n ding toch? En alleen maar fijn trouwens dat die andere mensen er dan niet zijn. Dat dan weer wel;).
LikeLike
Sorry hoor, maar ik schrik van deze nogal botte reacties. Wat weten die anderen nou van de reden dat jij en je man het zo doen? En dan erbij: dat moeten jullie toch lekker zelf weten? Waar bemoeien mensen zich mee, zeg! Tegen dit soort dingen kan ik dus niet. Laat iedereen lekker in zijn waarde, denk ik dan.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat vervelend allemaal Naomi! Ik vind het knap dat je vervolgens nog naar een andere supermarkt bent gegaan.
Een vraag die mij bij opkomt: is bestellen en laten bezorgen niet fijner? Of wil je dat liever niet?
LikeLike
Dat heeft weer andere nadelen. Bij Jumbo en AH moet je bijvoorbeeld een minimumbedrag hebben waar ik lang niet altijd aan kom… Bij Picnic is dat lager, maar die bezorgen hier niet. En bovendien krijg ik enorm de zenuwen van een tijdsblok van 2 tot 4 uur waarin ik dan thuis moet zijn en ieder moment de bel kan gaan. Daarom heb ik er tot nu toe nooit voor gekozen.
LikeLike
En als we toch verzoeknummers in gaan dienen: zelfscan-controles wil ik graag kunnen timen. Zeg maar als ik niet compleet overprikkeld ben en toch die supermarkt in moet om die ene boodschap die de bezorgsuper niet had.
En ik wil een regel dat mensen die met een karretje een gangpad blokkeren aangesproken worden. Al helemaal als ze dat doen terwijl ze ondertussen een kletspraatje houden met iemand anders die ook het gangpad blokkeert met een karretje.
LikeLike
Eens en eens. En als we dan toch bezig zijn: mag het geluid van die zelfscanners dan een keer of tien zachter? Danku.
LikeLike
Nog beter: de optie om het uit te zetten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb weleens gepleit voor een toeter of bel op de karretjes, voor al die mensen die recht voor je neus stil gaan staan en het gangpad blokkeren. Maar dan word je waarschijnlijk weer gek van de herrie…
LikeLike
Nogal ja. Dan heb ik liever een soort verkeersregelaars ofzo.
LikeGeliked door 2 people
Ik bied me aan. Geweldig idee! Maar dan wel met een fluitje – just in case. Anders moet ik met mandarijnen gaan gooien als het te erg wordt en dat maakt zo’n troep.
LikeGeliked door 2 people
Haha, nee, doe dat maar niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Veel is herkenbaar, overigens doet mijn partner tegenwoordig de wekelijkse boodschappen, omdat hij denkt “efficienter” te zijn, en ik vind dat een goed idee. Ik doe nog alleen de “speciale” boodschappen. Voor een paar dingen naar een andere winkel of de markt. Dan hoef ik niet met alles te slepen, wel zo makkelijk.Maar karretjes met spullen in het gangpad…. produkten die op zijn, en je weet niet of dat nu of voor altijd is… produkten die plotseling een andere plaats hebben… alles niet mijn ding. Is gewoon niet efficient. Daarom zoek ik altijd een klein filiaal, die precies dat heeft wat ik nodig heb, en niets te veel meer. En ja… zelfscankassa’s een heerlijke uitvinding, als ze geen storing produceren. Ook ik/wij maken lijstjes, en schrijven in de loop van de week alles al op, als we aan het laatste pak bezig zijn. Anders verdoe je zo veel tijd en dat is mij te zonde. Overigens kan ik een volle supermarkt of shopping-center ook heel slecht verdragen. Misschien ook wel te veel prikkels. Succes.
LikeLike
Haha, perfect dat hij het ‘efficiënter’ kan. Lekker laten gaan;). Het voordeel van een klein filiaal vind ik de overzichtelijkheid, maar het nadeel vind ik dan weer dat dingen vaker ‘op’ zijn voor mijn gevoel. Overigens ga ik ook niet naar een enorme supermarkt hoor.
LikeLike
Ik word chagrijnig van boodschappen doen. Doe dat altijd samen met mijn moeder en ik ben die vrouw ook gewoon altijd kwijt!! Sta ik daar een heel verhaal te houden, draai ik me om en dan word ik aangestaard door wildvreemde mensen…
En dan van die hele oude bejaarden die altijd hun groente/fruit wegen bij de ene weegschaal en dan doodleuk de 2e weegschaal ernaast blokkeren met hun kar… Of constant voor je neus stilstaan. Of krijsende kinderen die iets niet mogen hebben. En dan al die irritante vrouwen die hun kar voor de jouwe duwen in de rij bij de kassa.
Ja, ik kan mij zeker 1001 leukere dingen bedenken om te doen dan boodschappen.
Maar petje af dat je hebt doorgezet en je opnieuw de auto in bent gestapt om je lijstje af te maken, Naomi. Ik weet niet of ik die moed had kunnen opbrengen. Of de energie.
Heb je nu wel alles kunnen vinden, ook van het juiste merk?
LikeLike
Allemaal herkenbare ergernissen. En ja, alles uiteindelijk in huis zoals ik dat wenste.
LikeGeliked door 1 persoon
Chapeau! Ik vind dat we best jaarlijks de Supermarkt Awards mogen uitreiken aan mensen die zich keurig gedragen en ondanks allerlei tegenslagen alsnog hun boodschappen voor elkaar krijgen – extra bonuspunten als je dat doet zonder anderen iets aan te doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Als ik ook een wensenlijstje mag indienen dan wil ik de zelfscanners niet zachter maar gewoon geheel de zaak uit, Ik wil juist wél een gezellige kassajuf. maar ja ik vind boodschappen doen dan ook geen probleem. Vaak zelfs wel gezellig. Daar kun jij alleen maar van dromen.
LikeLike
O, maar bij ‘mijn’ supermarkt kun je kiezen. Dus je kunt ook nog naar een kassajuf. Sterker nog: ze hebben één speciale ‘kletskassa’. Eén waar je alle tijd mag nemen. Heet geloof ik de ‘rustig aan kassa’. Ideaal vind ik die, want dan heb ik niet het idee dat er constant iemand in m’n nek staat te hijgen omdat ik m’n boodschappen niet snel genoeg in zou laden en dat soort dingen.
LikeLike
Nog wel ja, maar ook die kassa zal wel verdwijnen want het spaart weer personeel uit. En het levert een onnodig lange rij op bij die éne kassa voor mensen die niet willen of kunnen scannen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik herken het helemaal! Echt super vermoeiend boodschappen doen. Ik ben daarna altijd de hele dag gesloopt! Veel te veel prikkels voor mij.
LikeLike
Het voelt inderdaad alsof je er een hele dag op hebt zitten, na de boodschappen.
LikeLike
Waar je soms al niet tegenaan loopt dan!
Vervelend!
LikeGeliked door 1 persoon