Boekenpraat: Ons zwijgen en ons spreken (Cathy Bonidan)

Het verhaal

Parijs, 1956. De achttienjarige Anne heeft haar beste vriendin achter moeten laten en moet van haar ouders bij haar oom gaan wonen. Haar oom is directeur van een psychiatrische instelling. Anne gaat daar ook aan het werk. In eerste instantie doet ze dat met tegenzin, maar al heel snel raakt ze geïnteresseerd in de patiënten en in de verschillende ziektebeelden die ze ziet.

Zo ontmoet Anne in de kliniek de veertienjarige Béatrice. Zij heeft anorexia, maar zegt dat ze blij is dat ze is opgenomen in de kliniek, omdat ze nu van haar ouders ‘verlost’ is. Anne en Béatrice sluiten vriendschap en brengen samen veel tijd door in de tuin van de kliniek. Daar ontmoeten ze Émile, die door iedereen ‘de idioot’ wordt genoemd. Anne en Béatrice ontdekken echter dat Émile geen idioot is, maar veel meer kan dan alle artsen en verpleegsters denken.

Béatrice houdt tijdens haar opname in de kliniek een dagboek bij.
Zestig jaar later krijgt Sophie, een psychologiestudente, dat dagboek in handen. Zij gaat op onderzoek uit om te ontdekken wat er met Anne, Béatrice en Émile is gebeurd na het abrupte einde van het dagboek van Béatrice.

Mijn mening

Van gekkenhuis naar huis vol mensen
Een groot deel van ‘Ons zwijgen en ons spreken’ speelt zich af in 1956. Psychiatrische instellingen werden toen door de meeste mensen nog gezien als gekkenhuizen.
Dat wordt heel duidelijk zichtbaar in het verhaal van Émile, die door iedereen wordt gezien als idioot en zelfs zo wordt genoemd.
Cathy Bonidan laat in dit verhaal zien hoe twee jonge mensen ontdekken dat ‘de idioot’ geen gek is en niet in een gekkenhuis hoort, maar dat hij een mens is, die veel meer kan dan iedereen denkt. Als hij maar op de juiste manier behandeld wordt.
Émile heeft de diagnose autisme en het is boeiend om te lezen hoe daar zo’n vijfenzestig jaar geleden naar gekeken werd.

Verrassend en intrigerend
De hoofdpersonen Anne, Béatrice en Sophie hebben allemaal hun eigen verhaal. Het verhaal van Anne wordt voor een groot deel verteld door brieven die ze schrijft aan een goede vriendin. In die brieven beschrijft Anne wat ze ziet en leert in de psychiatrische instelling waar ze werkt. Door die brieven ontdek je in dit boek veel over de behandelmethoden en de zienswijze van toen.

Het verhaal van Béatrice wordt deels verteld door dagboekfragmenten.
Later komen de brieven van Anne en het dagboek van Béatrice samen bij het onderzoek van Sophie.
Vanaf dat moment wordt ook steeds meer duidelijk van de verhalen van deze drie hoofdpersonen. Het zijn boeiende vrouwen, met verrassende verhalen. Cathy Bonidan weet ze zo te beschrijven dat de vrouwen je vanaf het begin intrigeren. Daarnaast heeft het boek een vlotte schrijfstijl, mede door de afwisseling van verhalend vertellen, dagboekfragmenten en brieven.

Conclusie
De roman ‘Ons zwijgen en ons spreken’ van Cathy Bonidan speelt zich voor een groot deel af in een psychiatrische instelling in Parijs in 1956 en 1957. Daar leren medewerkster Anne en anorexiapatiënte Béatrice elkaar steeds beter kennen.
Zestig jaar later verdiept psychologiestudente Sophie zich in hun verhaal, door middel van brieven en dagboekfragmenten uit die tijd.
Cathy Bonidan heeft een boeiende schrijfstijl en brengt vaart aan in het verhaal door de afwisseling van verhalend vertellen, dagboekfragmenten en brieven. Ze vertelt een verrassend en intrigerend verhaal over de werkwijze in een psychiatrische instelling in de jaren ’50 en over de omgang met de patiënten. Vanaf het allereerste tot het allerlaatste woord was ik heel geboeid door dit boek.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

Meer informatie over Ons zwijgen en ons spreken

Dit boek ook lezen?
Koop ‘Ons zwijgen en ons spreken’ bij bol.com.

Boekgegevens
Titel: Ons zwijgen en ons spreken
Auteur: Cathy Bonidan
Vertaling: Jeanine Erades
Uitgeverij: Mozaïek
Genre: Roman
Pagina’s: 271

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.