De grote stad en ik zijn een slechte combinatie. Dat weet ik al heel lang en ik heb er ook al eerder over geschreven. Nu wil het geval dat ik inmiddels wekelijks in een grote stad kom. Het went, zou je denken. Maar het went niet. Ik blijf erbij: de grote stad en ik zijn een slechte combinatie. In deze blog leg ik dat even uit.
Bakstenen, beton en…
Laat ik eerst maar even eerlijk zeggen dat ik niet eens in het centrum van een grote stad kom. Ik heb therapie in een grote stad en ik kom er dus wekelijks, maar de locatie bevindt zich wel een beetje aan de rand van een grote stad. Toch vind ik dat ik nu mag zeggen dat ik wekelijks in een grote stad kom.
Er zijn mensen die bij elk bezoek aan een stad meer van die stad gaan houden. Ik heb het precies andersom. Bij elk bezoek aan de stad kijk ik om me heen en bedenk ik hoe vreselijk deprimerend ik de stad vind. Ik zie alleen maar beton, bakstenen, nóg meer beton en nóg meer bakstenen en heel veel auto’s en mensen. Nu ben ik opgegroeid in een flink dorp. Bakstenen om me heen ben ik gewend. Ik verhuisde naar mijn huidige woonplaats, maar in mijn kleine dorpje zie ik ook bakstenen om me heen. En toch… als ik vijf minuten bij mijn deur vandaan loop, heb ik uitzicht op weilanden, koeien en een paar boerderijen. Verder niks.
Voel je ‘m? Ik kan er gewoon niet aan wennen, aan al die bakstenen en het beton en de drukte in de grote stad. Nee, het went voor mij niet. Het lijkt me wel elke week een beetje meer te benauwen.
Parkeren
Dan is er nog de kwestie parkeren. Op de plaats van bestemming is er weinig parkeergelegenheid. Ik moet dus uitwijken naar een parkeergarage een paar straten verderop. Ach ja, prima. Want ja, wacht even, ik kan heus prima rijden in parkeergarages. Geen probleem. Mijn kleine autootje en ik sjezen zo van beneden naar boven en weer terug. Maar daar gaat het niet om. Kijk, bij mij in mijn dorpje en in mijn geboortedorp kun je altijd wel ergens parkeren én is dat gratis. Hier sta ik elke week na mijn therapiesessie vier euro af te tikken. Moet dat? Vind ik stom en stads.
Zoveel mensen, maar toch…
Er is ook nog iets met al die mensen in een grote stad. Ik zie liefst helemaal geen mensen als ik mijn polderrondjes maak, maar dat ik ze in de stad wél zie, snap ik. Ik kan er alleen maar niet aan wennen dat mensen in de stad doen alsof je lucht bent. Niemand groet elkaar en iedereen loopt zonder elkaar aan te kijken langs elkaar heen. Oké, oké, ik deed dat zelf ‘vroeger’ ook, want zo werkt het in mijn geboorteplaats ook. Maar in het kleine dorpje waar ik nu woon, groet iedereen elkaar. Ik weet dat ze dat in de grote stad niet doen en meestal lukt het me om eraan te denken dat ik dus geen hallo hoef te roepen en toch… het voelt gek.
Dan denk je dat je alles gehad hebt…
Tot slot is er nog de kwestie van mijn bestemming. Ik kom wekelijks in de grote stad voor therapie. Nu is dat niet mijn hobby, dus dat helpt ook al niet mee om van de stad te gaan houden. Maar er is meer. Eerst zit ik een paar minuten in de wachtkamer. Uitzicht: precies ja, beton en bakstenen. En dan moet de sessie nog beginnen hè?!
Een uur later verlaat ik het pand weer. Op weg naar de parkeergarage. Onderweg niemand groeten, maar wél om alle mensen heen zigzaggen, auto zoeken (ook zoiets: dat ding is altijd kwijt) en op weg naar huis. Voel je ‘m al? O-ver-al auto’s en mensen en o-ver-al en al-tijd herrie. En na zo’n therapiesessie heb ik daar nóg minder zin in dan normaal.
Weer een uur later kom ik thuis.
Totaal overprikkeld.
Van die therapiesessie én van de grote stad.
Conclusie: de grote stad went niet; ik ben een echt ‘dorpsmeisje’ en ik ben er trots op!
Hoofdtaal 
Ik ben echt zo blij dat ik héél weinig in grote steden kom. Als ik het alleen al lees denk ik ‘blegh’ 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kom weinig in grote steden, in Utrecht ging ik op school en dan vind ik het leuk om er een KEERTJE heen te gaan (nostalgie).
Uit Rotterdam (zuid, verder dan daar kom ik eigenlijk niet) komt een groot deel van mijn familie en daar verbaas ik me soms over het vele groen.
Maar ik ben blij dat ik in mijn woonplaats aan de rand woon.
Het centrum zie ik misschien eens in de 3 weken, als ik naar de bieb ga.
LikeLike
Aan de rand van steden en grote dorpen is het vaak ook wel echt anders dan in het centrum.
Ik zie hier trouwens vanuit huis ook geen groen hoor. Maar met vijf minuten lopen ben ik de bewoonde wereld uit en dat zou ik niet meer kunnen missen, geloof ik. (Kleine ‘afwijking’ van mij: als ik ergens anders kom, vraag ik me altijd af of ik er zou kunnen wonen en hoe ik daar dan zou kunnen wandelen op zo’n manier dat ik buiten de bewoonde wereld ben.)
LikeLike
Elkaar groeten: check
Groen: check
Gratis parkeren: check
Conclusie: ik woon in een dorpje in de stad :p
LikeLike
Het kan dus misschien toch: wonen in de stad:).
LikeLike
In dit stukje stad wel!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik woon in een grote stad (400.000 inwoners), maar één met veel water, parken en heel veel heuvels er om heen. Één die redelijk rustig is. Dus niet te vergelijken met vele andere grote steden. En hier groet men elkaar in de straat nog wel. In het centrum niet. Parkeren is niet gratis, maar dat is hier bijna nergens. Klopt ook, want de grond is altijd van iemand. En als je gratis parkeert, ook op openbare grond, betalen de belastingbetalers voor jouw parkeerplaats. (en dat vinden we hier niet juist). Maar jouw aversie tegen de grote stad, of vooral tov. de drukte kan ik me heel goed voorstellen. Maar of je er even bent of dat je er woont, is ook weer een verschil. Maar toch succes!
LikeLike
De ene stad ik ook zeker de andere niet. En zelfs in de stad is de ene wijk de andere niet;). En ja, er wonen of er alleen zijn voor afspraken is zeker een verschil. Ik geloof dat ik er echt niet zou kunnen wonen.
LikeLike
Omdat ik opgroeide in Den Haag voelt het oude centrum van Rijswijk waar ik nu woon toch nog dorps. Betalen om te kunnen parkeren moet bijna overal tegenwoordig, ook hier op bepaalde tijden. Naar de grote stat ga ik met het OV, dan heb ik geen parkeertoestanden en kosten.Maar OV zal voor jou ook niet echt een optie zijn. Hier groeten we gelukkig nog veel. Maar gelukkig hoef je er niet te wonen.
LikeLike
OV is vanaf hier redelijk te doen. Dat wil zeggen: er zit een treinstation op zo’n tien minuten rijden met de auto. Maar OV vind ik dan weer om andere redenen een hoop gedoe. Overigens vind ik in Amsterdam (geen idee of het in andere steden ook kan, maar daar deed ik het) de P+R ideaal. Parkeren aan de rand van de stad en dan met je parkeerkaartje op en neer naar het centrum. Niet te lang in het OV én geen gedoe met de auto in de stad.
LikeLike
Dat snap ik, voor mij is de trein geen probleem en dat vind ik dan wel lekker rustig.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo herkenbaar wat je schrijft, al moest ik vanuit de stad terug ook echt wel weer wennen. Inmiddels ben ik, na vijftien jaar, weer zo verdurpt als ik maar zijn kan ;))
LikeLike
Dat kan ik me ook wel voorstellen, dat het dan weer behoorlijk wennen is.
LikeGeliked door 1 persoon
En toch wil ik nooit meer terug 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zou wel wat landelijker willen wonen.
Tenzij we de staats winnen gaat ons dat niet lukken.
Misschien helpt het een crowdfunding op te zetten: wie helpt Auk de stad uit?:)
LikeLike
O, mag ik dan in een bijgebouwtje? 🙂
LikeLike
Ja hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik moet wekelijks naar het centrum en doe dit met het openbaar vervoer, de auto neem ik niet meer.
Een dagje slenteren in het centrum vind ik super leuk… maar geef mij maar ons huisje… gelegen aan de rand van het centrum… lekker rustig!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ervaar de stad vaak als overweldigend. Zoveel mensen, zoveel prikkels. Daarom ben ik dol op het dorpje Varrseveld 6 kilometer verderop. Parkeren is er gratis, er is altijd plek en het is er nooit druk : )
LikeLike
Overweldigend is er een prima woord voor.
LikeLike