De psychiater

Er was in de ggz-soap nog één ding niet aan de orde gekomen: de psychiater. Dat kwam omdat de psychiater niet betrokken was bij de hele soap. Mooi toch, zou je denken? Nou, niet mooi. Het was namelijk de bedoeling dat de psychiater er wél bij betrokken was. Nog een allerlaatste aflevering dus over de soap met ggz-land. Over pillen die hoognodig waren en een psychiater die niet leek te bestaan.

Hoe het allemaal begon

Een korte samenvatting van hoe het ooit begon.
In juli 2021 opperde mijn vaste psycholoog dat het misschien goed zou zijn om te kijken of we nog iets zouden kunnen met medicatie. Ik slik al jaren antidepressiva, maar overprikkeling blijft een groot probleem. Bovendien ben ik begin 2021 gewisseld van antidepressiva, maar echt effect bleef/blijft uit. Ik vond het een goed idee om te kijken of er nog iets kon met medicatie.
In oktober besprak mijn psycholoog het met mijn huisarts.
Mijn huisarts besprak het met mij. Helaas bleek dat mijn huisarts door zijn ‘pillenopties’ heen was. Er was (overleg met) een psychiater nodig.

Ik baalde enorm. Ik had zó gehoopt dat medicatie me zou kunnen helpen. Nu wist ik dat ik voorlopig nog even geduld zou moeten hebben, want ik had geen psychiater.

De psychiater komt in beeld

Kort na mijn gesprek met de huisarts nam hij contact op met een psychiater. Die bleek echter van het kastje te zijn en stuurde mijn huisarts door naar de muur. We besloten te wachten op mijn intake bij de ggz-instelling van de soap.
Die intake kwam gelukkig al heel snel na mijn contact met de huisarts.
Ik zag het niet zitten om zelf mijn probleem aan een psychiater uit te leggen. “Dan snappen ze me toch weer niet,” had ik tegen de huisarts gezegd, “en dan krijg ik niks, want ja, ik kom zo lekker spontaan en gewoon over.” Mijn huisarts vond dat een reële angst en zei: “Ik kan het wel uitleggen. Dan overleg ik met de psychiater over jouw medicatie. Dan moet jij bij de intake vragen of de psychiater mij belt.”

Zo geschiedde. Bij de intake, in oktober 2021, vroeg ik de psycholoog die ik toen sprak of ze de psychiater wilde vragen om de huisarts te bellen. Een paar dagen later kreeg ik een mail van die psycholoog. Er stond in dat de psychiater mijn huisarts zou bellen. Hoera!

De winter door…

Tijdens het proces van wachten op de intake en onzekerheid over of er een psychiater betrokken zou worden bij mijn behandeling, had ik naar de huisarts gemaild: Ik word hier gek van. Ik weet niet hoelang het nog duurt en wanneer ik een intake heb. Mijn hoofd staat nooit stil. Ik heb medicijnen nodig. Ik wil echt niet nóg een jaar wachten of (de horror!) die eindeloze winter weer door zonder medicatie.

In december kwam ik terug bij de ggz-instelling. De winter was inmiddels begonnen en het was wel ongeveer zo naar als ik me had voorgesteld. Maar de psychiater had mijn huisarts nog niet gebeld. Ik vroeg ernaar en kreeg een vaag antwoord. De psychiater was op vakantie geweest, geen tijd, blabla. Maar het voelde als een leugentje. Ze zouden het nog een keer doorgeven.

Tijdens die eindeloze winter, inclusief chaotisch hoofd, checkte ik wekelijks mijn digitale dossier bij de huisarts. Als de psychiater had gebeld, zou ik dat terug kunnen vinden in mijn dossier. Er gebeurde niets.

En toen was de winter om

Inmiddels is de winter om. Het was maart toen ik er toch maar weer over begon bij de ggz-instelling van de soap. Mijn huidige psycholoog daar is een andere dan degene die de intake had gedaan en die dus had gezegd dat ze de psychiater had ingeseind.
Ik vroeg hoe het zat en gaf aan dat ik hoopte dat er nog iets kon met medicijnen. Ik zei er voor de zekerheid maar bij dat in oktober en december al doorgegeven zou zijn dat de psychiater mijn huisarts moest bellen.

Mijn psycholoog dook achter de computer.
Ze dacht dat er niets was doorgegeven.

Tja, gek hè, dat die psychiater dan na een half jaar nog steeds mijn huisarts niet heeft gebeld.
Ik werd er niet eens boos om.
Sterker nog: dit was wat ik had verwacht.

Mijn psycholoog mailde direct de psychiater met het verzoek om contact op te nemen met mijn huisarts.
Ik zei nog wel even dat ik de winter inmiddels toch al overleefd had.
Wat ik niet zei, maar wel hoopte, was: En hopelijk is de volgende dan wél beter, maar ja, een wachtlijst van een jaar om even mijn huisarts te bellen, is natuurlijk ook nog een reële optie.

*Je raadt het al: wordt vervolgd…