Polderplaatjes ~ 2022 ~ week 20

We moeten het deze week echt even hebben over de weersverwachting. Ik zou graag met de dames en heren weersvoorspellers een functioneringsgesprek voeren. Eerste vraag: “Hoe vind je zelf dat het gaat?” Ik mag toch hopen dat ze inzien dat ze er nogal naast hebben gezeten deze week.

Het begon al met de beloofde zomerse dagen. Mijn favoriete zomerjurkje en ik hadden het gewoon koud. Totdat het dinsdag toch nog echt zomer werd, maar ja, toen zat ik in een zweethokje voor therapie. Dat noemen ze timing, geloof ik. Maar eerst dan maar even wat overzichtsfoto’s van de afgelopen week. Want oké, al die buien waren vervelend, maar ze leverden wél prachtige plaatjes op. Daarbij doet nummer drie in deze rij hard zijn best om mijn favoriete foto van 2022 te worden, geloof ik. (Klik op de foto’s om ze groter te zien.)

Maar toen…
Donderdagmorgen was ik moe. Zó moe dat ik deed wat ik al heel lang niet meer heb gedaan: ik besloot op de fiets te stappen in plaats van te gaan wandelen. Kon prima, want de buien zouden pas ’s middags vallen. Niet dus.
Ik was slaapfietsend (want ja, het was geen slaapwandelen, snap je?;)) onderweg toen het keihard begon te regenen. Denk je even in dat iedere draad van mijn kleding nat was en dat ik tot op mijn laatste botje was doorgeregend. Het was echt niet normaal. Een plensbui van een kwartier. Tegen de tijd dat ik ergens kon schuilen, was het leed al geschied, dus toen ben ik maar gewoon verder gefietst.

Het ergste kwam bij thuiskomst: het had thuis niet geregend. Ik herhaal: niet. Sommige dingen, zoals regenbuien, zijn gewoon heel oneerlijk verdeeld in deze wereld. Mijn tuintje had het namelijk echt harder nodig dan mijn kleding en ik. Zeker weten!

Maar ach, een warme douche deed wonderen en hoewel mijn schoenen nog steeds niet droog zijn, ben ik het verder wel ongeveer vergeten. En gelukkig hebben we de foto’s nog. Foto’s waren namelijk het doel van mijn fietsrondje. Ik ben geneigd nogal stevig door te fietsen, maar ik zei tegen mezelf dat ik dat niet ging doen. Om mezelf een beetje te helpen, wilde ik foto’s maken. Ik fietste dus naar een plek waar ik niet heel vaak kom, maar waar ik al eens heel veel bloemen had gezien. Ze stonden er weer. In het najaar waren het andere bloemen, dus ik moet zéker nog eens terug. En terwijl ik daar mijn fotootjes maakte, vielen de eerste, enorme druppels. Over de rest gaan we het niet meer hebben;). Zie hier: alle bloemenfoto’s van de afgelopen week, inclusief die van mijn nogal verregende fietstocht.