Vakantiestress

Phoe. Ik had last van een serieuze vorm van vakantiestress. Dan verwacht je natuurlijk dat ik een lange reis ging maken en dat er gedoe was met veel te veel spullen in veel te kleine koffers, maar niets was minder waar. Ik had vakantiestress om totaal andere redenen.

Toe aan vakantie

Omdat mijn beide psychologen vakantie hadden, vond ik dat ik ook een weekje vakantie had. Ik had geen therapie die week, dus er bleven twee vrije middagen over en ik besloot: dan is het dus vakantie.
Eerlijk gezegd was ik er wel aan toe. Het viel ook op een perfect moment. Na een enorme inzinking was ik weer aan het opkrabbelen en ik dacht dat ik een weekje zonder therapie wel aan zou kunnen. Daarbij vond ik het stiekem ook wel een lekker idee om even een weekje uit dat therapiewereldje te zijn. Even geen gedoe of gegraaf in mijn hoofd, maar gewoon tijd voor ontspanning.

Vakantiestress in het kwadraat

Op zondag voelde ik al hoe de stemming erin begon te komen. Lekker kleuren tijdens de kerkdiensten die ik online volgde en lekker lezen. Ja, dit was het! Maar zondagavond sloeg ineens keihard de vakantiestress toe.

Ik lag doodmoe en toch klaarwakker in bed. In gedachten nam ik de weekplanning nog eens door. Uiteraard waren er de twee vrije middagen. Verder had ik geen afspraken staan, dus qua afspraken zat ik goed. Maar het gewone, wekelijkse huishouden wilde ik wel door laten lopen. Daar kwam dus de stress vandaan. Wat als ik door al dat huishouden een gewone week heb als altijd en alsnog geen vakantie? Ik wil tijd hebben om te lezen, te kleuren en meer van dat soort dingen te doen.

Het is voor mij bekende stress, maar normaal heb ik dat niet in vakanties. Dan ben ik in gewone weken bang dat ik geen tijd heb om te ontspannen. Nu was ik bang dat mijn vakantieweek eigenlijk een gewone week zou worden en dat wilde ik niet. En dus lag ik wakker, stressend over of ik wel tijd zou hebben om boeken te lezen.

Stel je niet aan!?

Ik schaamde me bijna voor wat ik lag te denken. Ik werk niet en ben altijd thuis en juist ik lag me daar druk te maken over een gebrek aan vrije tijd in een vakantieweek. Moest ik niet even heel snel normaal gaan doen?

Nee, vond ik. Dit was wat er in mijn hoofd gebeurde en eigenlijk was het heel logisch. Therapie kost misschien twee middagen in de week, maar het vreet veel meer energie dan die twee middagen. Als ik therapie heb gehad bij de ggz-instelling van de soap ben ik daarna altijd helemaal op. Meestal heb ik die therapie ’s middags en ’s avonds ben ik dan soms letterlijk ziek van uitputting. Dan lig ik op de bank, moe te zijn. Soms ben ik zelfs misselijk en warm/koud van pure uitputting. Zo’n sessie kost dus iets meer tijd dan alleen de sessie en de reistijd.

Als ik bij mijn vaste psycholoog vandaan kom, is de hersteltijd wisselend. Soms is zo’n sessie heel praktisch en dan heb ik nauwelijks hersteltijd nodig. Maar soms is het heftig en heb ik de dag erna nog constant dat gesprek door mijn hoofd tikken.

Dus nee, ik stelde me niet aan. Ik heb niet altijd maar vrije tijd. Deze vakantieweek zou ik dat wel hebben en ik wilde niet dat het zou worden opgeslokt door huishouden en andere onbenulligheden.

Het werd echt vakantie!

De stress duurde gelukkig maar één zondagavond. De nacht erna was vervolgens onrustig, maar maandagochtend ging ik als een razende aan de gang. Uiteindelijk bleef er daardoor lekker veel tijd over voor boeken en kleurplaten. Dat er een fijn zonnetje scheen die week was uiteraard nog een extra cadeau.

De eerste therapietijd brak aan. Ik deed een kort middagdutje, stapte op de fiets en zat buiten in de zon te lezen. Kijk, dat is dan toch wat anders dan therapie. Die avond lag ik niet ziek op de bank, maar zat ik heerlijk achter een kleurboek.
Ook de tijd van mijn tweede therapiesessie vulde zich met zonneschijn, boeken en meer van dat soort fijns.

Ja, dit was vakantie.
Een weekje was ook voldoende overigens.
Daarna kreeg ik wel weer zin om even wat dingen door te nemen in therapie.
Maar die week was fijn en die pakt niemand me meer af!