Boekenpraat: Lezen buiten mijn comfortzone

Het liefst lees ik een thriller of een (historische) roman. Een detective vind ik ook leuk, maar er zijn genres die ik graag oversla. Met stip op één is dat science fiction. Ik vind het vreselijk. Toch werd ik uitgedaagd om juist in dat genre een boek te lezen en dus ga ik binnenkort lezen buiten mijn comfortzone. Waarom doe ik dat?

Boekensmaken verschillen

Als ik een mooi boek lees, tip ik anderen graag dat ze dat boek ook eens moeten lezen. Dus toen ik ‘Mea Culpa’ las van Clare Mackintosh appte ik daarna mijn zusje dat ze nu toch echt eens een boek moest lezen dat ik haar tipte.

Nu is het zo dat ’t zusje en ik nogal verschillen van smaak als het gaat om boeken. Zij vond: “Ik heb me pas al door een boek geworsteld van jou, dus ik ga dat niet nog een keer doen.” Maar ik was het daar niet mee eens. “Dat wilde je zelf. Nu tip ik je een boek. Deze moet je echt lezen. Deze vind je tof.”

De boekendeal

Ik kon van alles aanvoeren, maar ik kreeg ’t zusje er maar niet van overtuigd dat ze eens een boek dat ik goed vond moet lezen. Zij leest bovendien sowieso veel minder dan ik én zij leest alleen in het Engels. Maar ze wilde een deal sluiten: “Ik lees een boek dat jij mij tipt, maar dan lees jij een boek dat ik mooi vind.”

Hm. Dat klinkt als een goede deal, maar niet als je weet dat zij houdt van ridders en kastelen, dwergen, trollen en meer van dat soort in mijn ogen vreselijke zaken. Toch ging ik akkoord met de deal. “Laat me er wel even over nadenken wat jij dan moet lezen.”

Uiteindelijk kwamen we tot de deal dat zij ‘Mea Culpa’ zou lezen, maar dan wel in het Engels, de originele taal. Voor mij koos ze ‘De Hobbit’ en we spraken af dat ik die dan in het Nederlands zou mogen lezen. Zo lezen we in ieder geval allebei nog érgens binnen onze comfortzone, namelijk in de qua lezen favoriete taal.

‘De Hobbit’ en ik

Die deal sloten we al ergens in oktober. Ik wist dat het moest gaan gebeuren, maar ik wilde niet. Bij de bieb zocht ik heel voorzichtig ‘De Hobbit’ op. Dit was de korte omschrijving bij het boek:
“Hobbit Bilbo Balings wordt door tovenaar Gandalf uitgezonden om een groep dwergen te leiden bij hun speurtocht naar de draak Smaug die de schatten van het dwergenvolk heeft geroofd.”
Daaronder stond nog iets veel ergers, namelijk waar ik het boek kon vinden: Science fiction en fantasy.
Pfff…hobbit, tovenaar, dwergen, draak, science ficton, fantasy… Allemaal woorden die er bij mij voor zorgen dat ik al helemaal geen zin heb ik een boek. Normaal zou ik er niet aan beginnen of ik zou het na één hoofdstuk weer terug naar de bieb brengen, maar ja, nu was er die deal.
Ik zorgde er steeds voor dat er een flinke stapel boeken lag die voorrang had. “Ja sorry, ik kan ‘m nu niet reserveren.”

Het moment is daar: ik ga ‘De Hobbit’ lezen

Nu is het moment daar. Er ligt (gelukkig!) nog wel een stapel boeken die eerst terug moet naar de bieb, maar daarna komt het moment dat ik ‘De Hobbit’ ga lezen. In de app van de bieb zie ik dat hij ‘op transport’ is. Dat betekent dat hij binnen nu en een paar dagen op de plank staat en dat ik ‘m kan halen.

Uiteraard ga je mijn blog lezen over wat ik van het boek vond, maar ik vrees dat ik het aantal sterren al wel weet. Wacht, dat is een vooroordeel, maar ik kan er ook niks aan doen. Ik vrees namelijk dat uitkomt wat ’t zusje gelijk na het definitief sluiten van de deal al appte. Ik vrees dat ik er spijt van ga krijgen…

O, en ’t zusje? Ik appte haar een foto van mijn reservering. “Ik was het alweer vergeten,” appte ze terug. Arme, arme ik… Maar geloof me: zij moet en zal nu ook het boek lezen dat ik voor haar koos. Voor wat hoort wat;).