De afgelopen periode maakte ik een aantal vroege wandelingen. Dat levert mooie plaatjes op en heeft zo zijn charmes, maar zo’n vroege wandeling heeft ook echt wel wat nadelen. Alleen al de reden voor mijn vroege wandeling is meestal niet zo heel prettig. De charmes en de nadelen van een vroege wandeling zet ik maar eens op een rij.
Joehoe, wakker!
Dat een vroege wandeling mooie plaatjes oplevert, zal iedereen met me eens zijn. Nu zijn plaatjes van een zonsopkomst in de winter niet zo heel erg zeldzaam. Soms wordt het pas na half negen licht en het is voor mij echt niet zo’n kunst om ervoor te zorgen dat ik op dat tijdstip buiten ben.
In de zomer moet je er echter wel héél erg vroeg bij zijn als je de zonsopkomst wilt zien. Die zonsopkomst is vaak prachtig, dat geef ik gelijk toe. Maar dat ik die dan zie omdat ik een hoofd heb dat al vóór vijf uur vindt dat het AAN moet, vind ik dan weer minder prettig.
Meestal zie ik dus een mooie zonsopkomst met een iets minder mooie reden: onrust. Ik word dan vroeg wakker en kan niet meer slapen vanwege een vol hoofd dat aan de slag wil. Om dat hoofd een beetje tegemoet te komen én mezelf dan ook nog maar te belonen voor vroeg wakker zijn, stuur ik mijn hoofd en mijn wandelschoenen dus naar buiten. En ja, dan is het mooi, maar ik had toch meestal liever op dat tijdstip nog in mijn bed gelegen. De beloning ‘mooie plaatjes’ is oké, maar toch slaap ik liever.
De charmes van een vroege wandeling
Uiteraard heeft een vroege wandeling meer charmes dan alleen het feit dat ik mooie polderplaatjes kan maken.
Het allerfijnst van een vroege wandeling vind ik toch wel de stilte. ’s Morgens zó vroeg hoor ik de vogels fluiten en af en toe kwaakt er een kikker. De koeien staan nog een beetje (s)loom in de wei, dus die maken ook weinig herrie. Andere mensen zie ik niet. Heel af en toe hoor ik wat geluiden van een enkele boer die bezig is om zich voor te bereiden op weer een nieuwe werkdag. Daar blijft het bij.
Ik vind dat zó heerlijk. Het geeft me het gevoel dat de polder helemaal van mij alleen is. Daar kan ik van genieten. Het geeft rust. En juist rust is wat ik dan, met zo’n hoofd dat me veel te vroeg wakker heeft gemaakt, kan gebruiken.
Een ander voordeel van een vroege wandeling vind ik dat de dag zich bij thuiskomst nog voor me uitstrekt. Als ik om half zeven al zes kilometer onder mijn zolen heb zitten, voelt het alsof de dag nog moet beginnen, maar ik kan in ieder geval vast de taak ‘buiten’ al afstrepen.
De nadelen van een vroege wandeling
Ondanks al die charmes heeft een vroege wandeling toch vooral nadelen en die wegen niet altijd op tegen de voordelen. Om te beginnen heb ik ’s morgens om half acht het idee dat ik toe ben aan een lunch. Daar moet ik dan vervolgens nog zo’n vier uur op wachten en ik vind dat dan láng duren. Neem dan een tweede ontbijt, hoor ik je denken. Ehm, ja, ook mijn idee. Maar mijn hoofd met eetproblematiek weet niet of dat is ‘toegestaan’, dus het is altijd gedoe in dat hoofd dan.
Een ander nadeel van een vroege wandeling is toch wel het vroege opstaan. Want hoewel mijn hoofd AAN is, is mijn lijf eigenlijk nog moe. ’s Morgens om een uur of tien ben ik dus echt wel toe aan wat normaal mijn middagdutje is. Meestal geef ik daar maar gewoon aan toe. En ja, dan slaap ik ’s middags óók nog een keer. Ik moet toch ergens die verloren slaapuren inhalen.
Uiteindelijk levert zo’n vroege wandeling dus helemaal niet ‘meer dag’ op, maar mijn hoofd MOET er dan uit. En dus doe ik dat.
Van de nood een deugd maken
Wegen de voordelen op tegen de nadelen? Mwa, ik vind het heel erg heerlijk om af en toe zo’n vroege wandeling te maken, maar eigenlijk zou twee keer per jaar voor mij meer dan voldoende zijn. Verder zou ik toch echt liever in mijn bed liggen. Als ik mocht kiezen, zou ik het wel weten. Maar ja, het voelt niet alsof ik kan kiezen, dus in dat geval maak ik van de nood maar gewoon een deugd en stuur ik mijn slapeloosheid naar buiten. Levert die slapeloosheid toch nog wat op.
Hoofdtaal 
Ik herken het, een beetje dan, want ik word half 6 – 6 uur wakker. Inderdaad, ‘aan’. En heerlijk is dan de stilte in mijn stad en in mijn flat. Ik probeer dat ontbijt uit te stellen tot een ‘normaal’ tijdstip en het middagdutje moet dan maar iets vroeger beginnen. Maar wat een gedoe, hè.
LikeLike
Soms neem ik mijn ontbijt ook ná mijn wandeling, maar ik moet zeggen dat ik dan wel met zwabberbenen buiten loop. En inderdaad: gedoe.
LikeGeliked door 1 persoon
Precies, er zijn voor en tegens.
Een nadeel is dat ik ’s ochtends een warme douche wil om de stijfheid weg te jagen…
Het eetgebeuren los ik op met een banaan of “reepje” en ontbijt vervolgens thuis.
Mijn voordeel is dat ik na zo’n wandeling en aansluitend ontbijt veel meer zin/ energie heb om dingen te doen.
LikeLike
Bij mij duurt die energie na zo’n wandeling helaas hooguit tot ik stil ga zitten en dan stort ik helemaal in.
LikeLike
Dat hongerprobleem moet met wat tussendoortjes wel op te lossen zijn. Ooit kreeg ik een dieet van 9x p.d. eten om áán te komen maar de arts vertelde dat datzelfde dieet ook voorgeschreven werd om af te vallen. Het waren uiteraard niet allemaal volledige maaltijden maar veel handig verdeelde tussendoortjes.
LikeLike
En dat zijn dus dingen waar ik niet goed raad mee weet. Wel of niet dat extra tussendoortje? Mijn hongergevoel zegt ja, maar mijn weegschaal nee, nou ja, ingewikkeld. Maar ik zou het logisch vinden om het wél te doen.
LikeLike
Als buitenstaander denk ik dan: oei nee, je duwt jezelf in een vicieuze cirkel. Doordat je slaapt in de voormiddag en dan nog een middagdutje doet ben je helemaal niet “moe genoeg” om heel de nacht door te slapen…Je lijft wordt dit ritme gewoon en zo ben je ’s morgens vroeg wakker en vol gepieker. Dat piekeren heeft uiteraard nog een andere oorzaak, maar je moet hierbij je piekermomenten leren te kiezen. Dat vraagt wat training, maar op den duur zal je dit kunnen en dan heb je na een aantal weken terug normale nachten en avonden. Je moet eens googlen op “kies je piekermomenten”. Goodluck
LikeLike
Nee hoor, ik slaap na zo’n vroege start de nacht erna gewoon weer heel de nacht. Ik word eigenlijk nooit twee keer achter elkaar zo vroeg wakker. Ik weet van mezelf dat ik overdag slaap nodig heb, anders slaap ik de nacht erna ook niet, want dan ben ik overprikkeld.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben toch zo benieuwd… kun jij ook kiezen wanneer je hoofdpijn hebt? Of buikpijn? Want piekeren is (zeker bij Naomi) net zoiets. En denk je echt dat de drie (!) betrokken hulpverleners nog nooit met haar naar haar slaapritme en ‘piekermomenten’ hebben gekeken? Sorry, maar dit is een gevalletje ‘ja maar bij mijn moeder werkte een paracetamol prima tegen de hoofdpijn’ terwijl degene aan wie je deze tip geeft zware migraine heeft.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan je zeggen dat dit niet met slechte bedoelingen geschreven is. Maar piekeren kan je echt leren inplannen, dat kan gerust nagevraagd worden bij hulpverleners, psychiaters enz. Soit, was goed bedoeld…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap de goede bedoeling hoor, maar ik snap ook de reactie van BookSomeTea. Piekeren is niet voor iedereen te ‘leren’ op bepaalde momenten, denk ik. Het is mij in ieder geval nog nooit gelukt.
LikeLike
Het vraagt heel wat training en ombuigen van houding en gedachten, makkelijk is het zeker niet…Maar het is wel bewezen dat je dit kan aanleren. Ik was vroeger mega piekeraar numero uno. Lag veel wakker, soms ’s nachts wakker. Na therapie en veel oefenen heb ik dit (gelukkig) overwonnen…
LikeGeliked door 1 persoon
Ook met goede bedoelingen kun je de plank volledig misslaan. Een van de kenmerken van de diagnoses van Naomi is namelijk juist dat het niet te plannen is, en dat er externe factoren nodig zijn om dat een beetje in toom te houden.
Nogmaals: je goedbedoelde tip is als een kopje kamillethee aanraden bij een paniekaanval.
LikeGeliked door 1 persoon
Sorry, maar je tilt hier belachelijk zwaar aan.
maar dat is het probleem met veel mensen, ze zien het meteen als een persoonlijke aanval of kunnen niet om met kritiek. Je moet het natuurlijk wel kunnen plaatsen. Naomi is zelf het beste in staat dat te doen en ermee om te gaan en zij moet vooral doen waar ze zich goed bij voelt. Als je blogt dan kunnen mensen reageren, positief, met raad, enz. Dat heb ik ook. Daar moet je zelf mee om kunnen en degene die meelezen ook. PS Kamillethee kan smaken en goed doen, zeker met een goede babbel erbij 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Zoals ik al zei: ik snap van jullie allebei de redeneringen. Maar ik stel voor dat jullie/we de discussie sluiten. Blijft het hier verder gezellig…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb het wel eens gedaan, omdat ik idd ook enorm vroeg wakker was.
Maar het is niks voor mij, ik rommel liever wat aan in huis.
Plantjes, kopje thee, dat.
LikeLike
Dat doe ik af en toe ook ja, vooral ’s winters, want ik ga niet in het donker door de polder zwerven.
LikeLike
MIsschien kun je er een volgende keer een ‘nog in bed-leesmoment’ van maken ? Dan rust je fysiek alsnog uit, heeft je hooft afleiding en rammelt je maag op ‘gewone’ ontbijttijd ?
LikeLike
Dat doe ik inderdaad ook af en toe, maar als mijn hoofd zo druk is, lukt dat dus niet altijd, want ja, druk hoofd en lezen gaat lastig samen. Laat ik het zo zeggen: ik ben het aan het proberen en oefening baart kunst, toch? 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Nieuw idee: neem in ieder geval een kop thee extra in de ochtend. Dat mag vast wel van je eetstoornis 😉.
LikeLike
Dat mag zeker!
LikeGeliked door 1 persoon
Een vroege wandeling lijkt mij ook fijn vanwege de andere sfeer die er dan heerst. Alles is dan in rust en stilte gehuld.
LikeGeliked door 1 persoon
Het lijkt mij inderdaad enerzijds heerlijk om zo vroeg te wandelen. Lekker in de stilte en genieten van de zonsopkomst. Echter is de reden verre van fijn en snap ik maar al te goed dat je liever gewoon lekker nog in bed zou liggen slapen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wandel het liefst heel vroeg… de temperaturen vallen nog mee, je komt bijna niemand tegen… en als je terug thuis bent, heb je al veel beweging gehad en heb je nog een hele dag om leuke dingen te doen 🙂
LikeLike
De temperaturen vind ik ook een groot voordeel van vroeg wandelen.
LikeLike