Het plusgroepproject

Op een morgen werd ik wakker met een geweldig plan in mijn hoofd voor een plusgroepproject. Die ochtend is nog maar een maandje geleden, maar ik werd al vaker op zo’n manier wakker. Dat was in de tijd dat ik nog werkte. Leuke ideeën komen bij mij namelijk vaak bij het wakker worden. Heel lang kwamen ze niet, maar nu was er ineens weer zo’n idee en veel belangrijker: ik wilde iets met dat idee!

De plusgroep

Laten we beginnen met een stukje context. Op de school waar ik werkte, was een plusgroep. Eén keer per week kwamen leerlingen met behoefte aan meer uitdaging daar bij elkaar. Ik maakte een opzet voor die plusgroep en werkte een plan uit met doelen en hoe die behaald zouden kunnen worden. We gebruikten namelijk geen bestaande methode.

Toen er in het laatste jaar dat ik werkte een ‘vacature’ was voor deze plusgroep én ik geen eigen groep meer had, wist ik het wel: ik wilde zelf mijn geschreven plan in de praktijk gaan brengen. Ik werd de leerkracht van de plusgroep.

Genieten in de plusgroep

Die ochtenden in de plusgroep (ik gaf twee ochtenden in de week les en de andere dagen deed ik kantoorwerk) waren voor mij puur genieten. Ten eerste vond ik het heel erg leuk om tussen al het kantoorwerk door even een ochtendje met leerlingen te werken en ten tweede vond ik het geweldig om mijn eigen lessen in elkaar te draaien. Er was geen methode, maar ik bedacht zelf wat projecten en met behulp van het één en ander dat ik vond op internet, wist ik moeiteloos een schooljaar te vullen. Daarnaast had ik net zo moeiteloos nog een tweede (en derde, enz.) schooljaar kunnen vullen.

Het ging van groepsprojecten tot individuele opdrachten. Van werken over het klimaat tot Engelse teksten lezen en van een fijn voorleesboek tot filosofie en creatieve projecten. Zoals ik al schreef: ik vond het puur genieten.

Een nieuw project

Het is inmiddels vier jaar geleden dat ik mijn jaartje in de plusgroep afrondde. Ik rondde met de leerlingen hun projecten af, maakte hun rapporten, las uren voor om het voorleesboek uit te krijgen voor de zomervakantie en was in mijn hoofd al bezig met plannen voor het volgende schooljaar.

Het ging echter anders, want dat volgende schooljaar startte ik geen plusgroep. Ik zat ziek thuis.

Nu ineens, vier jaar later, werd ik wakker met een heel project voor de plusgroep in mijn hoofd. Projecten waar ik mee wakker word, zijn over het algemeen de beste projecten, is mijn ervaring. Dit project was als het ware ‘instapklaar’. Ik had het zo op papier kunnen zetten en de volgende dag aan een groep leerlingen kunnen geven. Het had te maken met het ontwerpen van een nieuwe woonwijk. Meer ga ik er niet over schrijven, want ik denk dat ik er op een dag nog iets mee ga doen.

Wat als… een oude droom

Dat ik wakker werd met zo’n volledig project in mijn hoofd, was lang geleden. Maar er was meer. Ik vroeg me af of ik er iets mee kon. Zou ik het uitwerken en naar een ex-collega sturen die er misschien iets mee zou kunnen? Zou ik het uitwerken en op mijn blog zetten zodat een andere plusgroepleerkracht via Google een project zou kunnen vinden? Juist dat laatste, het feit dat ik er iets mee wilde, liet me zien dat ik weer een stap heb gezet: ik durf verder te denken.

Op dit moment heb ik er niets mee gedaan, maar ik weet nog precies hoe het die ochtend in mijn hoofd zat. En ik dacht weer terug aan een oude droom: onderwijsmethodes ontwerpen. Ook dát is lang geleden, dat ik concreet dacht aan dingen die ik qua werk zou kunnen doen. Nu begon die oude droom dus ineens weer te borrelen. Ik vond het een mooi signaal. Op dit moment kan ik er niets mee, vanwege mijn burn-out, maar dat ik er weer iets mee wil, is al een hele stap!