Mijn verjaardag vind ik één van de ongemakkelijkste dagen in het jaar. Natuurlijk zie ik anderen die er elk jaar weer van genieten, maar ik snap dat nooit zo goed. Wat is het verschil tussen die anderen en mij? En wat vind ik dan precies zo ongemakkelijk?
Hieperdepiep…. laat maar
Sinds de opkomst van sociale media zie ik het overal om me heen gebeuren: mensen die hun verjaardag al weken van tevoren aankondigen en die op hun verjaardag zelf met een hoop slingers en lawaai verkondigen dat ze jarig zijn. Ik zie dat, laat een felicitatie achter en zit vervolgens nog een poosje verwonderd naar mijn scherm te staren. Waarom zou je je eigen verjaardag zo groot(s) aankondigen?
Daar zit voor mij namelijk het eerste ding van al het ongemak: ik houd er niet van om op zo’n manier in de belangstelling te staan. Ik vind het leuk om voor een groep mensen te spreken en ken dan geen zenuwen, maar dan heb ik de controle. Op mijn verjaardag vind ik het heel ingewikkeld. Al die aandacht vind ik, hoe lief ook, heel erg ingewikkeld. Ik denk dat ik nog het meest geniet van de kaartjes die ik krijg. Die lees ik als alle visite weg is en ik ben ontprikkeld (vaak dus pas een dag later) heerlijk op de bank en dáár geniet ik van. Maar dat vraagt ook niet om een adequate, snelle reactie. Veel makkelijker dan al die andere aandacht.
En daarom laat ik op sociale media en dus ook op mijn blog (want nee, ik ben vandaag dus niet jarig!) mijn verjaardag in alle stilte passeren. Mijn verjaardag bestaat daar gewoon niet.
Praktische ingewikkeldheden
Daarnaast vind ik dat er nogal wat praktische ingewikkeldheden zijn aan jarig zijn.
Hoe ik om moet gaan met een huis vol visite heb ik inmiddels ontdekt, dus dat levert weinig ongemak meer op. In de praktijk dan hè, want in mijn hoofd is het nog altijd ingewikkeld. Of nou, in de praktijk is er toch nog één ‘ingewikkeldheidje’. Het punt met visite is namelijk dat ze niet allemaal tegelijk arriveren. En als ik dan net koffie in sta te schenken en er arriveert iemand met een cadeau, krijg ik al lichtelijk paniek. Dat cadeau moet open, iemand wilde koffie en wacht even, die mensen die net met dat cadeau kwamen, moeten dan natuurlijk ook nog wat eten. O, oeps, en er lag nog een cadeautje van een ander. Helemaal vergeten open te maken in alle consternatie en de gever bijna vergeten te bedanken.
Zie je het voor je? Ik krijg dan de vlekken in mijn nek hoor. Wat mij betreft komt iedereen tegelijk binnen. Dan hebben we alle ongemakkelijkheden in één keer maar gewoon gehad.
Dan vier je je verjaardag toch niet?
Ik hoor je al bijna denken: joh, dan vier je je verjaardag toch lekker niet? Maar dat is het punt: ik wil het wel vieren. Ik heb namelijk in mijn leven geleerd dat het helemaal niet vanzelfsprekend is om ieder jaar weer jarig te zijn. Daarom wil ik vanuit een stuk dankbaarheid toch mijn verjaardag vieren. En daarom worstel ik me er ieder jaar weer doorheen, om aan het eind van de dag met een zucht te bedenken: daar ben ik weer voor een jaar vanaf.
Hoofdtaal 
Ik vind mijn verjaardag in kleine blokjes vieren dus ideaal. Dan kan ik ook aandacht besteden aan een leuk gesprek met mijn gasten ipv alleen maar de serveerster uit te hangen. Bovendien is ons huis echt te krap voor een groot gezelschap (en naar buiten kan niet in januari…). Met de verjaardag van de kinderen wil ik de visite dus eigenlijk ook op gaan delen.
LikeLike
Kleine blokjes vind ik ook wel ideaal, maar dan wel graag iedereen tegelijk arriveren, zelfs als het een blokjesverjaardag is. Overigens dan wel graag blokjes verdeeld over meerdere dagen, want pfff, ik ben anders na het eerste blok al versleten en dan moet ik nóg een blok.
LikeLike
Ik snap en herken dat gevoel wel een beetje maar heb mezelf erover heen gezet omdat ik juist ook op insta of m’n blog wil delen waar ik blij van word, en mijn verjaardag hoort daar ook bij. Ik geniet net zo van de berichtjes daar, als van de evt kaartjes die ik krijg.
Echt live vieren doe ik het niet vaak. Toen ik 30 werd heb ik het gevierd, en nu ik 33 word wil ik het weer vieren. De volgende keer kan dan als ik 40 word. Ik laat iedereen op die dag ongeveer tegelijk komen (tussen 4 en half 5) en vraag iedereen iets te eten te maken. Zelf regel ik het drinken. Scheelt ook enorm in de kosten en er ontstaat altijd een superleuk buffet waar iedereen van kan smullen. En ik heb geen stress van drinken of eten uit moeten delen. Iedereen kan zichzelf helpen, en ik kan daardoor genieten van het samen zijn en hoef nergens aan te denken. De mensen om me heen weten gelukkig hoe het voor mij is, dus vinden dat ook allemaal prima. Ik weet natuurlijk niet wanneer je jarig bent, maar wil je nog, of alvast een hele fijne verjaardag wensen, met alle goeds voor je nieuwe levensjaar!
LikeLike
Leuke manier, om het zo te doen! En eh, ik word er dus niet blij van en krijg alleen maar stress, vandaar dat ik het niet deel;).
LikeLike
Zo herkenbaar!
Mijn man vindt verjaardag vieren, zowel de mijne als die van hemzelf vreselijk. Zo erg zelfs dat hij er min of meer ziek van is, heel de voorafgaande week.
Met zijn verjaardag gaan we meestal samen weg…
Mijn verjaardag wisselt nogal eens, de ene keer wel, de andere keer niet. Beetje om het jaar.
LikeLike
Nou, ik snap dat wel, dat je er min of meer ziek van kunt zijn. Ik heb ook altijd weer een hoeveelheid stress die net even groter is dan leuk. Prima oplossing bij jullie thuis zo.
LikeLike
Ik herken het! Maar daarom vier ik (met dank aan corona) vanaf 2 jaar terug mijn verjaardag lekker klein. En ga ik uiteten met mijn man. Vind ik meer dan genoeg.
LikeGeliked door 1 persoon
De verjaardagen van de huisgenoten vieren vond ik altijd erg leuk. Mijn eigen verjaardag vier ik nooit heel groot en vaak helemaal niét. prima.Voor m’n eigen verjaardag al die heisa op m’n nek halen vind ik helemaal niets. Hooguit in kroonjaren werd of wordt er iets geregeld zonder dat ik er iets van weet.
Op het blog glijden de jaren ook geleidelijk voorbij zónder jarig te zijn want verjaardagslogjes kun je als lezer zo weinig mee. Behalve dat wil ik geen herleidbare data op mijn site, dus géén echte achternaam en géén geboortedatum of huisadres.
LikeLike
Dat laatste speelt ook nog wel een rol ja, dat ik geen herleidbare data op mijn blog wil. Mijn blogverjaardag vieren online vind ik trouwens wél leuk, maar dat is anders, want dan staat mijn blog in de belangstelling;).
LikeLike
Echt vieren doe ik die blogverjaardag ook niet maar ik héb het natuurlijk wel eens over hoe lang ik al blog. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vier mijn verjaardag de laatste jaren door met het gezin uiteten te gaan. Op die manier sta je er toch bij stil, maar heb je niet al dat gedoe. 🙂
LikeLike
Dat heb ik voor mijn dertigste verjaardag ook gedaan. Beviel prima. Volgend jaar met 35 denk ik dat ik dat er ook wel weer een prima getal voor vind.
LikeLike
Begrijpelijk. Er is ook te veel “gezellig moeten zijn” bij, te veel kado’s die je niet nodig hebt, je bent alleenmaar aan het hollen etc. Dus ik doe dat al lang niet meer. Wij maken er gewoon een gezellige dag voor de jarige van. Een welnessuitje, een lekker etentje etc. Of nog beter een stedentrip. Hier doen ze dat overigens anders, beter denk ik. Hier nodigt de jarige een aantal vrienden of familie in een restaurant uit. De rekening kan of door de jarige of door de gasten worden betaald, precies hoe het is afgesproken. En de kado’s worden netjes op een klein tafeltje verzameld, en aan het einde opengemaakt. Dan is er tijd om elk kado te bewondern en de gever te bedanken. Soms worden de kado’s pas later opengemaakt, en dan wordt de gever alsnog persoonlijk bedankt. Dat bevalt mij enorm.
LikeLike
Wat een goede invulling is dat zeg! Ik heb mijn dertigste verjaardag ook gevierd met een etentje. Volgend jaar bij 35 vind ik dat wel weer een mooi getal. Zit ik niet met de zooi: ideaal.
LikeLike
Ik vier het voor verschillende mensen los. En vaak ga ik naar mijn ouders om het daar met hen te vieren. Dat scheelt mij veel stress en mijn vader de energie van het reizen. Win-win.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn tactiek is het om het te vieren op een manier die ik wel prettig vind. Ik snap heel goed dat je er niet van houdt. Ik vind verjaardagen ook vreselijk. Maar dat wil inderdaad niet zeggen dat je het niet wilt vieren. Alleen niet op die vreselijke manier die de norm is.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb een diep intense haat voor mijn verjaardag daarom is mijn b-day ook niet bekend. Ik bespaar je de rest maar ik heb er al eens een blog over geschreven.
LikeGeliked door 1 persoon
Voor mij hoeven al die verjaardagen en feestdagen ook niet meer.
LikeGeliked door 1 persoon