Och

De laatste tijd betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik hardop of in gedachten ‘och’ roep. Dat kan op allerlei manieren, maar meestal heeft het iets met vertedering te maken. Ik kwam tot de conclusie dat ‘och’ gewoon een heerlijk woord is en dit is waarom.

Wanneer ik ‘och’ zeg

Het is pas een poosje geleden tot me doorgedrongen dat ‘och’ één van mijn favoriete woorden is. Ik heb geen idee hoe vaak ik het voor die tijd al onbewust had geroepen, maar dit zijn de situaties waarin ik me ervan bewust werd dat ik ‘och’ uit mijn mond liet vallen:

• bij het zien schattige babyfoto’s;
• bij een foto van ex-collega’s die op schoolkamp vertrekken met de klas;
• bij een foto in de krant van kinderen die hun laatste schooldag hebben;
• als iets niet erg is;
• bij een prachtige gezinsfoto;
• bij een zwangerschapsaankondiging;
• bij een prachtig stuk handwerk van iemand;
• als ik lees of hoor dat iemand veel pijn of verdriet heeft.

Dit lijstje zou ik nog behoorlijk ver aan kunnen vullen, maar hier laat ik het even bij. Het idee zal duidelijk zijn: ik gebruik ‘och’ nogal graag.

Mijn liefde voor het woordje ‘och’

Toen ik mezelf erop betrapte dat ‘och’ wel heel vaak uit mijn mond kwam, begon het me natuurlijk op te vallen. Elke keer als ik het mezelf hoorde zeggen of als ik het dacht, viel het me op. En toen viel me gelijk op dat ik het nóg vaker zei en dacht dan ik in eerste instantie dacht.

Wat maakt dat woordje eigenlijk zo fijn? Daar kwam ik al vrij snel achter:

• Het kan in heel veel situaties: van vertedering tot medelijden tot…;
• Je geeft met ‘och’ in één woordje een gevoel weer;
• Met ‘och’ kun je iets laten zien van je verlegenheid om woorden, maar tóch iets zeggen.

Ben ik niet te jong voor ‘och’?

Nadat ik concludeerde dat ‘och’ voor mij gewoon een heel fijn woord is, kwam er nog wel een andere levensvraag boven. Ben ik, als dertiger, niet veel te jong voor dat woord? Ik associeer het eerder met wat oudere mensen, laten we zeggen vijftig plus.

Och, die vraag heb ik ook maar snel weer losgelaten, want ik ben dan misschien geen vijftig plus, maar ik heb wél grijze haren, dus dan mag het.
Och, och, wat fijn!