Dingen waar ik niet goed in ben

Categorieën Van alles wat, 22 Reacties op Dingen waar ik niet goed in ben

Laten we het eens hebben over dingen waar ik niet goed (of zeg maar gerust slecht) in ben. Geen paniek, er hoeft niet ineens een hulpverlener gezocht te worden, want dit gaat niet over minderwaardigheid. Je hebt gewoon van die dingen waarvan je weet: niet mijn ding en dat gaat het ook niet worden. Toen ik daar bij Romy een artikel over zag, besloot ik daar ook een blog over te schrijven.

Dit kan ik niet

Ik ben in het één wat beter dan in het ander, zoals de meeste mensen. Sommige dingen heb ik in de loop der jaren geleerd, maar er zijn ook dingen waarvan ik zeker weet dat ik ze nooit meer ga leren en overigens vind ik dat helemaal niet erg. Sommige dingen zijn lastig, maar er zijn ook dingen waar ik vooral heel hard om lach, want een beetje zelfspot kan nooit kwaad, denk ik.
Hoog tijd om de dingen waar ik niet goed in ben eens op een rijtje te zetten.

1. Richtinggevoel

Vraag mij nóóit de weg of waar je auto geparkeerd staat of weet ik veel wat, want je gaat gegarandeerd zwerven en niet komen waar je wilde zijn. Ik weet tegenwoordig vanuit huis de verschillende windrichtingen aan te wijzen, want dat is handig bij mijn fietstochtjes qua tegenwind, maar dat heeft jaren gekost.
Verder is het bar met mij. Ik was al eens mijn auto kwijt en het meest recente voorval is dat ik de weg kwijt was op de fiets. Ik was tijdens een rondje dat ik vaker fiets (en dat ik na tig keer op knooppunten fietsen nu uit mijn hoofd kan fietsen, jaja) eerder afgeslagen. Ik dacht dat ik wist waar ik dan uit zou komen, maar kwam ergens anders uit. Op een gegeven moment had ik geen idee meer waar ik was. Ik pakte Strava erbij en keek op het kaartje waar ik heen moest richting huis. Niet veel later stond ik bij een kruising en had ik weer totaal geen idee waar ik was. Ik dacht wel een molen te herkennen, maar nee, daar kon ik toch niet zijn?! Ik pakte opnieuw Strava. Ik sloeg af op weg naar huis. En toen, eenmaal afgeslagen, zag ik dat ik naar de weg had gezocht op een plek waar ik vrijwel dagelijks kom. Oeps… Ik herkende het gewoon écht niet. De weg was hetzelfde, maar ik was hem van de andere kant genaderd en tja, dan heb ik dus geen idee.

Ik word hier overigens altijd om uitgelachen en lach er zelf het hardst om. Laatst nog in de Praxis met mijn moeder, op weg naar de kassa. Ik duwde haar zo ongeveer omver. “Ik weet niet waar de kassa is.” De andere kant op dus. Tja…

2. Wachten

Wachten ben ik slecht in omdat ik ongeduldig ben, maar er is nog iets. Als ik moet wachten terwijl ik ergens een afspraak heb, begin ik altijd aan alles en iedereen en vooral aan mijn eigen agenda te twijfelen. Had ik wel echt nu die afspraak? Wat als het gisteren was en ik de afspraak gemist heb? Wat als die afspraak per ongeluk hier niet in het systeem terecht is gekomen? Ik krijg er gewoon altijd de zenuwen van.

3. Dingen vergeten

Ehm, ja. Ik kan dus geen dingen vergeten. Ik heb een olifantengeheugen en onthoud alles. Voor het geval je nu wilt roepen dat je dat ook hebt, denk ik dat je heel even verder moet lezen. Bij mij is in een IQ-onderzoek gebleken dat ik inderdaad alles onthoud en bij mij is het ziekelijk. Zo zat ik bijvoorbeeld pas bij mijn psycholoog en vroeg ik: “Wil je het nummerbord weten van de auto die gisteren voor me in de file stond?” Ik kon het echt nog herhalen. Verder kun je mij naar data vragen en kan ik zo vertellen wat er op zo’n dag gebeurd is, als het ook maar iets van betekenis is geweest voor me. Wachtwoorden? Kom maar op! Pincodes? Vertel het me één keer en de rest van je leven weet ik je pincode. Je verjaardag? Ik wil het niet eens weten, want dan weet ik het de rest van mijn leven.

Dat klinkt leuk, maar is het niet. Het vult mijn hoofd met allerlei onzinnige dingen. Soms zou ik echt willen dat ik eens iets kon vergeten, maar ik kan het gewoon niet. Jaren geleden vertelde een hulpverlener me bijvoorbeeld wanneer een bekende van hem jarig was. Ik weet het nu nog. Totaal niet belangrijk, maar ja, vertel het mij en ik onthoud het. Lokaalnummers van leraren met vaste lokalen op de middelbare school, geboortedata van leerlingen, enz.

4. Functioneren in groepen

Zet mij voor een groep, maar niet in een groep. Voor een groep voel ik me heel goed, maar in een groep voel ik me plompverloren. Ik weet dat het (mede) door mijn autisme komt en heb me er inmiddels maar bij neergelegd.

Er valt mee te leven

Je snapt dat er prima met al deze dingen te leven valt, als ik mijn leven maar op de juiste manier inricht. En wat betreft dat richtinggevoel is er voor mezelf één belangrijke regel: ik ga nóóit naar plekken die ik niet ken zonder navigatie. Ook niet één straatje om, want ik kan zomaar de navigatie nodig hebben om mijn auto terug te vinden.

22 gedachten over “Dingen waar ik niet goed in ben”

  1. Ohhh, dat totale gebrek aan richtingsgevoel is zo herkenbaar voor mij! Die keren dat ik bij een arts of tandarts kom, eindig ik gegarandeerd in de bezemkast of privéruimte.
    Als een winkel aan 2 kanten een ingang heeft dat sta ik vaak bij de verkeerde en weet dan totaal niet waar ik ben.
    Wegafsluitingen zijn een ramp en inderdaad: als ik een rotonde waar ik regelmatig kom, eens een keer van een andere kant benader dan moet ik vaak meerdere rondjes rijden om de juiste afslag te vinden.
    Veel mensen vinden dit gebrek wel grappig maar voor mij is het bijna een trauma. Zeker omdat ik bij mijn vorige werkgever weleens naar een andere instelling moest en daarbij regelmatig totaal verdwaald, mijn ‘handicap’ werd niet serieus genomen.
    Dus….., mocht het je troosten: je bent niet de enige op dit gebied

    Like

    1. O, dat snap ik heel goed, dat het ook bijna een trauma kan zijn. Ik kan erom lachen, maar toen ik echt mijn auto niet kon vinden, kon ik er op het moment zelf ook alleen nog maar van balen. De bezemkast vind ik dan weer wel grappig;).

      Like

  2. Nou hier nog een tante die TOTAAL geen richtinggevoel heeft. Ik ben zo blij met mijn mobiel die me dan op tijd terug kan “brengen”, Behalve in het bos, dan vind-ie dat ik het zelf moet uitzoeken.

    Like

      1. Behalve dan het onderdeel dat het mijn schuld was (want hij kon niet kaartlezen, dus moest ik een routebeschrijving maken en drie keer aanpassen die hij vervolgens niet volgde en dus was het mijn schuld dat hij verdwaalde op dat rechte stuk stoep…).

        Like

  4. Zo’n klein lijstje? Bij Romy zijn ze altijd minstens 20 punten… Nu mijn lijstje heb ik niet in mijn hoofd, maar het enige van jouw lijstje dat ook op mij van toepassing is, is punt 4. Verder ben ik niet goed in plannen, in planningen aanhouden, in muziek en zingen, etc.

    Like

    1. Hahaha, klopt. Maar ik vond dat ik al meer dan zat woorden had gebruikt. Veel mensen haken af bij lange(re) blogs en dat snap ik ook wel.

      Like

  6. Voor mij is ook geen richtingsgevoel weggelegd… 😛 De anekdotes die ik zou kunnen vertellen zijn eindeloos. Ik kan er meestal ook wel om lachen. Google Maps is mijn grote vriend en als die iets niet weet, heb ik echt een probleem.

    Geliked door 1 persoon

  7. “Wat als die afspraak per ongeluk hier niet in het systeem terecht is gekomen?” Hoe herkenbaar, al kan ik wel rustig wachten als ik weet dat ik inderdaad verwacht wordt. Maar ik herken dat gevoel, dat ik op weg ben naar de kapper en denk: de digitale afspraak zal er toch wel in staan hé? Of als ik bel en in de wacht wordt gezet… en het blijft maar duren: “ze zullen me toch niet vergeten zijn?!”

    Like

    1. Ja, al die dingen herken ik ja! Ik heb ooit zó lang ergens in de wacht gehangen dat ik heb opgehangen en teruggebeld. Toen werd ik heel snel geholpen, dus volgens mij waren ze me toen echt even vergeten;).

      Like

  10. Een bekende wandeling de langs de andere kant beginnen levert inderdaad vaak “onbekend terrein”op. Winkelcentra zijn ook lastig en loop je vaak naar de verkeerde kant wanneer je een winkel uit komt.Valt mee te leven natuurlijk,

    Like

  11. Op het nooit iets vergeten na (hoewel, ‘domme’ dingen vergeet ik dan weer totaal niet, geschiedenisfeiten ed des te sneller) allemaal herkenbaar.
    Vooral dat met die afspraak. Als ik naar de internist ga, moet ik me uitkleden tot mijn ondergoed (gelukkig met een badjas wel nog aan) en dan maar in het hokje zitten wachten… tot de dokter je eindelijk een keer komt roepen. Dat kan wel even duren weet ik nu. Maar in het begin niet, en dan zat ik daar te denken dat ze me vergeten waren. En wat doe je dan hé?

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.