Aan de gang (make-over)

Nadat ik mijn kleinste kamertje van een laag verf voorzag, kreeg ik de smaak te pakken en zette ik de verbouwing door in mijn gang. Die was tien jaar geleden, toen mijn huis werd opgeleverd en ik er kwam wonen, vakkundig door mijn moeder behangen en vervolgens door mij ingericht, maar nu was het tijd voor iets nieuws.

Van wit naar geel

In de afgelopen tien jaar had mijn gang zichzelf al min of meer een make-over gegeven. Tien jaar geleden kwam er namelijk wit behang op de muren, maar omdat de zon er nogal veelvuldig op heeft geschenen, waren die witte muren inmiddels geel geworden. Bovendien begon het behang hier en daar los te laten en zaten er vlekken op van natte paraplu’s na een wandeling, enz.

Toen ik de smaak van verandering in huis te pakken kreeg, vond ik dat de gang dus eigenlijk als eerste aan de beurt zou zijn. Eén probleempje: ik wilde het zelf doen en ik had nul ervaring. Daarom verfde ik de wc als een soort oefening. Toen dat goed uitpakte, durfde ik het wel aan om de gang ook aan te pakken.

Girlpower!

Nu was mijn gang misschien niet meer zo netjes als het ooit geweest was, maar verbouwen geeft ook rommel. Ik begon met het leukste en makkelijkste stukje: het oude behang verwijderen. Omdat er een kapstok in de weg hing, haalde ik die er ook maar af. Daar had ik eigenlijk een boormachine voor nodig, maar die had ik niet en ik wilde me niet laten kennen door er een broertje voor te bellen. Ik pakte dus een schroevendraaier, sloopte die, sloopte er vervolgens nog één, maar kreeg wel de kapstok uiteindelijk los. Hoppa. Wie geen spullen heeft, moet kracht hebben. Zoiets was het toch?

De plinten haalde ik er ook af en ik verwijderde de kitresten. Ik wilde ze namelijk hergebruiken nadat de gang weer frisse muren zou hebben. Zo ontstond er dus een hoop rommel, maar het was ook het begin van iets moois. Hieronder eerst de oude gang (en ik vond nog een rol oud behang, waardoor je goed het verschil tussen wit en verkleurd kunt zien) en de gang tijdens de verbouwing. O, en die roze gieter? Die staat daar nu eenmaal in de zomer altijd in de weg, zodat ik er erg in heb om de planten water te geven buiten.

Behangen? Doe ik zelf wel!

Na het leuke en makkelijke deel kwam een ingewikkelder stukje. Ik wilde nieuw behang op de muren. Nu had ik behang tot nu toe alleen aangeraakt om het van een muur af te halen en niet om het op een muur te plakken. Maar ja, ik had het mijn moeder begin dit jaar zien doen en dat vond ik abacadabra en toch… Ik wilde dit zelf kunnen. Proberen kon in ieder geval. En ik hield in mijn achterhoofd: het is de gang maar én het hoeft niet perfect. Alleen al het uitzoeken van dat behang (Praxis, heerlijk in de week van korting op behang) was een hele bevalling, maar ik was er wel heel blij mee. Het werd lichtgrijs in een look van linnen.

Ik begon op een zaterdagmiddag als een soort check of ik kon behangen met een klein hoekje. Het ingewikkeldste hoekje, zo bleek later. Ach ja, had ik maar gelijk goed geoefend zeker? Ik had natuurlijk beter met een rechte muur kunnen beginnen, maar het viel me helemaal niet tegen. Sterker nog: ik vond het best leuk. Vooral het feit dat ik zo snel resultaat zag, maakte me enthousiast. Ik deed van alles wat ik nooit eerder deed: lichtknopjes verwijderen, behangen, lichtknopjes weer ‘installeren’, enz.

Op maandagochtend begon ik weer vroeg en uiteindelijk was net voor de lunch de hele gang behangen. De volgende dag plakte ik de plinten vast en was ik blij. Was het perfect? Zeker niet! Was het goed genoeg? Ik vond van wel.

Finishing touch

Uiteindelijk moesten toen nog wat kleine dingetjes gebeuren en die bleven, zoals dat altijd gaat, nog even liggen. Voordat het écht helemaal klaar was, waren we dus een paar weken verder, maar dat was niet erg en nu ben ik elke dag blij met mijn nieuwe gang.
Ik kocht een nieuwe spiegel (goedkoop, via bol); mijn moeder plakte plakplastic op het raam (mozaïek, bij de Praxis gekocht) en mijn broertje hing de kapstok op (ja, toch die boor, snap je?). Tot slot repareerde mijn broertje ook nog een lichtknopje dat ik niet meer op z’n plek kreeg. Gelukkig lukte het hem ook niet binnen tien seconden, dus ik voelde me helemaal niet vreemd dat ik daar hulp bij nodig had. En toen…
…was het tijd voor foto’s!

Ik ben heel blij met mijn nieuwe gang. En ik weet nu dat ik kan behangen, dus begin volgend jaar is het tijd voor de volgende ruimte(s).