Puzzellevenslessen 2022

Sinds ik blog, heb ik ook de gewoonte om één keer per jaar een puzzel van duizend stukjes te maken. Dat heeft verder niets te maken met bloggen, behalve dan dat ik er een traditie van heb gemaakt om ook één keer per jaar de gedachten die ik tijdens het puzzelen heb te delen. Dat blijken namelijk ware levenslessen te zijn. Soms ook niet trouwens, maar wat maakt het uit.

Er zouden geen puzzellevenslessen komen

Laat ik eerst maar eens uitleggen dat er dit jaar geen puzzellevenslessen zouden komen. Ik zou namelijk ook geen puzzel gaan maken, want ik vond dat ik eerst mijn diamond painting maar eens ‘af moest plakken’.

Maar ja, toen was ik in een hobbywinkel en daar waren goedkope puzzels en één van die puzzels sprong zo in mijn mandje, dus je snapt het al: toen moest de blog met puzzellevenslessen er ook maar komen.

Puzzellevenslessen 2022 – deel 1

Het begon allemaal met de puzzel die in de hobbywinkel in mijn mandje was gesprongen.

Op een bloedhete dag begon ik vol goede moed aan deze puzzel.
Dat leverde de volgende gedachten op:

• Wat is het toch een leuk Hollands plaatje.
• Waar ben ik aan begonnen? Dat behoeft enige uitleg. Het geval wilde dat deze puzzel zo in elkaar stak dat stukjes op meerdere plekken pasten. Ik vind dat bloedirritant.
• Jan van Haasteren is véél leuker. Oké, dat is misschien niet helemaal waar, maar de laatste twee keer maakte ik puzzels van Jan van Haasteren en die zijn misschien niet leuker, maar wél veel makkelijker.
• Goedkoop is duurkoop. Deze puzzel van acht euro bleek echt een miskoop te zijn. Bij de rand ontstonden er al problemen en later bij de binnenkant ook. Stukken konden gewoon echt op meerdere plaatsen. Dan haak ik af.
• Mijn nek is hier niet voor gemaakt. Duidelijk toch? Je hoort bij een legpuzzel een aantal sessies bij de fysiotherapeut in de doos te vinden.
• Misschien moet ik maar gewoon gaan diamond painten. Ik raakte gefrustreerd vanwege de stukjes die niet pasten en toch wel pasten, maar dan op meerdere plekken. En toen bedacht ik: het moet wel leuk blijven. En ik stopte ermee. Dit was alleen maar frustratie en geen plezier. Het is net het leven, bedacht ik. Sommige dingen moet je gewoon mee stoppen als ze je alleen maar frustreren en dan lekker wat anders gaan doen.

Puzzellevenslessen 2022 – deel 2

Maar toen…

…had ik de puzzelsmaak te pakken en besloot ik een andere puzzel te pakken die al jaren in de kast lag te wachten tot ik de moed zou vinden om ‘m te maken. Dat leverde veel leukere gedachten op dan de eerste puzzel:

• Ravensburger is cool. Want bij Ravensburger passen de stukjes gewoon maar op één plek, snap je?
• Zo’n puzzel maakt me niet echt productiever. Die puzzel lag namelijk op de grond op een plank en elke keer als ik wat wilde doen, zat ik weer een uur naast m’n puzzel om ‘één stukje’ te leggen.
• Puzzelen hoort bij vakantiegevoel. Een puzzel geeft mij vakantiegevoel juist omdat het me minder productief maakt. Ik vind het heerlijk om soms ineens een uur ‘kwijt’ te zijn aan puzzelen. Oké, soms is het misschien ook irritant, als ik beter wat nuttigs had kunnen doen, maar daar is vakantie voor toch?
• Ik weet weer precies waarom puzzelen alleen in vakanties ‘mag’. Want ja, zie het vorige punt. Voor ik het weet, ben ik een uur ‘kwijt’. Of twee, kan ook gerust.
• Af en toe even afstand nemen helpt. Dit is een beetje net als in het leven. Zo zocht ik op een avond alle rode stukjes uit. Ik kon ze alleen niet neerleggen, omdat ik de juiste plek gewoon echt niet kon vinden. De volgende ochtend liep ik langs mijn puzzel en legde ik zo alle stukjes van de avond ervoor op hun plek. Net als in het echte leven dus: soms moet je even pauze/afstand nemen. Dat helpt om alles weer helder te zien en stukjes op hun plek te laten vallen.
• De aanhouder wint. Want op een gegeven moment had ik alleen nog zwarte stukjes. Die moest ik passen en meten op allerlei plekken, maar uiteindelijk was de puzzel dan toch af.

• Wees wijs: leg een puzzel op tafel. Gewoon even een gratis tip. Ik heb namelijk al uren op de grond gezeten en mijn krakende gewrichten vinden daar wat van. Ik kan die plank natuurlijk ook gewoon met puzzel en al naar de tafel transporteren, maar ja, ik leg steeds ‘maar één stukje’, maar ben dan toch ineens een uur en wat meer stukjes verder. Vandaar…
• Prima therapie dit. Ik moet namelijk zó hard nadenken over puzzelstukjes dat ik geen tijd heb om na te denken over allerlei andere dingen waar mijn hoofd zich anders graag druk om maakt.
• Dit is verslavend. En daarom staan er ineens allemaal puzzels op mijn verlanglijstje op bol. Zowel van 1000 als van 500 stukjes.

Dat waren de puzzellevenslessen weer voor dit jaar. Maar er komt ongetwijfeld volgend jaar weer een deel, want zo gaat dat. Mijn puzzels moeten hun aandacht delen met mijn blog. Dat vinden ze niet erg hoor. Of zouden ze dáárom zo ingewikkeld zijn?