Boekenpraat: Kinderboekenweek

Van woensdag 5 t/m zondag 16 oktober 2022 is het Kinderboekenweek. Het thema is dit jaar gi-ga-groen. Dat betekent dat dieren en de natuur centraal staan. Die Kinderboekenweek vind ik een mooie gelegenheid om eens even terug te blikken op waarom ik als juf zo hield van de Kinderboekenweek.

Methodeslaven in het onderwijs

Langzaam maar zeker worden de meeste leerkrachten in het basisonderwijs methodeslaven. Ik merkte het bij mezelf en zag het ook om me heen gebeuren. Waar je in stages veel lessen zelf moet ontwerpen, is het als je eenmaal zelf voor de klas staat toch wel heel erg makkelijk om de methode te pakken en klakkeloos uit te voeren wat de methode je voorschrijft.

Nu hadden wij een methode voor taal en spelling die daarin wel heel precies was. Die kauwde precies voor wat je tijdens een uitleg moest zeggen en ik hield daar niet van. Ik koos graag mijn eigen woorden. Natuurlijk hield ik me aan de lesdoelen en aan bepaalde termen die jaren meegingen, maar ik kon heus wel zelf bedenken hoe ik dingen moest uitleggen. Dat ging ik niet klakkeloos en woordelijk overnemen.

Los van het feit dat de methode volgen wel makkelijk is, is het ook min of meer noodzakelijk. Door de methode te volgen, weet je zeker dat je alle doelen die de kinderen moeten behalen daadwerkelijk aan bod laat komen. Wel zo handig dus om de methodelessen gewoon te geven.

Kinderboekenweek: even zonder methode

In de Kinderboekenweek voelde ik me vrij om de methode even los te laten. In plaats van een taalles uit de methode plande ik dan bijvoorbeeld een keer een voorleeswedstrijd (deelname altijd vrijwillig) in. Ik liet de kinderen voorlezen en elkaar beoordelen en ja, dan liet ik mijn taalles in plaats van een half uur gerust twee uur duren. Dat we dan iets anders moesten schrappen, vond ik toegestaan, want Kinderboekenweek.

Ook vond ik het leuk om de kinderen tijdens tekenen bijvoorbeeld een nieuwe kaft te laten ontwerpen voor het themaboek dat hoorde bij de Kinderboekenweek. Maar het allermooiste zat niet in die lessen die ik aanpaste. Nee, het allermooiste zat in iets anders.

Ongelimiteerd voorlezen

Voorlezen was bij mij in de klas helaas niet iets dat ik dagelijks kon doen. Ik had meestal combinatieklassen en dan zat ik met een propvol rooster, zonder ruimte voor voorlezen. Ik liet de kinderen wel veel zelf lezen, maar dat is toch iets anders dan voorlezen en voorlezen was en is mijn lievelingsvak. Tijdens de tekenles las ik altijd drie kwartier voor, maar helaas bleef het daar gedurende de week meestal ook bij.

Behalve in de Kinderboekenweek. Dan voelde ik me vrij om een keer een verkeerslesje te laten vallen, want het themaboek moet uit, toch jongens? Natuurlijk was mijn klas het daar altijd mee eens. En dus las ik in de Kinderboekenweek lekker veel voor. Het themaboek las ik uit, maar eerlijk gezegd las ik ook regelmatig in een ander boek voor, want ja, dat hoorde nu eenmaal bij die week.

De Kinderboekenweek was de week waarin ik als juf ongelimiteerd mijn liefde voor (voor)lezen kon laten zien en ja, dat deed ik heel erg graag. Nu is het weer zover en ik zou tegen elke leerkracht willen zeggen: houd je niet in en laat je liefde voor boeken en (voor)lezen lekker stromen!