Eén van de dingen die ik lastig vind aan autisme is het kerkelijk leven. Naar de kerk gaan vind ik al ingewikkeld, maar lukt sinds een paar maanden meestal één keer per zondag. Maar het meest ingewikkeld vind ik toch het gemeenteleven: het ‘met elkaar’. Want ik voel me anders en bovendien is het allemaal nogal prikkelrijk. Toch zette ik een enorme stap: ik ging naar de vrouwenvereniging.
Het ingewikkelde van gemeente zijn
Zeker de laatste tijd is er bij ons in de kerk meer aandacht voor het ‘gemeente zijn’. Het gaat dan om met elkaar een gemeente zijn en met elkaar God dienen, maar ook er voor elkaar zijn. Mijn kerkelijke gemeente staat erom bekend dat men met elkaar meeleeft. Bij verhuizingen een kaartenstroom, enz. Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat ik bij mijn verhuizing geen enkel kaartje kreeg en toen ik een paar jaar geleden in het ziekenhuis lag, hield het met een handjevol kaarten ook wel op. Hoe dat komt? Heel simpel: men kent/kende mij niet. Ik houd me namelijk nogal op de achtergrond.
Dat ik me zo op de achtergrond houd, heeft een reden. Ook vóór ik wist van mijn autisme hield ik me al op de achtergrond. Mensen hebben me vaak genoeg proberen mee te slepen naar bijvoorbeeld een koffiemoment na de kerkdienst, maar ik ging nooit. De reden legde ik er ook bij uit: “Iedereen staat daar met elkaar te kletsen en ik sta er in mijn eentje tussen van de één naar de ander te kijken.” Ik voelde en voel me op dat soort momenten een buitenstaander en totaal anders dan de anderen.
Bijbelstudie
Hoewel ik dat soort momenten met veel mensen ingewikkeld vind, vind ik het wel belangrijk én fijn om iets van Bijbelstudie te doen. Tot een paar jaar geleden kon dat op een kring voor jongeren. Ik vond dat fijn en voelde me daar thuis. Ik voelde me er vertrouwd. Maar ja, toen werd ik te oud voor die jongerenkring en moest ik naar de volgende stap: de vrouwenvereniging.
Mijn vooroordelen over de vrouwenvereniging
De vrouwenvereniging heet bij ons officieel tegenwoordig niet meer de vrouwenvereniging*, maar in mijn hoofd heet het nog steeds zo. Het principe is ook gewoon hetzelfde gebleven. Ik had er allerlei vooroordelen over. Ik had zo’n idee dat er allemaal grijze, oude vrouwen zaten, met minstens tachtig -lekker overprikkelend- in een hok. En het belangrijkste: ik dacht dat die daar met elkaar vooral zaten te kwekken over kinderen en kleinkinderen en dat ik daar niet bij zou horen. Bovendien had ik in mijn hoofd een pauze tijdens de avond bedacht en ik zag mezelf alweer staan: iedereen gezellig aan het kletsen en ik er plompverloren tussen. Nee, dat wilde ik niet. Ik had het idee dat ik zó anders zou zijn dan al die anderen en ik durfde er niet heen. Ik, een vrijgezelle vrouw met autisme, hoorde daar niet.
En toen ging ik naar de vrouwenvereniging
Toen begon een nieuw seizoen. Mijn vriendin had uitgelegd hoe een avond op de vrouwenvereniging in zijn werk gaat. Dat hielp. Zo wist ik dat er geen pauze zou zijn. Ideaal. Bovendien zou ik heel de avond in een klein groepje zitten, dus niets massaals. Ook ideaal. En toen kwam het verlangen: ik wilde ook. Tegelijkertijd kwam de angst: maar ik ben anders dan die andere vrouwen…
Met mijn psycholoog had ik het erover. We concludeerden dat ik op veel vlakken anders ben dan die andere vrouwen, maar dat er ook belangrijke overeenkomsten zijn:
– We zijn allemaal vrouw.
– We delen ons geloof.
– We delen (deels) onze leeftijd.
– We komen daar allemaal voor Bijbelstudie.
En zo kwam het dat ik ging. Mijn vriendin haalde me op (want ja, dat was van doorslaggevend belang: dat ik niet alleen binnen hoefde te komen) en de avond ging van start. Wat bleek? Het was fijn. En ja, tijdens het bespreken van de Bijbelstudie waren er heel veel vrouwen tegelijk aan het praten. Dat gaf héél veel prikkels. Ik werd er dan ook doodmoe van, maar vooral was ik heel blij dat ik gegaan was. Ik had een stukje van het gemeente zijn ervaren en ondanks dat ik anders ben op veel vlakken was het fijn. Want het ging ons allemaal om hetzelfde: om Bijbelstudie. Dus ja, ik ga tegenwoordig naar de vrouwenvereniging en ik vind het spannend en overprikkelend én fijn.
*Ik noem bewust niet hoe het wel heet, want dan zou je met één klik via Google bij mijn woonplaats uitkomen en dat wil ik niet.
Hoofdtaal 
Heel herkenbaar wat je zegt. Ik volg tegenwoordig de kerk vaak online en ga eens per week (een uurtje/anderhalf) naar een online geloofsbijeenkomst. Dat bevalt heel goed en ik vind het ook fijn dat er meer mensen zijn met autisme. We bespreken elke 6 weken een nieuw thema en kunnen zo ook wat dieper ingaan op de bijbel en geloofsvragen. Iedereen mag er zijn op zijn/haar manier. Dus een avond alleen luisteren en niks zeggen is ook helemaal oke, dat geeft veel rust. Ik hoop dat het je goed blijft doen, en anders ben je altijd welkom om online een keertje te komen kijken. 🙂
LikeLike
Dat klinkt heerlijk, dat alleen luisteren en niks zeggen ook goed is. Ik heb bij de vrouwenvereniging ook al wel gemerkt dat de één meer een prater is dan de ander én dat dat gelukkig helemaal prima is.
LikeLike
Fijn dat dat daar ook kan. Ik vind het superfijn. Zijn lieve mensen en mooie onderwerpen dus snap helemaal dat jij daar ook graag binnen jouw kerk aan wil deelnemen.
LikeGeliked door 1 persoon
Bij ons in de kerk noemen we het ‘connect’. Eens in de twee weken komt onze connect samen, een groepje gelovige vrouwen uit ons dorp (en het dorp ernaast, haha). Ik vind het heel fijn om een connectie te hebben met andere vrouwen die ook in het geloof staan en die daar ook graag over praten. Ik vond het ook moeilijk. Ik ben niet zo van het praten voor de groep en de aandacht op mij leggen, maar het is me zo meegevallen. Ben heel blij dat ik ga en ik ben heel blij dat jij ook gegaan bent!
LikeLike
Mooi om te lezen! Het is inderdaad die connectie. Die vind ik ook fijn.
LikeLike
Wat fijn dat dit je lukt! Een stapje richting herstel (dit kon je twee jaar geleden nog niet, dat weet ik zeker), en het brengt je ook iets. Die balans tussen wat kost het je en wat brengt het je, die lijk je steeds beter te kunnen herkennen. Mooi om te lezen!
LikeLike
Sterker nog: een half jaar geleden was dit nog ondenkbaar.
LikeLike
Ik kan me helemaal terug vinden in je bezwaren/vooroordelen tegen de vrouwenvereniging, zo herkenbaar.
En weet je: ook ik ben deze week voor het eerst naar de vrouwenvereniging (bij ons heet het wel zo) geweest, zaal vol (80), maar wel allemaal in groepjes, waardoor het niet massaal leek.
Een van de vrouwen vertelde over dementie, ze werkt met demente mensen, interessant en heel praktisch.
Pauze vind ik niet fijn, maar is gelukkig niet lang.
Verder zie ik het nog wel, ik kijk het even aan.
Deze keer was ik van te voren gewoon zenuwachtig…
LikeLike
O, die zenuwen heb ik ook nog elke keer hoor. Hier dus ook allemaal in groepjes en daardoor lijkt het inderdaad minder massaal.
LikeLike
Het klinkt inderdaad alsof het al die prikkels wel waard is !
Is het eigenlijk bewust een vrouwengroep, en hebben mannen hun eigen groep, of komen er simpelweg geen mannen op zo’n avond af ?
LikeLike
Het is bewust een vrouwengroep en er is inderdaad ook een groep voor mannen. Voor jongeren is er wel een gemengde groep.
LikeLike
Fijn dat je een groepje hebt gevonden waar je je thuis voelt. Ik ben ook niet zo van “gedwongen gezellig zijn”. Liever met weinig mensen die werkelijk bij mij passen en waar ik bepaalde interesse mee deel. Anders heb ik genoeg aan mezelf. Overigens ben jij waarschijnlijk niet de enige vrouw in de groep die anders is. Maar ja, dat weet je pas, als je er langs gaat. Overigens is dat door elkaar praten, typisch iets voor Nederland. Ook ik betrap me er hier vaak op, en dan merk ik, dat men hier netjes wacht tot iemand uitgepraat is, en er dan op in gaat. Een hele verademing, maar wel wennen. Succes!
LikeLike
Klopt, er zullen zeker meer vrouwen zijn die ‘anders’ zijn, maar probleem is dat ‘we’ daar vaak niet open over zijn. Overigens bedoel ik met door elkaar praten niet zozeer dat mensen elkaar niet uit laten praten, maar er zitten gewoon diverse groepjes die met elkaar in gesprek zijn en tja, dan zijn er dus meerdere mensen aan het woord;).
LikeLike
Het gaat er maar om dat jij je er prettig bij voelt en er onderwerpen aan de orde komen die jouw interesse hebben want, al denk jij van niet, alle mensen verschillen van elkaar. Wel een gemiste kans dat het alleen om vrouwen gaat, bijbel studie lijkt me niet een specifiek vrouwenonderwerp dus heel geschikt voor gemende gelovige groepen.
LikeLike
Voor jongeren is er een gemengde groep, maar ik heb stiekem ook liever gemengde groepen voor ouderen. Ik snap dat ook nooit zo goed, waarom dat dan op een gegeven moment gesplitst wordt.
LikeLike
Daar zou je dan toch ook voor moeten kunnen kiezen.
LikeLike
Kan wel, maar dat is dan bij mensen thuis en daar krijg ik helemaal de zenuwen van.
LikeLike
Het eerste wat ik denk is jasses allemaal vrouwen, beetje ouderwets om het gescheiden te houden. Vaak brengen mannen best mooie dingen in als het over begrijpen van dingen gaat, ze kijken en denken anders. Maar wel tof dat je het leuk hebt, ik moet er niet aan denken te moeten mingelen en gezellig doen.
LikeGeliked door 1 persoon