Boekenpraat: Hoe mijn leesliefde begon (basisschool)

Hoewel 2022 het jaar is van de langdurigste leesdip ooit, durf ik mezelf nog steeds wel een boekenwurm te noemen. Mijn liefde voor lezen ontstond al heel vroeg, in groep drie, en ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Hoogste tijd voor een blogje over het begin van mijn leesavontuur en leesliefde.

Groep 3: hoe het ooit begon

Op een zomerdag in 1994 betrad ik voor het eerst groep drie. Ik zou het plekje waar ik in de klas zat nog zo aan kunnen wijzen. Het was ook op diezelfde zomerdag, een maandagmiddag in groep drie, dat ik voor het eerst officieel begon met leren lezen. ‘De vis in de kom’ was wat we leerden. Later kwamen daar ‘de mug op de teen’, ‘de haan in het hok’ en nog veel meer zinnen bij. Ik vond het op die eerste middag al fascinerend. Dat letters zomaar woorden waren en dat die woorden samen een verhaaltje waren, vond ik helemaal te gek.

Later dat jaar kwamen er allerlei andere woorden en boekjes bij. Wat ik me vooral herinner, zijn al die platen met de verschillende zinnen die in de klas hingen. Ik herinner me ook de cassettebandjes die bij de methode hoorden. Die konden we buiten de klas, ergens op de gang, afspelen. Dat was in elk geval de bedoeling. Ik snapte er namelijk geen sikkepit van, dus ik zat meestal maar wat te klooien met die cassetterecorder en dat was het dan.

Uiteindelijk las ik de serie uit, beheerste ik alle letters en kon ik dus lezen. Tijd voor echte boekjes.

Groep 5: duolezen

Van groep vier herinner ik me weinig qua leesonderwijs, maar van groep vijf herinner ik me het ‘duolezen’. Lezen in een tweetal, waarbij je om en om hardop een bladzijde voor moest lezen. Ik vond dat vreselijk. Het was altijd wel gezellig hoor, maar ik vond dat om en om voorlezen zo stom. Ik wilde gewoon op mijn eigen tempo een boek kunnen lezen. Liefst ook nog een boek dat ik zelf had uitgekozen en niet een boek dat de juf voor me koos.

Van groep vijf herinner ik me ook de schoolbibliotheek. Op dinsdag hadden we dan ‘stillezen’ op het rooster staan (feest!) en ondertussen mochten we dan in groepjes naar de schoolbibliotheek. Ik was er zo’n beetje wekelijks te vinden, want ik las ook graag als ik mijn werk af had, dus mijn boeken gingen snel.

Wat ik me ook herinner, is dat we soms klassikaal een boek lazen. Dat waren korte verhaaltjes en dan kon je zomaar een leesbeurt krijgen. Ik vond dat vre-se-lijk, want ik lette nooit op en zat op mijn eigen tempo het verhaaltje te lezen. Mooi dat ik dan met een rood hoofd zat als ik een leesbeurt kreeg.

Groep 8: je eigen boek mee

In groep acht werd het pas echt een leesfeest. Toen mochten we ons eigen boek meenemen en dat mochten we dan lezen als ons werk klaar was. Het moest even langs de meesters ogen voor een check of het boek oké was en dan mocht je het lezen.

Ik zag mijn boek pas nog in mijn boekenkast staan. De rug en de hoeken zijn totaal versleten, want het boek heeft ongeveer het hele jaar in mijn schooltas gezeten. Het was namelijk op dat moment mijn favoriet, dus ik las het gewoon keer op keer op keer op keer op keer. De meester had het blijkbaar niet door en/of vond het prima dat ik altijd maar met hetzelfde boek voor mijn neus zat.

Er waren ook andere boeken hoor, maar die las ik blijkbaar thuis. We gingen namelijk ook (vrijwel) wekelijks op vrijdagavond naar de bieb en daar laadde ik mijn tas vol boeken om vervolgens thuis opgekruld op de bank gelijk in die boeken te duiken.

Mijn leesliefde ontstond op de basisschool

Al met al kunnen we rustig concluderen dat mijn ervaringen met lezen op de basisschool vooral positief waren. Op de middelbare school werd het soms iets minder, maar dat had te maken met de verplichte leeslijst. Dat voert te ver voor deze blog. In deze blog gaat het namelijk om mijn liefde voor lezen en die ontstond dus op die ene maandagmiddag in 1994: de maandagmiddag waarop ik ontdekte wat letters zijn en hoe die woorden vormen. Overigens vermoed ik wel dat meespeelt dat er al een fijne voedingsbodem lag voor die letters, want ik was altijd ook al dol op voorgelezen worden en dat gebeurde thuis.