De jobcoach

“Ik zag op tv een jobcoach en toen dacht ik: dat wil ik ook,” zei ik tegen mijn psycholoog. Ongeveer op datzelfde moment kwam er een een brok in mijn keel, begon ik raar te ademen en kreeg ik een beklemmend gevoel op mijn borst. Over de jobcoach en de enorme stress die ik ervan kreeg.

Er is veel meer dan onderwijs

Heel af en toe, als alle bordjes op groen staan en er echt heel veel rust in mijn hoofd is, lukt het me om te denken dat ik op een dag weer aan het werk ga. Wat ik dan ga doen, is echter één groot vraagteken. Ik heb wel het één en ander aan diploma’s, maar die zijn allemaal gericht op het onderwijs en wat dat betreft dus vrij beperkt/beperkend.

Maar er is nog iets. Ik heb vanaf mijn vierde geroepen dat ik juf zou worden en dat gebeurde ook. Ik heb mijn onderwijsloopbaan afgestemd op dat doel en dat leek perfect. Maar dat was dus niet perfect, want inmiddels blijkt dat het onderwijs voor mij te zwaar is. Maar wat dan wel?

Eerlijk gezegd denk ik dat ik maar van tien procent van alle banen een idee heb dat ze bestaan. Er is zoveel meer dan onderwijs en er is zoveel meer dan ik weet. Er zijn vast ook branches waarin ik met mijn onderwijsdiploma’s aan de slag kan of waar ik aan de slag kan met mijn levenservaring of wat dan ook.

De jobcoach

Ik werd me weer eens bewust van dat ‘meer dan onderwijs’ toen ik op tv een jobcoach aan het werk zag. Ik realiseerde me dat zo’n jobcoach voor mij ideaal zou zijn. Iemand die meedenkt met wat er allemaal voor mij zou kunnen en die met concrete opties komt.

Dat was ook waarom ik een week later tegen mijn psycholoog zei dat ik ook een jobcoach wilde. Maar met dat ik dat zei, sloeg de paniek toe. Ik kreeg lichamelijk een heftige reactie en in mijn hoofd ontstond één grote chaos. Ik benoemde dat naar mijn psycholoog. Vervolgens moest ik uitleggen wat dan voor die paniek zorgde.

Paniek over werk

“De arbo had het ook altijd over iemand die met me mee zou kunnen kijken, maar als je bij het UWV een jobcoach hebt, zit daar gelijk aan vast dat je ook soort stages gaat lopen en dat is echt nog een stap te ver. Ik wil iemand die met me meedenkt en die zegt wat een mogelijke baan zou kunnen zijn, maar ik ben nog niet toe aan meeloopdagen, stages, sollicitaties, enz.” Mijn psycholoog snapte dat en vatte het mooi samen: “Je wilt theorieles. Als het over zwemmen zou gaan, wil je de theorie, maar je wilt nog niet in het water.” Dat was precies hoe ik het voelde.

“Ik heb gehoord dat ze soms ook vanuit de gemeente jobcoaches hebben. Zou het niet geweldig zijn als ik zoiets vanuit de uren van mijn pgb zou kunnen doen?” vroeg ik. Dat zou zeker geweldig zijn en we houden het in ons achterhoofd voor het volgende gesprek met de gemeente.

Maar daarmee was mijn paniek nog niet opgelost. “Ik heb helemaal een opgejaagd gevoel en grote chaos,” legde ik uit. “Ik ben zó bang om te werken. Het is zó fout gegaan en ik wil dat niet nog een keer, maar ik ben er heel erg bang voor.”

Begeleid weer aan het werk

Mijn psycholoog vond mijn paniek niet raar. Hij benoemde wat er gebeurde en legde uit dat ik weer veel meer stappen aan het zetten was dan we daadwerkelijk deden. We praatten over een jobcoach, maar ik was in mijn hoofd alweer fulltime aan het werk.

Mijn psycholoog legde uit wat ik zelf ook wel weet: als ik weer aan het werk ga (en het is al een hele stap dat hij dat mag zeggen, want een jaar geleden leidde alleen al zo’n uitspraak tot blinde paniek), moet dat begeleid worden. Er moet iemand met me meedenken en meekijken hoe het gaat en hoe ik bijvoorbeeld mijn tijd indeel. Ik was het daar helemaal mee eens: “Destijds riepen sommige mensen wel dat het zo niet ging, maar ik wist niet beter. Ik dacht echt dat ik het goed deed. Maar dat deed ik dus niet. Ja, misschien voor mijn werk, maar niet voor mezelf.” En daar zit de grootste angst: wat als ik weer diezelfde fout maak? Daarom zou zo’n stap begeleid moeten worden. De eerste stap zou een gesprek met een jobcoach kunnen zijn. Na zo’n gesprek zou praten over ‘ooit weer aan het werk’ toch concreter zijn in mijn hoofd en daarmee denk ik makkelijker. Heel eerlijk? Zo’n gesprek zou ik doodeng vinden, maar ook héél erg leuk.