Dromen van het podium

Stiekem droom ik al jaren van het podium. Nee hoor, ik hoef geen musicalster te worden en cabaret gaat het ook niet worden, maar ik zou het fantastisch vinden om een ‘podium’ te hebben waarbij ik mensen/artsen iets kan vertellen over hypochondrie en/of autisme. Het is zo’n droom waar ik het zelden over heb, maar vandaag heb ik het er maar een keer wél over.

Jaren geleden in de huisartsenpraktijk

Jaren geleden in de huisartsenpraktijk sprak ik mijn droom voor het eerst uit. Het begon als een combinatie van een grap en boosheid. Ik legde aan mijn huisarts uit dat ik doktersassistentes en artsen best iets te vertellen heb als het gaat om hypochondrie. Het gaat namelijk niet alleen over dat veel te vaak artsen bezoeken, maar het begint bij de angst thuis en dan dat enge telefoontje naar de assistente, enz. Hoewel er iets van een grap in mijn woorden zat, was ik óók serieus.

Daar, in dat consult bij de huisarts, zei ik voor het eerst hardop waar ik stiekem van droom: artsen en anderen vertellen over hypochondrie en hoe verwoestend dat is en wat ‘wij hypochonders’ nodig hebben van artsen.

We zijn jaren verder

Toen ik mijn droom hardop uitsprak, wist ik nog niets van mijn autisme en was ik nog niet genezen van mijn hypochondrie. Ik zat er nog middenin. Ik denk dat ik in die periode zeker wel mensen erover had kunnen vertellen, maar inmiddels denk ik dat ik nóg meer te vertellen heb. Ik kan namelijk vertellen hoe verwoestend en allesomvattend hypochondrie is, maar ik kan óók vertellen dat er herstel mogelijk is en hoe dat bij mij is gekomen. Nu we jaren verder zijn, is de droom er dus nog steeds, maar heb ik alleen een beetje extra informatie om op het ‘podium’ ook te delen.

Presenteren doe ik heel graag

Hoewel ik ergens een tikje verlegenheid in me heb zitten, heb ik daar op een podium geen last van. Ik heb voor volle kerken Bijbelverhalen verteld zonder één spoortje van stress. Ik doe niets liever dan volle zalen toespreken. Zo heerlijk om te doen vind ik dat.
Daarnaast denk ik dat ik de mensen op het gebied van hypochondrie (en/of autisme) echt wel wat zou kunnen leren. Niet omdat ik de wijsheid in pacht heb, maar wel omdat ik mijn eigen ervaringen heb. Het zijn juist die ervaringen waar veel anderen iets over willen horen. Laat mij dat dan heerlijk vertellen!

De droom kwam weer tot leven

Ik deed pas op Instagram een vragenrondje. Ik kreeg de vraag wat ik het komende jaar zou willen doen. Het antwoord was dat ik geen idee had. Ik denk niet in grote doelen, want daar krijg ik alleen maar heel veel stress van. Maar twee minuten na dat antwoord wist ik het ineens: ik wil presenteren; ik wil delen.
En het grappige is: ik had deze blog al geschreven en daarna kwam ik voor mijn driemaandelijkse afspraak bij de huisarts. Waar hadden we het over? Juist ja, toch ook weer over deze droom. Hij is nog steeds aanwezig.
De droom komt de laatste tijd dus ineens weer tot leven. Ik heb geen idee of en hoe ik hem kan realiseren, maar hem uitspreken lijkt me in ieder geval een eerste stap.