Mijn blogplezier was een poosje verdwenen. Ondanks dat ging ik door met bloggen, want ik heb altijd genoeg ideeën waar ik over wil schrijven. Gelukkig is het plezier inmiddels weer terug. Waarom verdween het en hoe kwam het terug?
Mijn onzekerheid neemt het soms even over
Ergens diep in mij schuilt een heel onzeker iemand. Dat weet ik over het algemeen voor de buitenwereld redelijk te verbergen, maar ik vraag me altijd af wat anderen ergens van vinden én ik denk bovendien dan ook nog te weten wat die anderen vinden.
Op zo’n moment dat de onzekerheid het overnam, verdween mijn blogplezier. Want wat als mijn blogs niet goed genoeg zijn? Wat als niemand het wil lezen? Er zijn tig blogs die groter zijn dan de mijne. Er zijn tig mensen die veel beter kunnen schrijven dan ik. Dat en meer gedachtes beheersen in zo’n onzekere periode mijn hoofd.
Daar knap ik niet van op, moet ik zeggen. En dat soort gedachten nemen dan het plezier weg en in dit geval zelfs het blogplezier. Dat ik ook somber was en sowieso niet echt dingen leuk vond, hielp ook niet mee.
Ik blogde gewoon door
Ondanks dat het blogplezier verdween, blogde ik gewoon door. Dat had diverse redenen. Ten eerste weet ik heel goed dat ik bloggen wél leuk vind en ergens weet ik met mijn verstand dat al die ideeën van mijn onzekere zelf onzin zijn. Als mensen het niet willen lezen, moeten ze dat vooral niet doen en als een ander beter kan schrijven dan ik, moeten ze daar gaan lezen. En wat als niemand het wil lezen? Dan wil ik het nog steeds schrijven, dus…
Ten tweede zorgt mijn blog ook deels voor een dagritme, ondanks dat ik niet werk. Ik maak elke dag even een rondje langs de blogs die ik volg en ik schrijf één keer per week een middagje blogs om voorraad te hebben. Dat dagritme is nogal belangrijk, dus dat wilde ik graag behouden.
Maar de belangrijkste reden: ik houd van schrijven! Dan kan onzekerheid van alles roepen, maar dat mocht van mij niet winnen.
Mijn blogplezier kwam terug!
Ik had al met één van mijn psychologen besproken dat mijn blogplezier was verdwenen, maar die was ook met me eens dat ik maar beter gewoon door kon bloggen, juist ook vanwege het ritme dat mijn blog aan mijn dagen geeft.
En toen ineens, op een maandagmiddag, kwam het blogplezier helemaal terug. Dat kwam omdat ik begon aan een blogje over leesliefde op de basisschool. Ik schreef er ook één over leesliefde op de middelbare school en vervolgens tipte Nienke van BookSomeTea me dat ik ook wel iets kon schrijven over leesliefde toen ik werkte. Dat resulteerde uiteindelijk in een serietje van vijf blogs over mijn leesliefde. Die blogs rammelde ik er in recordtempo uit en ik schreef er die maandagmiddag geloof ik gelijk drie. Later die week schreef ik er nog twee.
Die week gebeurde er nog iets: ook de hersenspinsels gingen ineens weer als een speer én ik had er weer plezier in en de onzekerheid hield op met schreeuwen en fluisterde alleen nog een beetje. Uiteindelijk maakte ik die week wel acht blogs. Niet omdat het ‘moest’ om mijn ritme vast te houden, maar omdat ik er weer zin in had. Ik ben heel blij dat het blogplezier terug is. Want nu voel ik wat ik wel wist: ik wil doorgaan met bloggen. En ik denk nog héél erg lang!
Hoofdtaal 
Heerlijk! Heel herkenbaar ook, bij mij komt het er steeds maar niet van om te bloggen terwijl ik het toch echt heel leuk vind.
LikeGeliked door 2 people
Fijn dat je blogplezier weer terug is! En ik hoop je hier nog heel lang te lezen. Lees het met plezier!
groetjes, Alice K.
LikeGeliked door 2 people
Fijn dat je blogplezier weer terug is want ik lees ze graag 😃
LikeGeliked door 1 persoon
Jezelf vergelijken is inderdaad een top manier om alle plezier ergens uit te zuigen. Helaas maar al te herkenbaar. Superfijn dat je het blogplezier terug hebt gevonden Naomi.
LikeGeliked door 2 people
Bij mij was ‘dagritme behouden’ ook een reden om te beginnen met bloggen. Al moet ik zeggen dat ik niet in een middag de blogvoorraad voor een week kan schrijven. Dat duurt bij mij meestal iets langer 😉. En blogplezier: welkom terug!
LikeGeliked door 2 people
Iedere blogger krijgt vanzelf de lezers die ‘m passen en inderdaad, als niemand je blogs waardeert komen er gewoon geen lezers. Dat is álles dat er kan gebeuren en dat is niet zo verschrikkelijk. Ik schrijf nóóit logjes vooruit en dat is omdat ik diezelfde onzekerheid ken als jij. Doordat ik de geschreven logjes direct publiceer krijgt de twijfel gewoon geen kans en halen de eerste reacties meteen alle onzekerheid weg.
LikeGeliked door 1 persoon
Op Instagram plaats ik wel altijd gelijk wat in me opkomt en dan haal ik het dus soms weg na een paar minuten. Ik heb blijkbaar tijd nodig om het even te laten bezinken wat ik heb geschreven. Leuk hoe dat bij iedereen anders werkt.
LikeLike
Ja klopt, dat maakt het ook zo leuk.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh wat mooi dat je liefde voor het schrijven jouw blogplezier heeft teruggebracht. Overigens herkenbaar dat er af en toe een soort van blokkade ontstaat niet omdat je geen onderwerpen hebt maar gewoon om je je soms moet aan het werk moet zetten. Lees jouw blogs altijd graag dus blij dat je er mee doorgaat.
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar hoor, bloggen gaat hier ook met ups en downs. Fijn dat je de zin weer te pakken hebt!
LikeGeliked door 1 persoon
Doe het vooral op je eigen manier!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat knap dat je, ondanks het plezier even weg was, je toch ben blijven bloggen.
Maar met plezier is alles leuker natuurlijk, dus gelukkig dat de zin nu weer terug is 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik had de blogqueen nodig en een subtiele hint in de vorm van Koe Blogger. Blijf doen wat je doet zolang je er plezier uithaalt en je je er goed bij voelt. Schrijf desnoods wat tijdloze blogs die je klaar zet voor als het even niet wil. Maar verander niet, je bent uniek kijken naar anderen heeft geen nut want waarover jij schrijft is echt heel bijzonder.
LikeGeliked door 1 persoon