
Het verhaal
Achter een rij herenhuizen ligt een verwaarloosd veldje. Meneer Laarhuis heeft nooit de moed kunnen vinden om het veld na het overlijden van zijn vrouw te onderhouden.
Dan komt Katinka, die regelmatig bij meneer Laarhuis langsgaat, met het idee om een gezamenlijke moestuin van het stuk grond te maken. De bewoners van de omliggende huizen zouden allemaal mee kunnen helpen in het onderhoud en de oogst zou verdeeld kunnen worden.
Meneer Laarhuis stemt in met het plan en de buren komen -in eerste instantie wat aarzelend- bij elkaar om plannen te maken. Langzaam maar zeker wordt het verwaarloosde stuk grond een goed onderhouden tuin. Bijkomend effect: langzaam maar zeker leren de omwonenden, die min of meer vreemden voor elkaar waren, elkaar steeds beter kennen. Eenzaamheid, huwelijksproblemen en werk komen allemaal voorbij.
Mijn mening
Verhaal over het samenbrengen van mensen
De zussen Margreet en Reina Crispijn brengen in ‘De binnentuin’ diverse mensen bij elkaar. Om de binnentuin wonen allerlei verschillende typen mensen, allemaal zo met hun eigen problemen. De manier waarop de tuin deze mensen met elkaar verbindt, is mooi om te lezen. Dat stuk in de verhaallijn hebben de zussen ook mooi uitgewerkt. Het laat zien hoe een goede buur soms beter kan zijn dan een verre vriend.
Het gemis van een hoofdpersoon
In dit boek spelen -vanzelfsprekend, gezien de setting- veel personen een rol. Er is echter niet gekozen voor één duidelijke hoofdpersoon. Waar het ene moment geschreven wordt over de ene buur, kun je in de volgende zin ineens in het hoofd van de andere buur zitten. Dat vond ik soms verwarrend, zeker gezien het feit dat die wisseling lang niet altijd vooraf wordt gegaan door een witregel.
Dat gemis van een hoofdpersoon haalde voor mij de kracht uit dit verhaal. Ik vond het wat rommelig en daardoor zeker in het begin niet pakkend. Het duurde (te) lang voor ik alle omwonenden leerde kennen.
Conclusie
In de roman ‘De binnentuin’ schrijven Margreet en Reina Crispijn over de omwonenden van een stuk grond dat al een poos verwaarloosd wordt. Samen maken de buren er een goed verzorgde (moes)tuin van. Dat werken in de moestuin blijkt niet alleen goed voor elke afzonderlijke buurman of buurvrouw, maar verbindt de buren ook met elkaar.
Helaas kiezen de schrijfsters er in dit boek voor om alle buren aandacht te geven zonder een duidelijke hoofdpersoon te kiezen. Dat maakt dat het boek soms wat rommelig overkomt en dat het lang duurt voor je iedereen leert kennen.
Ik vond het een leuke roman voor tussendoor, maar ik had er meer van verwacht en gehoopt.
⭐️⭐️⭐️
Meer informatie over De binnentuin
Dit boek ook lezen?
Koop ‘De binnentuin’ bij bol.com.
Boekgegevens
Titel: De binnentuin
Auteur: Margreet & Reina Crispijn
Uitgeverij: Zomer & Keuning
Genre: Roman
Pagina’s: 208
Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.
De cover vind ik heel uitnodigend en het verhaal klinkt leuk. Maar zoveel wisselende personages is niets voor mij. Lees jij ook de boeken van Sanne van Havelte toevallig?
LikeLike
Nee, nog nooit iets gelezen van Sanne van Havelte, maar als het een aanrader is, kan dat natuurlijk veranderen:).
LikeLike
Veel personages vind ik niet zo fijn om te lezen… dus deze ga ik niet op mijn lijstje zetten.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit boek heb ik gelezen en inderdaad soms wat verwarrend.
Hun boeken: Lied der seizoenen ,melodie van herinnering, kan ik aanbevelen!
In de reacties lees ik Sanne van havelte, ‘k heb de hele serie pas nog herlezen op één boek na, die heb ik niet (onder de mimosa)
LikeGeliked door 1 persoon
Dit klinkt inderdaad als een heerlijk boekje voor tussendoor
LikeGeliked door 1 persoon