Dat verdient (g)een bloemetje

Bloemen en ik hebben een wat bijzondere verstandhouding. Dat ik van bloemen houd, is duidelijk. Zowel de bermbloemen in de polder als bloemen in een vaas vind ik geweldig. Toch had ik tot voor kort zelden bloemen in huis, maar daar heb ik verandering in gebracht, want soms verdient iets gewoon een bloemetje.

Bloemen als beloning

Bloemen hebben bij mij lang de functie gehad van een beloning. Als ik bijvoorbeeld op mijn werk de rapporten af had, ging ik die middag even langs de supermarkt voor een goedkoop bosje bloemen. Later kocht ik na elke therapiesessie ook een bos(je) bloemen. Gewoon omdat ik vond dat ik die verdiend had als ik hard had gewerkt in therapie.

Bloemen ‘gewoon zomaar’ kopen heb ik eigenlijk nog nooit gedaan. Er moest voor mij altijd wel een reden zijn om bloemen te kopen. Ik denk dat ik bloemen zag/zie als luxe-artikel en ik ben nu eenmaal nogal zuinig, dus ja, dan koop je ze niet ‘zomaar’.

Jaren geen bloemen in huis

Vijf jaar geleden startte ik met therapie bij een instelling die niet werkt met contracten met zorgverzekeraars. Dat betekende dat ik het grootste deel van mijn therapie zelf moest betalen, want van de verzekeraar kreeg ik alleen een paar honderd euro vergoed vanuit de aanvullende verzekering. Vanaf dat moment besloot ik geen bloemen meer te kopen als beloning voor een therapiesessie. Ik vond namelijk dat ik daar geen geld meer voor had. Dat had ik wel, maar in mijn hoofd niet.

Inmiddels wordt die hulp voor het grootste deel vergoed door de gemeente vanuit een pgb, maar een bloemetje kocht ik na een therapiesessie nog steeds niet voor mezelf. De afgelopen jaren kocht ik sowieso geen bloemen voor mezelf. Ik had ze dus alleen in huis als ik een bos van iemand kreeg. Dan genoot ik er ook driedubbel van én ik liep er dagenlang met mijn (telefoon)camera langs om ze vast te leggen.
Miste ik de bloemen de afgelopen jaren?
Mwa, niet echt. Of toch wel?

Ik heb weer bloemen in huis!

Een poosje geleden had ik foto’s nodig voor boven blogs, maar omdat het koud was geweest, had ik geen bloemen op de foto kunnen zetten en ik wilde ook niet nog maanden na de kou aankomen met mijn bevroren blaadjes. Ik besloot dat ik dan maar even bij de weekboodschappen een bosje bloemen mee moest nemen. Daar zou ik minimaal drie blogfoto’s van kunnen schieten.

Zo geschiedde.
En toen was ik om.
Eerst kocht ik twee weken bloemen bij de supermarkt en daarna ging ik, voor meer keuze, naar het tuincentrum.
Een bosje bloemen kost maar vier euro en dat kan ik echt wel missen. En die bloemen zijn het zó waard! Ze geven me een gevoel van lente in huis en ze geven me blijheid en ik kan er zo heerlijk foto’s van maken.

Maar ja, koop ik dan ‘zomaar’ bloemen voor mezelf?
Jazeker.
En als mijn zuinigheid en mijn ‘je hoeft niet zo lief voor jezelf te zijn’ er iets tegenin brengt, weet ik het goed gemaakt: ik heb die bloemen nódig. Mijn blog heeft ze nodig. Want ja, je moet blogfoto’s hebben toch? Dus dat verdient een bloemetje!