Toen ik mijn eerste grijze haren kreeg, was ik vierentwintig. Het waren toch overduidelijk de eerste tekenen van naderende ouderdom. Hoewel ik al eerder schreef over signalen dat ik ouder word, kwamen er recent weer wat dingen bij waardoor ik besefte: o help, ik word (of gedraag me;)) oud.
Het zit hem in de kleine dingen
Vroeger vond ik mijn ouders oud. Inmiddels besef ik dat dat wel meeviel, maar als kind waren mensen van ergens tussen de dertig en de veertig natuurlijk stokoud. Om nog maar te zwijgen over grootouders. Die waren natuurlijk hoogbejaard, vond mijn kinderhoofdje.
Nu ben ik zelf ergens tussen de dertig en de veertig en ik zie en hoor mezelf dingen doen waarvan ik vroeger dacht dat ik die echt nóóit zou doen of zeggen. Ik hoor mezelf van die dingen zeggen waarvan ik dacht: nee hoor, dat is echt iets voor oude mensen. En nu doe ik zelf van die kleine dingen. Ik schreef daar al eerder blogs over, maar inmiddels zijn er weer wat nieuwe subtiele ouderdomssignalen bij.
Recent ontdekte ouderdomssignalen
Dit zijn de recente ontdekkingen waardoor ik weer besefte dat ik gewoon net zo ben als mijn ouders vroeger. En zo zou ik dus nooit worden hè…
- Bij gladheid blijf ik liever binnen. Want ja, buiten is het glad en eng en je kunt je been breken en met de auto wil ik al helemaal niet weg, want wat er dan toch allemaal kan gebeuren! Vond ik vroeger heel overdreven, als mensen zo dachten. Ik stapte gewoon op mijn fiets als het glad was en ik ging zonder enige angst bijna twintig kilometer glibberend naar school. Oh man, het idee alleen al. Ik zou er nooit meer aan beginnen.
- Mijn oud-leerlingen zijn ‘ineens’ volwassen. Gisteren zaten ze nog als prepuber bij mij in de klas verlegen te zijn en nu staan ze ineens met een interview in de krant en blijken ze nogal succesvolle volwassenen te zijn. Kijk, dat ze succesvol zijn, is niet zo’n verrassing, maar dat ze ineens volwassen zijn, klopt in mijn hoofd niet. Als zij al volwassen zijn, moet ik wel stokoud zijn, toch?
- Mijn grijze haren zijn geen probleem meer. Heel lang vond ik mijn grijze haren een probleem. Ik overwoog jaren om mijn haar te verven, maar mijn kapster vond het nooit nodig. Die zei dat het niet genoeg opviel om te verven. Inmiddels heb ik het er niet eens meer over met de kapster. Die zou nu ook niet meer zeggen dat het niet opvalt, maar ik heb mijn grijze haren omarmd. Ik heb er helemaal vrede mee. En zo heerlijk dat ik dan nooit gedoe ga krijgen met uitgroei en wanneer stop je met verven en meer van dat soort ingewikkeldheden.
- Ik wil aan tafel eten. Dit is er één in de categorie ‘zo ga ik nooit worden’. Zo ben ik dus wel geworden. Ik eet in mijn eentje en ik kan doen wat ik wil. Als ik dat wil, kan ik op de bank eten. Dat leek me altijd heerlijk en ik heb het ook wel een poos gedaan, toen ik op mezelf woonde. Inmiddels niet meer. Ik wil aan tafel eten, want ja, dat is nu eenmaal veel praktischer. En nu er op tafel een puzzel ligt en ik dus ‘noodgedwongen’ op de bank eet, mis ik oprecht die tafel. Ik vind dit een ernstig signaal hoor;).
- Zonder bril kan ik geen letter lezen. Deze sloop er langzaam in. Toen ik op mijn twaalfde een bril kreeg, kon ik ook zonder bril nog prima lezen. Ik heb een plusbril, dus die is in principe juist voor lezen en dichtbij, hoewel ik hem heel de dag op heb en ook voor in de verte nodig heb. Jarenlang kon ik zonder bril ook nog lezen. Oké, niet zo scherp als mét bril natuurlijk, maar ik kón het nog. Mijn moeder, die ongeveer dezelfde sterkte had als ik, kon het niet. En dat vond ik vreemd. Bij de opticien zeiden ze: “Dat is de leeftijd.” En help, nu kan ik ook écht geen letter meer lezen zonder bril. Nu is mijn sterkte ook wel opgelopen sinds mijn twaalfde, maar ik vrees dus dat het óók de leeftijd is.
Bedenk hierbij even dat ik nog maar vierendertig ben. Ik vrees voor wat me nog allemaal te wachten staat;).
Hoofdtaal 
En wat zijn de al bekende ouderdomskwalen? 😉
LikeLike
Haha, van die dingen als vroeg wakker worden en dan blij zijn dat je nog wat aan je dag hebt;).
LikeGeliked door 1 persoon
Haha! Je bent niet de enige die er last van heeft, van zulke dingen. En dan ben ik nog een jaar jonger ook…
LikeGeliked door 1 persoon
Bij mij kwamen de eerste tekenen zo rond mijn 35: de eerste grijze haren, een paar kilo bijkomen, … Ondertussen ben ik al even een veertiger en begin ik weer nieuwe dingen te merken. Zo kunnen mijn ogen (ik draag al heel lang lenzen met een serieuze min-sterkte) niet meer vlot switchen tussen kortbij en veraf kijken. Als ik bv. iets op tv kijk en ik bekijk tussendoor mijn smartphone, en ik wil dan weer naar het tv-scherm kijken, dan duurt het even eer ik dat beeld weer scherp heb. Normaal met het ouder worden zegt de oogarts … Maar verder valt het voorlopig allemaal nog best mee, al hou ik mijn hart vast voor als ik in de overgang kom!
LikeLike
Oei, dat scherpstellen had ik ook last van als ik van ver weg naar dichtbij ging. Bij mij gelukkig nog wél op te lossen met een andere sterkte in mijn bril, maar dat is dan iets waar ik ook maar vast aan ga wennen;).
LikeLike
Ik ben 2 weken geleden 60 geworden (help) grijze haren nog steeds niet behalve een paar bij mijn slapen. Bijna 2 jaar geleden ben ik al aan staar geopereerd, ik dacht al maanden dat ik naar de opticien moest omdat mijn ogen slechter werden. Door corona stelde ik dat steeds uit en bij de opticien zagen ze het niet eens. Kreeg voorschrift van -7 naar -11 maar dat hielp natuurlijk niet:-). Ook nog steeds die overgang en dikker geworden afvallen lukt niet. Maar ach ik ben dankbaar dat ik ouder mág worden. Maak mij eigenlijk meer zorgen over de zorg in het algemeen die steeds slechter en minder toegankelijk wordt. Mijn moeder kreeg vorig jaar een CVA en wacht al maanden op hulp.
LikeLike
Ouder mogen worden is zeker iets om dankbaar voor te zijn! Zo ervaar ik dat ook.
LikeLike
Toen ik voor het eerst bij mijn man thuis kwam, vond ik mijn schoonmoeder echt oud… ze was 48 kwam ik later achter.
Nu ben ik 67 en ben al jaren grijs, ben aan beide ogen aan staar geopereerd. ‘k was 50 denk ik.
er zijn nog wel meer dingen te noemen sommige ben ik blij om, andere heb ik moeite mee.
Maar hé, ik voel me gezond en dat is heel wat waard.
LikeLike
Apart hè, hoe leeftijd iets heel subjectiefs is. Ik vond vroeger ook mensen van mijn leeftijd oud. Nu zie ik het zó anders. Gezondheid is zeker heel veel waard!
LikeLike
Bij mij moet je de grijze haren zoeken 🙂
Slechte ogen zal ik niet meer krijgen.
En voor de rest heb ik ook genoeg kleine kwaaltjes.
Vooral niet groot maken denk ik altijd maar voor mijzelf.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zwijg in alle talen….. nou ja ik kan nog zonder bril lezen….áls de letters maar groot genoeg zijn , een centimeter of 3 hoog lukt makkelijk hoor.
LikeLike
Dat moet ik nog eens testen, of ik dan kan lezen;).
LikeLike
“chocoladeletters” in de krant lees ik makkelijk zonder bril . 😉
LikeLike
Hm, die gaan bij mij ook. Nog net…
LikeLike
Dat weet ik omdat ik altijd zonder bril de krant van de mat raak, de kop kan ik dan nog wel lezen. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Je bent jonger dan ik, dat wist ik niet, wel lekker herkenbaar die verschijnselen. Ik heb vooral last dat de buurkinderen veel te bijdehand zijn voor hun leeftijd.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben leidster in de jeugdbeweging geweest en ben altijd in shock als ik die kinderen die eigenlijk geen kinderen meer zijn nu zie. 😅
Heb laatst ook weer eens een grijze haar ontdekt maar ik zit er eigenlijk ook niet zo mee in. En als ik mijn haar nog eens laat kleuren is het ook niet om die weg te werken.
En ik had vroeger vaak de gedachte dat ik bepaalde dingen zelf nooit zou zeggen omdat mijn ouders ze zeggen en u betrap ik mij daar ook vaak op dat ik net dezelfde dingen zeg.
LikeLike
Haha, uitspraken van mijn ouders betrap ik mezelf ook op ja.
LikeLike
Mijn opa en oma, die waren oud. Maar omdat mijn vader al ouder was toen hij kinderen kreeg, was alles tot 60 een normale leeftijd. Grappig hoe dat zo kan verschillen!
LikeGeliked door 1 persoon