Dit heeft elke juf/meester gezegd

Een poosje geleden schreef ik een blog over wat iedere (huis)arts en psycholoog weleens gezegd heeft. Maar eerlijk is eerlijk: in het onderwijs hebben ‘we’ ook een paar vaste uitspraken waar elke leerkracht zich ooit weleens schuldig aan heeft gemaakt. Hoogste tijd om daar eens naar te kijken.

10 vaste uitspraken van leerkrachten in het basisonderwijs

Hieronder volgen wat vaste uitspraken van leerkrachten, met daarbij de uitleg en mijn gedachten erover.
– Ik zeg het maar één keer. Ja, dat zeggen ze. Ik zei het ook, toen ik nog voor de klas stond. Ik vond namelijk dat ik dingen niet eindeloos hoefde te herhalen. En toen had ik een nascholing. Degene die de nascholing gaf, gaf instructies maar één keer. Ik had steeds geen idee wat er dan vervolgens van me verwacht werd. En dus nam ik me voor: ik zeg dingen als het moet tig keer. Speciaal voor kindertjes zoals ik, die wat meer verwerkingstijd nodig hebben.
– Een stoel heeft vier poten. Logisch hè? Alhoewel… de stoelen op de school waar ik werkte hadden maar twee poten. Maar leerlingen gebruiken stoelen graag om mee te wippen. Vond ik nooit zo’n probleem (want ze gaan vanzelf een keer onderuit en dan leren ze het wel af), maar het is nogal slecht voor het meubilair. Dus ja, ook ik zei er wat van. Niet omdat het me stoorde als kinderen zaten te kiepen op hun stoel, maar om het meubilair te sparen.
– Heb je al op het bord gekeken? Geloof me, je kunt op het bord zetten wat je wil en toch gaan kinderen een vraag stellen waarvan het antwoord al op het bord staat. Gegarandeerd. Minstens één keer per week.
– Weet je zeker dat je alles hebt gemaakt? Na een poosje ken je je pappenheimers. Van die kinderen die na vijf minuten werken hun schriftje inleveren, want ze zijn echt klaar. Maar je weet: bij het nakijken gaat blijken dat ze de helft hebben overgeslagen.
– Als ik praat, zijn jullie stil. Need I say more? Dit is wel ongeveer de juffigste uitspraak ooit en ja, ook ik gebruikte hem.
– Wat doen jullie toch allemaal op de wc? Want een bezoekje aan de wc duurt soms wel erg lang. Het is er dan ook wel heel gezellig soms, als je vriend(in) uit een andere klas er ook toevallig is. Even bijkletsen is nodig of niet dan?
– De deur is dicht… Wie niet in het onderwijs werkt, snapt deze niet. Elke juf of meester snapt ‘m. Het magische moment ’s morgens dat je de deur sluit en verwacht dat de kinderen stil zijn, zodat je de dag kunt beginnen.
– Zijn er nog vragen? Na elke uitleg. Elke dag weer. Tig keer. Net zolang tot er geen vragen meer zijn. (Of totdat je geen zin/tijd meer hebt om vragen te beantwoorden.)
– Denk je dat je moet overgeven? De nachtmerrie van elke leerkracht: kotsende kinderen. Zodra een kind bij mij meldde dat het niet lekker was, vroeg ik naar overgeefneigingen. Tip van flip: laat ze dat in de prullenbak doen. Zak eruit, weggooien en klaar ben je. En ja, ik heb kots geruimd. Heel zorgzaam. Maar vanbinnen gruwelde ik ervan.
– Staat je naam erop? Want ja, overal moet een naam op. Ik ken juffen die dat zelf deden. Ik stopte daar op een gegeven moment mee, want zeker in de bovenbouw moeten ze toch zelf hun naam ergens op kunnen schrijven. Alleen vergeten ze dat dus hè. Mijn oplossing? Als ik iets nieuws uitdeelde, zei ik eerst: “Oké, pak je pen. Schrijf nu je naam erop. Heb je ‘m? Dan mag het schrift open.” Dat ging -wonderlijk genoeg- altijd goed. En ja, uiteraard keek ik goed rond of iedereen deed wat ik zei.

Volgens mij zijn er nog veel meer van die standaarduitspraken te bedenken, maar dit zijn de tien die het eerst bij me naar boven kwamen. Er is overigens niks mis met die uitspraken, maar ze vallen gewoon op. Dat is alles.