Boekenpraat: De balletschoenen van Aya (Catherine Bruton)

Het verhaal

Aya (11 jaar) is gevlucht uit Syrië. Met haar moeder en haar broertje is ze nu in Engeland. Waar haar vader is, weet ze niet. Ze is hem tijdens de reis kwijtgeraakt.
In Syrië leidde Aya een heel gewoon leven. Ze had vriendinnetjes, ging naar school, speelde buiten en werkte aan haar grote passie: dansen. Maar toen brak de oorlog uit en was niets meer gewoon.
Nu Aya in Engeland is, mist ze het dansen, maar Aya is druk met het regelen van allerlei zaken rondom de asielaanvraag.

Dan blijkt dat er in het wijkgebouw waar Aya de asielaanvraag moet regelen ook dansles wordt gegeven. Als juf Helena merkt dat Aya een danseres is, laat ze Aya meedoen met de lessen. Ze wil Aya zelfs auditie laten doen op een balletschool. Maar alle trauma’s zitten Aya bij het dansen in de weg. Of kan ze het dansen juist gebruiken om haar trauma’s te verwerken?

Mijn mening

Kinderboek over vluchtelingen
‘De balletschoenen van Aya’ is een kinderboek en laat op een indrukwekkende manier zien hoe het leven van een vluchteling eruitziet. Aya is een meisje van elf, maar houdt zich bezig met zaken die voor volwassenen al ingewikkeld zijn.
Catherine Bruton laat zien dat vluchtelingen ook gewoon kinderen zijn, die in eerste instantie een heel normaal leven leidden, maar die moesten vluchten voor oorlog en geweld. Dit wordt heel mooi zichtbaar in de vriendschap die Aya sluit met de rijke Dotty. Hoewel de verschillen tussen Dotty en Aya levensgroot lijken, blijken de meisjes niet zo heel veel van elkaar te verschillen.
De reis van Syrië naar Engeland speelt niet de hoofdrol in dit boek, maar wordt weergegeven in flashbacks.
Een zin over de asielaanvraag die op mij veel indruk maakte, is de volgende: “Soms had ze het gevoel dat ze zelf zo’n zoekgeraakt dossier was, op de verkeerde plek beland, over het hoofd gezien.” Hartverscheurend eerlijk laat die zin zien wat ‘De balletschoenen van Aya’ voor verhaal vertelt.

Dansen kent geen grenzen
Aya is een danseres en zelfs als haar voeten niet echt dansen, danst ze nog in haar hoofd. Ze kan het dansen simpelweg niet laten. Het is ontroerend hoe Catherine Bruton laat zien dat dans geen grenzen kent: “Dansen kent geen grenzen; dansen kent geen taal, geen huidskleur, geen nationaliteit en geen religie. Een paspoort is niet nodig. Papieren ook niet. Of een verblijfsvergunning. Je kunt het niet bombarderen of beschieten of vernielen of verzuipen. Een tijdloze ruimte is het, waarin zowel oorlogen als liefde en familie bestaan en altijd zullen bestaan.”
Dit boek laat zien hoe helend dans voor Aya is. Dat is prachtig om te lezen, waarbij je bijna voor je kunt zien hoe Aya danst en kunt voelen wat er ondertussen allemaal in haar hoofd omgaat.

Conclusie
Het kinderboek ‘De balletschoenen van Aya’ van Catherine Bruton vertelt het verhaal van de elfjarige asielzoeker Aya. Zij zoekt asiel in Engeland en komt daar in aanraking met haar grote passie: dansen. Het dansen blijkt moeilijk te zijn door alle trauma’s die Aya heeft, maar tegelijkertijd kan het dansen haar helpen de trauma’s te verwerken.
Op een ontroerende, indrukwekkende manier vertelt dit boek over het leven van vluchtelingenkinderen en laat het zien dat dansen iets universeels is. Het boek is geschreven voor kinderen van 9 tot 12 jaar, maar is ook voor volwassenen een eye-opener. Het is heftig, confronterend en eerlijk en tegelijkertijd ontroerend, liefdevol en hoopvol.
⭐️⭐️⭐️⭐️

Meer informatie over De balletschoenen van Aya

Dit boek ook lezen?
Koop ‘De balletschoenen van Aya’ bij bol.com.

Boekgegevens
Titel: De balletschoenen van Aya
Auteur: Catherine Bruton
Vertaling: Ernst Bergboer
Uitgeverij: KokBoekencentrum
Genre: Kinderboek (9-12 jaar)
Pagina’s: 239

Deze blog bevat een affiliate link. Als je via deze link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Uiteraard betaal je daar zelf niets extra voor.