Ik zeg (nooit) onzin

“Jij zegt heel veel onzin!” zei mijn begeleider. Uiteraard protesteerde ik zo hard als ik maar kon, maar hij hield vol en vond ook nog: “Daar kun je een blog over schrijven.” Dit wordt die blog. Want zeg ik onzin?

Onzekerheid

In mijn onzekerheid doe ik een heleboel uitspraken die rechtstreeks uit mijn hart komen, maar die niet altijd even goed doordacht zijn. Zo voorspel ik iedere week dat de sessie met mijn begeleider niet doorgaat, want hij is ziek. Dan is hij niet ziek en gaat de sessie toch door. Hij weet dat ik zo denk, dus af en toe vraagt hij: “En, ging het door vandaag?” Meestal is mijn antwoord nee.

Ik doe ook kansberekeningen: “Hm, je bent al heel lang niet ziek geweest. Dan wordt de kans steeds groter. We hebben binnenkort een afspraak met iemand van de gemeente erbij. Dan ben je natuurlijk ziek, want dat is al heel lang geleden.”

Dat soort uitspraken en gedachten zijn er vanuit onzekerheid. Of eigenlijk vanuit mijn behoefte aan controle. Ik heb dan behoefte aan begeleiding, maar als ik mezelf er vast op voorbereid dat het niet doorgaat, is het minder erg als ik inderdaad word gebeld dat het niet doorgaat. Dan ben ik er vast op voorbereid.

Ik zeg (nooit) onzin

Het was weer zo’n sessie waarin ik allerlei voorspellende uitspraken deed. Ik voorspelde iets over sessies die niet door zouden gaan en over de gemeente die mijn pgb niet zou gaan verlengen en meer van dat soort dingen. Ik hoorde het mezelf zeggen en riep mezelf al tot de orde met te zeggen dat ik rare dingen zat te vertellen.

En zo kwam het dat mijn psycholoog vond dat ik heel veel onzin zeg. “Ik zeg nooit onzin!” riep ik uit.
Maar stiekem moest ik hem gelijk geven.

Natuurlijk was het allemaal grappig bedoeld, maar ergens zat er een kern van waarheid in. In mijn onzekerheid en mijn behoefte aan controle kan ik soms de waarheid een beetje uit het oog verliezen.
En erger nog: als mijn hoofd weer eens van a naar z springt zonder b tot en met y als tussenstap te nemen, kan ik ook een heleboel onzin uitkramen. Dan betekent kijken naar vacatures bijvoorbeeld ineens dat ik fulltime aan het werk ben.

Dus ja, wat dat betreft zeg ik een heleboel onzin.
Maar weet je wat zo fijn is? Bij en met mijn begeleider kan ik erom lachen.
Dat maakt mijn ‘onzin’ te dragen.
Dus laat mij maar lekker onzin zeggen.
Dat ik er dan ook nog een blogje over kan schrijven, is een mooi bijkomend voordeel;).