De afsluitende ggz-brief

Toen ik mijn traject bij de grote ggz-instelling afrondde, moest er nog één ding gebeuren: er moest nog een brief komen voor mijn huisarts. Daarin zou de psycholoog dan beschrijven wat we gedaan hadden en hoe het traject was afgesloten. Maar die brief ging in mijn hoofd een totaal eigen leven leiden.

Deze brief is privé

Mijn psycholoog zou de brief eerst schrijven en hem dan naar mij mailen, zodat ik kon kijken of ik het eens was met de inhoud. Als ik iets wilde veranderen, kon ik dat aangeven, hoewel mijn psycholoog wel had aangegeven dat die brief vooral haar zienswijze zou zijn. Beperkte inspraakmogelijkheden dus.

De brief kwam en ik was het met maar één zinnetje niet eens. Ik mailde dat naar mijn psycholoog, die de wijziging verwerkte en vervolgens de brief naar mijn huisarts en naar mij stuurde. Bij mij kwam er een extra boodschap bij: “Deze brief mag je delen met je begeleider en met toekomstige behandelaren, maar ga er zorgvuldig mee om. Het zijn privégegevens.” Zoiets was de strekking van het bericht.

Natuurlijk wist ik zelf ook wel dat zo’n brief privé-informatie bevat. Ik was dan ook helemaal niet van plan om hem met iemand anders dan mijn huisarts en mijn begeleider te delen. Dacht mijn psycholoog dat ik ‘m op mijn blog zou zetten? Natuurlijk zou ik dat niet doen. Maar ik kreeg ineens wel andere ideeën door haar mail.

Joehoe, kom eens kijken!

Ik dacht toen ik haar mail las: maar natuurlijk; ik was net van plan om ‘m beneden bij de ingang van het appartementencomplex op te hangen. Of nee, op het prikbord in de plaatselijke supermarkt.

En ik zag zo voor me hoe dat dan zou gaan in dit kleine dorpje, als ik die brief aan de voordeur zou hangen.
“Hé, kom eens kijken! Hier hangt een brief van een ggz-instelling. O, die is voor dokter X. Ach, eens even kijken wat ze dokter X. te vertellen hebben. Dat mogen wij natuurlijk ook wel even lezen, ondanks dat wij dokter X. niet zijn.
Over wie gaat dit eigenlijk? Aha, over Naomi, van nummer 9A*. O, die ken ik wel. Die is nog juf geweest hier op school. Eens even kijken. Waar komt dit vandaan? Hm, van een psycholoog. Interessant.
Beppie, kom ook eens kijken! Wij hebben hier een brief voor dokter X. Het gaat over Naomi, je weet wel, die hier juf is geweest op school en die elke dag door de polder wandelt. Ja, die ja, met die blauwe jas met roze bloemen.
Moet je lezen joh, die heeft een behandeling gehad voor eetproblematiek. Zozo, en er is elders autisme vastgesteld. Interessante materie. Waarom zou ze die brief aan de voordeur hebben gehangen? Ze had ‘m toch beter gewoon naar dokter X. op kunnen sturen? Maar blij dat het hier hangt; zo lees je nog eens wat.”

En zo zou mijn kleine dorpje zich dagen kunnen vermaken om één briefje op de voordeur van mijn appartementencomplex. Niet dat zoiets ooit werkelijkheid zou worden, maar dankzij mijn psycholoog ging ik er toch even over fantaseren. En hé, mocht ze gedacht hebben dat ik een blog aan die brief zou wijden, heeft ze dus tóch nog gelijk gekregen;).

*Nee, natuurlijk woon ik niet op nummer 9A. Geen zorgen mensen; zo onnadenkend als mijn psycholoog denkt dat ik ben, ben ik heus niet;).