Het was weer tijd voor mijn jaarlijkse evaluatiegesprek met de gemeente in het kader van mijn persoonsgebonden budget (pgb). Dat levert elk jaar spanning op en dit jaar was de spanning extra groot. Helaas was die spanning dit jaar aan het einde van het gesprek ook niet verdwenen…
Spanning vooraf
Ik was heel gespannen voor het gesprek met de gemeente. Wat als ze zouden denken dat ik dit jaar wel genoeg vooruit was gegaan en dus zouden vinden dat mijn pgb niet verlengd hoeft te worden? Dan zou ik zonder hulp zitten, want mijn behandeling is gestopt, dus ik heb nu alleen nog begeleiding. Behandeling en begeleiding zijn niet hetzelfde en behandeling heb ik dan misschien (nu) niet nodig, maar begeleiding wel.
De dag voor het gesprek liep de spanning hoog op. Ik at mijn kasten leeg, kreeg mezelf alleen nog enigszins rustig met een kleurplaat en maakte foute grappen over met een capuchon en zonnebril op naar het gesprek gaan, want dan zouden ze wel geloven dat ik nog steeds autistisch ben.
De start van HET gesprek
De dag van wat in mijn hoofd HET gesprek was geworden brak aan. Ik had iemand van de gemeente die ik nog nooit eerder had gehad. Ze begon het gesprek met de uitleg van de bedoeling ervan. Die bedoeling kende ik uiteraard al. Mijn begeleider, die ook bij het gesprek was, zag ik lachen. “Wat is er zo grappig?” vroeg ik me hardop af. “Ik vind helemaal niks grappig hieraan.” Dat vond hij ook niet, maar hij zag de spanning bij mij en hij merkte dat de vrouw van de gemeente die niet zag. Hij bracht die dus even onder woorden en daarmee brak hij een beetje het ijs.
Het leek erop dat de vrouw van de gemeente me iets anders ging benaderen nu ze wist dat er voor mij zoveel spanning zat bij dit gesprek.
Waarom ik begeleiding nodig heb
We hadden het over mijn grootste belemmeringen en klachten. Daarbij hadden we het over de vermoeidheid waar ik nog altijd last van heb. Nu is die vermoeidheid wel een stuk minder dan het geweest is, dus ik dacht halverwege het gesprek dat het misschien wel meeviel met die vermoeidheid. Die middag bewees ik even dat het niet meeviel: ik sliep vier uur. Zoveel vraagt zo’n gesprek dus van me.
Verder legden mijn begeleider en ik uit waarom ik begeleiding nodig heb en wat de belangrijkste doelen zijn. Die liggen vooral op het gebied van ‘ondertitelen’ van dingen die in het dagelijks leven gebeuren: dingen uitleggen en in perspectief plaatsen. Verder heb ik begeleiding nodig bij bepaalde sociale situaties, bij het maken van keuzes, maar ook bij het bewaken van mijn grenzen. Zeker nu ik weer meer kan, ben ik geneigd te veel te doen, vanuit enthousiasme. Nu ik een nieuw ritme probeer te vinden, is begeleiding daarbij zeer welkom.
Mijn blog kwam ter sprake
Bij de vraag naar mijn dagindeling kwam mijn blog ter sprake. Ik legde uit dat ik blog en dat ik daar toch elke dag wel even mee bezig ben. Dat schreef de vrouw van de gemeente op en dat was het.
Aan het einde van het gesprek nam de spanning weer toe. In voorgaande jaren kreeg ik altijd gelijk te horen dat mijn pgb verlengd zou worden, maar nu zei ze dat ik moest afwachten wat er uit intern overleg zou komen. Dat vond ik ingewikkeld en ik raakte in de stress.
Als slotvraag, om er weer wat luchtigheid in te brengen, vroeg de vrouw van de gemeente nog: “Ik ben benieuwd waarover je blogt. Waar schrijf je over?” En toen kon ik het niet laten om goudeerlijk te zijn: “Ik blog over autisme en over het leven. En over mensen van de gemeente die dan een pgb-gesprek komen voeren en dat ik dat doodeng vind.” Ze kon er gelukkig om lachen. Mijn begeleider legde nog even uit dat bloggen mij ook helpt om de chaos in mijn hoofd te ordenen.
Vervolgens vertrok de vrouw van de gemeente.
Ze liet mij in spanning achter. “Als je niks hoort, wordt het verlengd.” Eh. Oké. Niet oké. En gespannen wachtte ik verder af…
Hoofdtaal 
waarom kunnen ze niet altijd even zeggen of het ja of nee is? Een goedkope oplossing voor een dure ambtenaar. hopelijk komt het goed.
LikeLike
Ze moeten het eerst overleggen voor ze uitsluitsel mogen geven. Maar blijkbaar had ik in voorgaande jaren iemand die voor het overleg al zelf een besluit nam.
LikeLike
Ik bedoelde eigenlijk de zin: “als je niets hoort is het ok”. Je kunt toch altijd even reageren?
LikeLike
Ja, dat zou ik ook zeggen, dat je altijd kunt reageren… Vind ik ook tien keer zo logisch klinken.
LikeLike
Oh maar dat is echt zo’n ellendige afsluiter… want wanneer moet je verwachten al dan niet iets te horen? Vanaf wanneer mag je dan hopen dat ‘het goed’ is?
Nee, dit is echt geen fijne manier om zo’n dingen te regelen vanuit de gemeente.
Maar zoiets toch concreet en duidelijk: ja of nee. En tegen die tijd.
Heb je intussen duidelijkheid? Hoop ik toch… en anders, sterkte met het afwachten.
LikeLike
Ja, ik heb duidelijkheid! Ik krijg weer een jaar pgb. Blog erover volgt.
LikeLike
Ik hoop dat je het krijgt. Ik snap je spanning heel goed. Ook omdat ik me afvraag wat zo’n mevrouw van de gemeente ‘er vanaf’ weet, terwijl ze wel heel veel macht krijgt….. Ik krijg daar de kriebels van.
LikeLike
Deze vrouw leek wel echt kennis en begrip te hebben. Maar ja, ik wilde de uitkomst weten, dus al dat begrip liet me even koud;).
LikeLike
Jakkes wat vervelend terwijl ze toch weten (of dat zou je mogen veronderstellen) dat de stress weer toeneemt en dat een slechte invloed heeft op je welbevinden. Wat is de reden dat ze niet direct uitsluitsel geven en wie of wat moeten er nog over beslissen? ‘Als je niets hoort’ wat een dooddoener. En wanneer eindigt dat niks?
LikeLike
Ik heb het zelfs later nog gemaild, dat het slechter met me ging door de onzekerheid, maar nee, ze konden me echt pas duidelijkheid geven na overleg. Het zou twee weken duren. Als ik dan niks had gehoord, was het goed. Maar je raadt het al (blog erover volgt): aan het eind van die twee weken kreeg ik bericht dat het langer ging duren.
LikeLike
Ik denk dat je het antwoord al weet?!!
Hoop ik dan maar.
LikeLike
Ja, je weet het antwoord:).
LikeLike
✅✅
LikeGeliked door 1 persoon
“Geen nieuws is goed nieuws” vind ik zo’n vreselijke instelling. Laten we wel weten: voor elk mens is duidelijkheid toch gewoon heel fijn? Weten waar je aan toe bent en zeker met een onderwerp als pgb. Kom op zeg. Sterk staaltje van de gemeente weer – NOT. Ik duim voor je, Naomi. Geen idee waarom ze er zo lang en breed over willen praten, maar we zullen zien.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel vreemd dat je niets zal horen als er wél verlengd wordt. Een negatief bericht kan op veel manieren niet bij jou terecht komen , of pas zó laat dat je al dacht dat het een ja is.
LikeLike
Er komt als het verlengd zou worden op een gegeven moment ‘vanzelf een brief’, maar mijn ervaring is dat die wel even op zich kan laten wachten.
LikeLike
Dit soort onzekerheden zijn zó makkelijk te voorkomen. Maar daar heeft men duidelijk geen boodschap aan.
LikeLike
Ik heb uiteindelijk gemaild dat ik de onzekerheid niet trok en toen kreeg ik reactie. Dat dan weer wel.
LikeLike
Maar dat niét zo moeten gaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Ooooh, zo onhandig dat ‘als je niks hoort wordt het verlengd’. Want, hoe lang zou het duren voordat je eventueel iets zou horen. Zo vervelend die onduidelijkheid. Beter laten ze gewoon sowieso iets horen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik lees tussen de reacties dat je het antwoord ondertussen hebt en dat het verlengd wordt, wat fijn!!
LikeGeliked door 1 persoon
Zeg, wat vind je van een cursus ‘omgaan met ASS’ers’ voor de gemeentes? Want bij mij konden ze er ook niets van (nog maanden nachtmerries gehad, maar ‘dat was niet hun intentie dus het was niet erg’).
LikeLike
Wij zijn al volgeboekt dit jaar volgens mij, want we moeten ook nog naar de soapinstelling…
LikeLike
Dan noteren we ze voor volgend jaar!
LikeGeliked door 1 persoon