Pgb en 2 rekbare weken

Na het gesprek met de gemeente over de verlenging van mijn persoonsgebonden budget (pgb) braken twee lange weken van wachten aan. Als ik twee weken niks hoorde, was het in orde. Als ze nog vragen hadden, zouden ze me binnen twee weken bellen. Die twee weken bleken echter nogal rekbaar…

Twee weken duren lang

In voorgaande jaren was ik gewend dat degene die de gemeente vertegenwoordigde gelijk uitsluitsel gaf over de verlenging van mijn pgb. Dan eindigde het gesprek dus met de mededeling dat mijn pgb weer verlengd zou worden. Daar had ik me nu ook helemaal op voorbereid, dus ik dacht dat er aan het einde van het gesprek ook een einde zou komen aan de spanning die ik voor dit hele proces had.

Deze keer ging het echter anders en zei de vrouw van de gemeente dat het besluit even op zich zou laten wachten tot na intern overleg. Ik baalde daar enorm van en bereidde me voor op twee lange weken wachten. De stress nam behoorlijk toe: ik was bang dat de telefoon zou gaan en ik hield angstvallig mijn mail in de gaten om te kijken of ze misschien niet gemaild zouden hebben met vragen. Niets van dat alles. Totdat…

Haast voor niets

De twee weken liepen af op maandag. De vrijdag ervoor had ik nog steeds niets gehoord, dus ik begon te denken dat het goed zat. En toen was er mail, op vrijdagmiddag om twee minuten voor vijf. Ik had nog een extra document gemaild dat mijn begeleider had gemaakt. Dat had een beetje haast, dus mijn begeleider had zijn best gedaan om het zo snel mogelijk te maken. Ik mailde het vervolgens zo snel mogelijk naar de gemeente. En toen was daar dus een week later(!) een mail terug: “Ik ga er in de loop van volgende week inhoudelijke op reageren.” Er stond inderdaad inhoudelijkE ja. Minpuntje, dat snap je.

Maar het grootste minpunt was toch wel dat ik zo ook kan zeggen dat er binnen twee weken een besluit komt: je mailt gewoon binnen twee weken dat het nog even duurt. Zucht. En ja, het was weekend. Ik was behoorlijk van slag, maar dan zijn er even geen hulpverleners om daar iets aan te doen. Trouwens, vanwaar die haast met dat document dat mijn begeleider nog moest maken als je er toch niet binnen de beloofde termijn op gaat reageren?

Ik uitte mijn stress

In eerste instantie baalde ik gewoon enorm van die mail dat het later zou worden. En dan ook nog zo lekker vaag, met in de loop van volgende week. Wat is dan weer in de loop van de week? Ik besloot deze keer maar gewoon eerlijk mijn stress te laten zien en mailde terug of dat betekende dat ik in de loop van de week ook zou weten waar ik aan toe zou zijn. Ik legde uit dat ik die vraag stelde omdat de onzekerheid nogal veel met me deed.

Op maandag (ja, al binnen een week, applaus) kreeg ik reactie dat ze me de duidelijkheid niet kon geven, maar dat die er pas eind van de week kon zijn, na intern overleg.

Dankjewel!

Ik weet toevallig dat de gemeente hun intern overleg altijd op donderdag heeft. Die donderdag zat ik dus behoorlijk in de zenuwen. Nu waren ze over mij aan het praten. En het gekke was dat ik bij iedere seconde uitstel meer overtuigd was geraakt van het feit dat mijn pgb niet verlengd zou worden.

Op donderdagmiddag kreeg ik een mail. Mijn indicatie was verlengd en er is dus weer voor een jaar een pgb afgegeven. Ik kan nog een jaar bij mijn begeleider blijven zonder financiële zorgen. Stiekem had ik ook wel graag iets willen zeggen van die twee rekbare weken die me nogal stress hadden bezorgd, maar ik besloot netjes te zijn en alleen mijn hartelijke dank terug te mailen. Want uiteindelijk ben ik dus vooral heel erg blij: ik heb weer een jaar begeleiding!