“Ben je alweer aan het opbouwen?” vroeg iemand op het koor. Ik stak mijn handen in een afwerend gebaar naar voren: “Nee, valt wel mee hoor. Ik doe een uurtje vrijwilligerswerk, maar verder niet.” Een paar minuten later kwam ze erop terug: “Maar je bent toch wel aan het opbouwen? Anders was je hier nu niet.” Daar had ze een goed punt.
Opbouwen en werk
Als mensen vragen of ik weer aan het opbouwen ben, bedoelen ze meestal of ik alweer aan het werk ben en of ik dat aan het opbouwen ben. Vandaar dat ik in de loop van de jaren heb ‘geleerd’ dat een vraag over opbouwen over werk gaat. En daarom stak ik in een afwerend gebaar mijn handen naar voren. Ja, ik doe één uur per week vrijwilligerswerk, maar ik wil dat ook niet groter maken dan het is. Natuurlijk, het is íets, maar het is niet iets wat op deze plek gaat opbouwen naar structureel (betaald) werk. Vandaar mijn voorzichtige reactie.
Qua werk ben ik nu in wat mijn begeleider een experimentele fase noemt. Ik ben aan het experimenteren met werk en aan het kijken hoe dat gaat en wat ik eventueel zou kunnen. Dat klinkt best mooi.
Opbouwen op andere vlakken
Dat het koorlid terugkwam op de vraag, vond ik eigenlijk wel mooi. Ze had namelijk gelijk. Misschien ben ik qua werk nog niet echt aan het opbouwen (hoewel dit al heel wat is voor mij), maar op andere vlakken bouw ik wel degelijk iets op. Als ik mijn leven van nu vergelijk met mijn leven van een jaar geleden, is er heel veel veranderd. Ik zet de ‘grote’ veranderingen op een rij:
– Ik ga één keer per zondag naar de kerk.
– Ik doe één uur per week vrijwilligerswerk.
– Ik ga regelmatig naar de vrouwenvereniging.
– Ik zit op een koor en bezoek trouw de repetities.
– Ik ben aan de slag met een loopbaancoach.
Dat zijn de grote, zichtbare veranderingen. Maar er is meer.
Wat je niet ziet…
Wat je niet ziet, maar wat er wel is, is namelijk minstens zo belangrijk en getuigt ook van opbouwen:
– Ik slaap ’s middags veel korter dan een jaar geleden.
– Ik heb, hoewel nog steeds beperkt, meer energie dan een jaar geleden.
– Een jaar geleden moest ik nog dag voor dag overleven en vond ik een dag overzien al zwaar. Nu maak ik plannen en kan ik de dagen overzien.
– Een jaar geleden had ik nog heel regelmatig last van depressieve perioden en gedachtes. Die gedachten zijn nu óf afwezig óf ze duren veel korter.
– Een jaar geleden leek ik in een constante staat van paniek te leven. Nu is er soms wel stress, maar die is beheersbaar én periodes van stress duren steeds korter.
Opbouwen? Ja dus!
Dat koorlid had gelijk. Ik bouw wel degelijk op. Toen ik stopte met werken, kon ik eigenlijk niets meer. Ik sliep en at en maakte mijn rondjes buiten. Dat was het. Als ik dan kijk wat ik nu allemaal weer kan en doe, heeft ze groot gelijk: ik bouw wel degelijk iets op.
Eigenlijk ben ik zelfs heel blij met haar vraag en opmerking. Het liet en laat me weer even zien waar ik vandaan kom en hoe ver ik al ben gekomen. En het mooiste van alles: we zijn er nog niet! Wie weet waar ik volgend jaar sta.
Hoofdtaal 
Ik ben het helemaal met jou en het koorlid eens! Ik ken je natuurlijk alleen online, en ik volg je natuurlijk al een poosje en ik zie heel veel opbouw. Toen ik tijdens mijn zwangerschap bij de bedrijfsarts belande (een hele vriendelijke jonge vrouw) zei ze tegen mij: het is niet normaal dat je na je werk volledig uitgeput bent. Dus dat je nu eerst naar een gezond leven buiten je werk werkt, en dan weer aan het werk gaat lijkt me heel gezond en mooi opbouwen 🙂
LikeLike
Klopt dat dat niet normaal is, dat je na je werk helemaal uitgeput bent. Maar ik dacht echt dat dat dus wél normaal was. Nu leer ik om eerst dat leven buiten werk om op te bouwen en ik merk hoe belangrijk dat is.
LikeLike
Fijn dat je zelf de vooruitgang ook waar neemt. Een nog een puntje, je hebt weer meer contact met mensen en weer meer lol in je leven…. succes!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi stukje en zeker waar: opbouwen betekent niet alleen dat je meer uren werkt, maar ook dat je andere activiteiten opbouwt. En het is jammer dat dat in onze maatschappij vaak nog niet echt telt of gezien wordt als ‘opbouwen’.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat koorlid had gelijk. En bij opbouwen hoort ook dat je leert wat je grenzen nu echt zijn, en dat die kunnen verschuiven. Als jij nog steeds zou denken ‘nee hoor, ik kan al die dingen niet, want dan gaat het weer mis’, dan zou je fysiek misschien er wel wat beter aan toe zijn, maar mentaal niet. Jij durft te proberen, kijkt waar je grens echt ligt, en past daar je leven (in positieve zin) op aan.
LikeLike
Dat grenzen vinden is wel een ding ja.
LikeLike
He, dat is een proces! Je bent op de goede weg.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi dat je door de vraag van dat koorlid deze inzichten kreeg Naomi!
LikeGeliked door 1 persoon
Soms moet je even bewust terugkijken om stil te staan bij hoever je al bent gekomen 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi hè, dat je door zo’n vraag ineens ziet wat er allemaal al beter en zelfs goed gaat.
Soms is zo’n hintje net even nodig!
LikeGeliked door 1 persoon
Echt ontzettend goed dat je dit deelt, want opbouwen is zeker meer dan alleen werk. Mooi om te lezen hoe je vooruit bent gegaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben heel benieuwd waar jij staat volgend jaar, en dan halen we dit blogje er nog eens bij!
LikeLike
Dat zou leuk zijn!
LikeLike
Als je niet achteruit gaat, en niet stil staat ga je dus vooruit, lijkt me heel simpel Dat je nog bent bént waar je heel wilt doet er niet toe, je gaat wél vooruit.
LikeLike
Eigenlijk heel simpel ja, als je het zo bekijkt;).
LikeLike
Soms ben je nét gewoon “een mens”, en gaan dingen óók voor jou op!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi dat je dit zo op kan schrijven vind ik, er is vooruitgang en daar mag je trots op zijn. En mocht het eens wat minder gaan dan is een stap terug geen schande, 1 terug twee vooruit toch? ALs je hier trouw leest, lees je ook vooruitgang hoor.
LikeGeliked door 1 persoon