Therapievakantie

Mijn begeleider had een week vakantie en dus had ik een week geen begeleiding/therapie. Het was niet de eerste keer in redelijk korte tijd dat een sessie niet door kon gaan. Ik had al wat vaker een sessie gemist. Tot voor kort was dat een drama. En nu?

Weken zonder begeleiding

Tot ongeveer een jaar geleden kon ik heel moeilijk zonder begeleiding. Als mijn begeleider dan vakantie nam, was er altijd een soort ‘noodplan’ achter de hand. Wie zou ik moeten bellen als ik hulp nodig zou hebben? Dat was altijd mijn huisarts. Als die er ook niet zou zijn, was er bij de praktijk van mijn begeleider iemand die bij hoge nood bij zou kunnen springen. Daarbij plande mijn begeleider mij vaak op de laatste dag voor en de eerste dag na zijn vakantie in. Zo was de periode waarin ik zonder begeleiding zat zo kort mogelijk.

Dat ik niet zonder begeleiding kon, kwam omdat mijn hoofd altijd overliep. In een week gebeurde er zoveel dat ik niet kon plaatsen of waar ik uitleg bij nodig had, dat ik echt wekelijks dat begeleidingsmoment nodig had. Had ik dat moment niet, liep mijn hoofd te veel over en raakte ik de kluts kwijt. Dan kregen negatieve gedachten de overhand en wist ik niet meer wat ik moest doen.

Een weekje (of twee) zonder begeleiding

Nog steeds gebeurt er in een week genoeg om begeleiding bij nodig te hebben. Ik heb dan ook nog steeds wekelijks een begeleidingsmoment gepland staan. Het is ook nog steeds nodig en tóch…

Als nu mijn begeleiding niet doorgaat, hoef ik niet in paniek de huisarts te bellen om mijn hoofd toch te kunnen legen. Als het moet, kan ik het nu ‘opsparen’ tot mijn begeleider er weer is.
Het is in de afgelopen periode al een paar keer gebeurd dat mijn begeleider er niet was op mijn therapiedag. Tot nu toe ging dat ook alle keren goed. Ik spaarde de dingen die ik moest bespreken op en de week erna bespraken we ze weer.

Therapievakantie en therapie afbouwen?

Toen mijn begeleider dan ook aankondigde dat hij een week vakantie zou nemen, was dat voor mij geen probleem. In het verleden was het dat wel. Dan plande ik in die vakantie wel waar het kon iets leuks, maar toch had ik er moeite mee. Mijn hoofd liep namelijk ondertussen over.

Met dank aan medicatie en alles wat ik in de afgelopen jaren heb geleerd, ging het nu anders. Ik kon mijn begeleider een fijne vakantie wensen en naar huis gaan met het idee dat ik ook een weekje vakantie had. Oké, ik geef toe dat ik het liefst wél begeleiding heb, maar de stoppen slaan niet meer door van een weekje zonder. En dat is enorme winst! Dat is zelfs zoveel winst dat ik ergens begin te geloven dat we die begeleiding op de lange termijn kunnen gaan afbouwen. Dat was lang ondenkbaar, maar door de enorme vooruitgang van het laatste jaar lijken er ineens dingen mogelijk die ondenkbaar waren, dus wie weet…