Mijn hypochondrie heeft met grote regelmaat een beetje geruststelling van de huisarts nodig. Ik ben dan ook een trouwe bezoeker van de huisartsenpraktijk. Bellen doe ik liever niet, want in mijn beleving sta ik in de telefoon als ‘Mevrouw De Hypochonder’. Als ik bel, ben ik altijd bang dat ze denken: O, die weer. Wat…
Schone ramen
Hoewel ik dol ben op gezeemde ramen, vind ik het zemen zelf een periodiek terugkerende kwelling. Ik stel het graag uit, maar als ik vakantie heb, vind ik altijd wel dat ik mezelf er even toe moet zetten. Huishoudontwijkend gedrag Om te beginnen houd ik dan het weerbericht goed in de gaten. Ik kan de…
Weekendhoofd
De meeste mensen kijken steeds weer uit naar het weekend. Ik ook, maar de laatste jaren vond ik weekend wat lastig. De week vol werk, angsten en gedachten putte me zó uit, dat ik in het weekend sliep en op de bank hing. Mijn hoofd draaide in zo’n weekend dan overuren. Ik nam de week…
Boekenpraat: Naar bed, naar bed (M.J. Arlidge)
Van lezen komt mijn altijd actieve hoofd tot rust. Niet mijn eigen woorden, maar die van een ander staan dan even centraal. Ik geef vervolgens in mijn eigen woorden mijn mening over wat ik heb gelezen. Het verhaalInspecteur Helen Grace wordt geconfronteerd met de moord op een oude bekende. Ze wil er alles aan doen…
Lees verder ➞ Boekenpraat: Naar bed, naar bed (M.J. Arlidge)
“Wat gaat er allemaal door je heen?”
Als een hulpverlener me een vraag stelt die me raakt, klap ik dicht. Ik ben dan bang dat ik moet huilen of dat het allemaal veel te dichtbij komt. Meestal is dat niet zo zichtbaar. Ik maak eens een grapje, ik draai er een beetje omheen en dat is het wel. Alleen wie me echt…
De regeltjes
Regels. Ze zijn best handig en geven vaak wat structuur. Maar we kunnen er soms ook wat te star mee omgaan. Nadat diverse behandelingen, verspreid over meerdere jaren, niet het gewenste resultaat hadden gehad, kwam ik op een (lange!) wachtlijst te staan bij een instelling gespecialiseerd in het behandelen van mensen met angsten, zoals mijn…
Het zakdoekjesmoment
Als er af en toe diep in je ziel wordt geroerd, komt er onvermijdelijk een keer een moment dat er tranen naar buiten piepen. Tenminste, dat overkwam mij. Eerlijk gezegd denk ik stiekem zelfs dat hulpverleners tranen leuk vinden. Zo’n momentje met tranen komt bij mij niet zomaar. Wie wil weten wat er écht in…
Superprikkels
Wekelijks maak ik een rondje door de supermarkt. Niks bijzonders, zou je denken. Dat doet toch bijna iedereen? Dat doet ook bijna iedereen. Maar ik ben nogal prikkelgevoelig, op allerlei terreinen. Als ik naar de supermarkt ga, geeft dat super(markt)prikkels. Afhankelijk van hoe lang ik de voorafgaande nacht heb geslapen, wat ik die dag al…
De wachtkamer
Na een jarenlange zoektocht naar de juiste zorg heb ik inmiddels heel wat wachtkamers gezien. Ze zijn er in soorten en maten en trekken ook allemaal een ander soort wachter aan. Ik begin vandaag bij de eerste wachtkamer die je meestal ziet als je zoekt naar hulp, namelijk die bij de huisarts. Bij mij kwam…
Hallo, mevrouw de hypochonder
Het eerste labeltje dat ik jaren geleden kreeg was 'hypochondrie'. In mijn hoofd betekenen klachten eigenlijk altijd maar één ding: Dit is fout. Ik ga dood. Er zijn verschillende manieren om daar iets mee te doen. In het begin kreeg ik een steeds innigere relatie met dr. Google. En dr. Google kan voor de hypochonder…
Hoofdtaal 