Heel lang heb ik mijn naaste omgeving niets verteld over mijn psychische klachten. Ik schaamde me, hoopte dat het wel weer over zou gaan en, misschien wel de voornaamste reden, ik wilde niemand ongerust maken. Er waren een paar mensen die wisten hoe het zat, maar ik probeerde dat aantal tot een minimum te beperken.…
“Ze luistert naar me!”
“Ik wil je helpen,” zei de hulpverlener die een intake met me deed. Ze had nogal een achterstand wat betreft mijn vertrouwen. Ze werkte namelijk bij de instelling waar ik al eerder over schreef dat ze er graag de regeltjes volgen en dat ze qua communicatie nog wat konden leren. De paniek over deze onzekere…
Boekenpraat: De bibliotheek
Stilte, de geur van boeken en eindeloze rijen vol verhalen. De bibliotheek is één van de plaatsen waar ik het vaakst kom. Dat heeft een lange, lange historie. Al sinds ik kan lezen, verslind ik boeken. De oude boeken van mijn ouders en de exemplaren van de oudere kinderen in het gezin had ik al…
Communiceren kun je leren?
Al eerder schreef ik een blog over de regeltjes in de GGZ. In deze blog gaat het verhaal verder. Nadat bleek dat ik niet aan alle regeltjes voldeed, vroeg ik de instantie waar ik mijn laatste hoop op had gevestigd om contact op te nemen met de huisarts. Dat deden ze. Hij vertelde ze precies…
De snooze-knop
De ochtenden zijn niet mijn ding. Ik ben het schoolvoorbeeld van een avondmens. ’s Morgens moet je mij vooral niets vragen of vertellen, want ik geef geen antwoord (ik deel liever een klap uit) en ik luister ook niet naar je. Toch ging op werkdagen iedere keer weer die wekker. Ik was er geen vrienden…
Het ‘gemiddelde’ kind
Ergens diep in mij klopt al mijn hele leven een onderwijskundig hart. Ik heb hart voor het onderwijs. Na jaren ervaring te hebben opgedaan ‘op de werkvloer’, schrijf ik er graag over. In iedere klas zit een enorme diversiteit aan kinderen. De één vraagt wat meer aandacht dan de ander en daar is helemaal niets…
Boekenpraat: Ik zal de laatste zijn (Nadia Murad)
Van lezen komt mijn altijd actieve hoofd tot rust. Niet mijn eigen woorden, maar die van een ander staan dan even centraal. Ik geef vervolgens in mijn eigen woorden mijn mening over wat ik heb gelezen. Het verhaal Nadia groeit als jezidi-meisje op in Kocho, een klein dorpje in Irak. Ze leeft daar in een…
Lees verder ➞ Boekenpraat: Ik zal de laatste zijn (Nadia Murad)
Ode aan de doktersassistente
Mijn hypochondrie heeft met grote regelmaat een beetje geruststelling van de huisarts nodig. Ik ben dan ook een trouwe bezoeker van de huisartsenpraktijk. Bellen doe ik liever niet, want in mijn beleving sta ik in de telefoon als ‘Mevrouw De Hypochonder’. Als ik bel, ben ik altijd bang dat ze denken: O, die weer. Wat…
Schone ramen
Hoewel ik dol ben op gezeemde ramen, vind ik het zemen zelf een periodiek terugkerende kwelling. Ik stel het graag uit, maar als ik vakantie heb, vind ik altijd wel dat ik mezelf er even toe moet zetten. Huishoudontwijkend gedrag Om te beginnen houd ik dan het weerbericht goed in de gaten. Ik kan de…
Weekendhoofd
De meeste mensen kijken steeds weer uit naar het weekend. Ik ook, maar de laatste jaren vond ik weekend wat lastig. De week vol werk, angsten en gedachten putte me zó uit, dat ik in het weekend sliep en op de bank hing. Mijn hoofd draaide in zo’n weekend dan overuren. Ik nam de week…
